30.000 Έλληνες υπέγραψαν για την απόσυρση του "αντιπεριβαντολλογικού νομοσχεδίου των εξορύξεων"

Επιστολή με το αίτημα 30.000 πολιτών για απόσυρση των δύο «προκλητικών» διατάξεων του νομοσχεδίου που αφορούν στις εξορύξεις πετρελαίου και αερίου στην Ελλάδα παρέδωσαν το μεσημέρι της Δευτέρας στον υπουργό Περιβάλλοντος, Κωστή Χατζηδάκη, οι γενικοί διευθυντές του WWF Ελλάς, Δημήτρης Καραβέλλας, και του ελληνικού γραφείου της Greenpeace, Νίκος Χαραλαμπίδης.

Η επιστολή παραδόθηκε στη Βουλή, ανήμερα της συζήτησης στην ολομέλεια για το νομοσχέδιο «Εκσυγχρονισμός της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» και ενόψει της ψήφισής του, η οποία έχει προγραμματιστεί για σήμερα, Τρίτη.

Σύμφωνα με τις δύο περιβαλλοντικές οργανώσεις, μέσα σε μόλις μία εβδομάδα, περισσότεροι από 30.000 πολίτες υπέγραψαν στο αίτημα του WWF Ελλάς και της Greenpeace για την άμεση απόσυρση των δύο επίμαχων διατάξεων οι οποίες εμπεριέχονται στο νομοσχέδιο και που «όχι μόνο υπονομεύουν την ανάπτυξη, αλλά θέτουν σε άμεσο κίνδυνο το περιβάλλον, την οικονομία και τις τοπικές κοινωνίες».

Όπως εξηγούν, με το άρθρο 44, για πρώτη φορά επιτρέπονται οι έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε προστατευόμενες περιοχές της χώρας. Αντίστοιχα, με το άρθρο 110, για πρώτη φορά στερείται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση το αναφαίρετο δικαίωμά της να εγκρίνει ή να απορρίπτει βαριές, επικίνδυνες και ρυπογόνες εγκαταστάσεις εξόρυξης υδρογονανθράκων μέσα στις ίδιες τις δημοτικές εκτάσεις.

Ο Δημήτρης Καραβέλλας, γενικός διευθυντής του WWF Ελλάς, σχολίασε πως «30.000 συμπολίτες μας ένωσαν τις φωνές τους μέσα σε λίγες μόνο ημέρες κι έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση ενάντια στο “μαύρο” που οι εξορύξεις θα φέρουν σε περιβάλλον, εθνική οικονομία και κοινωνία. Πέραν των εξορύξεων, το νομοσχέδιο αυτό είναι βαθύτατα προβληματικό σε πολλά σημεία, όπως ήδη έχει τεκμηριωθεί απο δεκάδες φορείς και οργανώσεις. Μία κυβέρνηση που σεβάστηκε τις θέσεις των επιστημόνων στην υπόθεση του κορωνοϊού, τώρα δείχνει να τις αγνοεί στο κρίσιμο αυτό νομοσχέδιο. Την καλούμε έστω και την ύστατη στιγμή να αναθεωρήσει».

Από την πλευρά του, ο Νίκος Χαραλαμπίδης, γενικός διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace, σημείωσε ότι «το ονομαζόμενο εκσυγχρονιστικό νομοσχέδιο του υπουργείου διακατέχεται από την παρωχημένη αντίληψη ότι το περιβάλλον αποτελεί εμπόδιο και όχι εχέγγυο για ανάπτυξη και ευημερία. Οι διατάξεις για τους υδρογονάνθρακες δείχνουν να έχουν έρθει κατά παραγγελία της πετρελαϊκής βιομηχανίας. Ζητάμε από τον υπουργό και τους βουλευτές να προασπίσουν το συμφέρον των Ελλήνων και όχι αυτό μίας βρώμικης βιομηχανίας που αργοσβήνει».

Για τις δύο οργανώσεις οι δύο αυτές διατάξεις αποτελούν «τις πλέον επικίνδυνες σε ένα ευρύτερα προβληματικό νομοσχέδιο-εξπρές, το οποίο επιχειρεί να αλλάξει συθέμελα το καθεστώς περιβαλλοντικής προστασίας της χώρας». Γι’ αυτό κι έχουν ζητήσει την αλλαγή ή την απόσυρση πολλών «προβληματικών» διατάξεων που αφορούν, μεταξύ άλλων, όπως επισημαίνουν, επιβαρυντικές αλλαγές στο καθεστώς προστασίας των περιοχών Natura, τις οικιστικές πυκνώσεις, ακόμα και «φωτογραφικές» ρυθμίσεις ατομικού χαρακτήρα. Επιπλέον, θεωρούν πως μέσω του συγκεκριμένου νομοσχεδίου εισάγονται μία σειρά από σοβαρές μεταβολές στο σύστημα περιβαλλοντικής αδειοδότησης, αντιμετωπίζοντάς το, ουσιαστικά, σαν εμπόδιο και όχι ως εγγύηση για υγιές περιβάλλον και ποιότητα ζωής.

Το WWF Ελλάς και η Greenpeace ζητούν από τον υπουργό Περιβάλλοντος να εισακούσει τις φωνές δεκάδων χιλιάδων πολιτών, οι οποίοι ζητούν την άμεση απόσυρση των διατάξεων αυτών για τους υδρογονάνθρακες, καθώς και την ουσιαστική ενίσχυση του περιβαλλοντικού πλαισίου της χώρας, «και όχι τη διαφαινόμενη αποδυνάμωσή του».

Το πετρέλαιο δεν οδηγεί στην οικονομική ανάπτυξη

H βιομηχανία του πετρελαίου καταρρέει μέρα με τη μέρα στον βαθμό που υπήρξε παγκόσμια συμφωνία μείωσης παραγωγής του διότι πλήττει την οικονομία.

Μικρές ανεξάρτητες βιομηχανίες που επιζητούν μείωση της παραγωγής και αύξηση των τιμών, καθώς δεν είναι βιώσιμες με τις υφιστάμενες τιμές του πετρελαίου, δεν καταφέρνουν να σταθούν καθώς διεθνείς κολοσσοί, όπως η ExxonMobil Corp, εναντιώνονται σε κάθε παρέμβαση του κράτους, αφήνοντας και πάλι τον έλεγχο της οικονομίας σε μονοπώλια, που αποδεδειγμένα δεν οδηγούν στην  ανάπτυξη.