Από τον λαό, με τον λαό, για τον λαό.

Από τον λαό, με τον λαό, για τον λαό, έλεγε ο μακαρίτης ο Ανδρέας στις ενθουσιώδεις συγκεντρώσεις που δύσκολα θα επαναληφθούν. Ο επίδοξος διάδοχός του, Αλέξης Τσίπρας, ακολουθεί κατά πόδας τα βήματα του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ σε ότι αφορά την συνθηματολογία που ακολουθεί. Μέχρι εκεί όμως.

Ηγέτης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι.

Στην πιο κρίσιμη καμπή της ελληνικής νεότερης ιστορίας ο κουρασμένος από τα Μνημόνια και την διαφθορά ελληνικός λαός εμπιστεύτηκε την τύχη του στον ΣΥΡΙΖΑ.
Προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοι της Κουμουνδούρου υποσχέθηκαν τα πάντα στους πάντες.
Αυτά που έλεγαν τα στελέχη του προκαλούσαν παραλήρημα στα αυτιά των ακροατών. Ήταν σαν να έπιναν το πολιτικό νερό του Καματερού.
Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, επαναφορά κατώτατου μισθού, κλπ, κλπ.
Υποσχέθηκαν και κάτι άλλο: Ότι θα πατάξουν τη διαφθορά και την διαπλοκή, ότι θα μάζευε το χρυσάφι από τις λίστες Νικολούδη και θα ξερίζωνε το σάπιο κατεστημένο.
Από τις πρώτες ημέρες, δημόσια, είχα πει σε όλους τους τόνους ότι εάν ήθελαν να ξεριζώσουν τον Δαίμονα της Διαπλοκής έπρεπε να κάνουν συγκεκριμένες κινήσεις. Το υλικό, λίστες, το έχουμε και το έχουμε δημοσιοποιήσει στο ereportaz.gr. Το ίδιο συνέβη και με τους μεγάλους φακέλους, τις δικογραφίες αλλά και τα ντοκουμέντα που καταδεικνύουν ότι οι έλεγχοι δεν πρόκειται ποτέ να προχωρήσουν εάν δεν προσληφθεί προσωπικό και δεν ενισχυθούν οι θεσμοί.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 50 ελεγκτές για να κάνουν ελέγχους σε όλα τα νησιά και την Αττική! Αντί να προσλάβουμε προσωπικό και να εντατικοποιήσουμε τους ελέγχους προτείνουμε την αύξηση του ΦΠΑ. 23% στα μακαρόνια και το ρύζι. Πρόκειται για προϊόντα που –προφανώς- δεν καταναλώνει ο κ. Φίλης.
Αλλά ας πούμε ότι η κυβέρνηση δεν πρόλαβε να ασχοληθεί με όλα αυτά επειδή ασχολήθηκε με την διαπραγμάτευση.
Διαπραγματεύτηκε σκληρά και υπερήφανα σύμφωνα με όσα διαρρέονταν. Διαπραγματεύτηκε για τον λαό και ουδείς έχει τη διάθεση να αμφιβάλει γι αυτό.
Οι πάντες όμως κρίνονται από το αποτέλεσμα. Μετά από πέντε μήνες άοκνων προσπαθειών ήρθε ο λογαριασμός: 8.5 δις ευρώ νέα μέτρα τα οποία έφεραν την υπογραφή του κ. Τσίπρα. Μέτρα σκληρά και υφεσιακά τα οποία περιλάμβαναν και κούρεμα μισθών και συντάξεων με την αύξηση των εισφορών.
Και κάπου εκεί αρχίσαμε να γράφουμε την συμφωνία. Το σύστημα Μαξίμου διέρρεε και τα «παπαγαλάκια» έγραφαν. Γράφεται η συμφωνία, υπογράφεται η συμφωνία, θέμα χρόνου η συμφωνία, να η συμφωνία, εδώ η συμφωνία, φεύγει από το Μαξίμου η συμφωνία. Τελικά αποδείχτηκε ότι στο φτωχό τους το μυαλό, συμφωνία θεωρούνταν αυτά που προτείναμε εμείς. Τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ αντιμνημονιακά μέτρα.
Και φτάνουμε στην τελευταία εβδομάδα. Στην κορύφωση. Στις τελευταίες δυο ημέρες πριν το Σαββατοκύριακο. Φθάνουμε και στην Παρασκευή, όταν μετά το Eurogroup ο κ. Τσίπρας επιστρέψει και προκηρύσσει δημοψήφισμα!
Μεγαλοφυές! Σατανικό! Δαιμονικό! Θα τους πιέσουμε μέσω του λαού, μιας ισχυρής εντολής, λέει το Μαξίμου. Θα ασκήσουμε το υπέρτατο Δημοκρατικό μας καθήκον σκεφτόμαστε εμείς. Και μετά προσγειωνόμαστε… Το δημοψήφισμα αφορά μια ερώτηση για μια πρόταση για ένα πρόγραμμα το οποίο, μαντέψτε; Έχει τελειώσει!
Τι σημασία έχει θα αναρωτηθεί κανείς μπροστά στο αναφαίρετο δικαίωμά μας να ψηφίσουμε; Ψήφος να ναι, για ό,τι να ναι…
Και κάπου εκεί, ακολουθούν τα χειρότερα! Η πολυπόθητη παράταση του προγράμματος για να κάνουμε εμείς το δημοψήφισμα δεν δίδεται. Οι τράπεζες κλείνουν, τα capital controls επιβάλλονται για να μην γίνει ανάληψη και στους ταμίες. Τα γεροντάκια συρρέουν και δημιουργούν ουρές στα ATM, οι επιχειρήσεις δίνουν «άδεια» στους πελάτες τους, οι τουρίστες ακυρώνουν πακέτα. Το κόστος στην πραγματική οικονομία δεν μπορεί να υπολογισθεί, τη στιγμή που άλλα πιο εφιαλτικά σενάρια πλανώνται πάνω από τον Ελλαδικό χώρο.
Ε και τι έγινε, θα αναρωτηθεί κανείς μπροστά στο δικαίωμα του λαού να εκφραστεί; Ναι ρε διάολε! Να εκφραστεί αλλά για ποιο πράγμα; Για κάτι που δεν υπάρχει, έχει ξεπεραστεί; Ας μην γελιόμαστε: Το δίλημμα το οποίο εκλήθη να απαντήσει ο πρωθυπουργός ήταν το εξής: Παίρνω μια απόφαση και φέρνω μια συμφωνία η οποία θα έχει πολιτικό κόστος και τον κίνδυνο να καταψηφιστεί από μεγάλη μερίδα των βουλευτών μου ή δραπετεύω ρίχνοντας την ευθύνη στον λαό. Ο σοβαρός ηγέτης θα επέλεγε το πρώτο. Η πατρίδα επάνω από το κομματικό συμφέρον. Ο κ. Τσίπρας επέλεξε το δεύτερο.
Έτσι ο πρωθυπουργός κατάφερε να επιτύχει το εξής θεαματικό. Να γίνει ο πρώτος πολιτικός που θα βάλει τον λαό να προσυπογράψει την θανατική του καταδίκη. Εκείνη της επιβολής νέων σκληρών μέτρων ή της ολικής καταστροφής μέσω μιας ρήξης.
Ήταν ο μόνος τρόπος για να διασωθεί πολιτικά αφού πρώτα όμως έβαλε τον λαό του σε μια νέα περιπέτεια, την χειρότερη της μεταπολίτευσης. Αλλά ξέχασα: Όλα γίνονται από τον λαό, με το λαό, για τον λαό.

ΥΓ. Αλήθεια η διαπραγματευτική ομάδα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν κατάφερε να φέρει συμφωνία σε πέντε μήνες, θα το καταφέρει σε δυο ημέρες μετά την Κυριακή; 

ΥΓ1: Ας έλεγαν, έστω και τώρα, όλη την αλήθεια για την κατάσταση του τραπεζικού συστήματος. Στις ελληνικές τράπεζες βρίσκονται οι κόποι μιας ζωής μικροκαταθετών, ευσυνήδειτων πατριωτών. Περιμένουμε να μας πούνε ποιοι πολιτικοί και για ποιο λόγο έβγαλαν τα χρήματα τους έξω. Όπως και οι εκδότες-δημοσιογράφοι.