Αποκλειστικό: Ο βίαιος κόσμος των φυλακών όπως τον βίωσαν δύο πρώην κρατούμενοι

Οι σκληρές εικόνες του ξυλοδαρμού του 19χρονου Αλέξανδρου Λουτσάι, που κατηγορείται για την άγρια δολοφονία της φοιτήτριας Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο, σόκαραν την κοινή γνώμη. Η ωμή βία που δέχθηκε από τουλάχιστον 20 συγκρατούμενούς του μέσα σε κελί των Φυλακών Ανηλίκων του Αυλώνα είναι καθημερινότητα στον βίαιο κόσμο τωνφυλακών και ενδεικτική του σαθρού οικοδομήματος των σωφρονιστικών καταστημάτων της χώρας. Η «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» εξασφάλισε αποκλειστικές συνεντεύξεις δύο ατόμων που έζησαν εκ των έσω τον κόσμο των φυλακών και αποκαλύπτουν σοκαριστικές λεπτομέρειες της ζωής των κρατουμένων. Όπως τονίζουν, «τα φαινόμενα ξυλοδαρμών, επιθέσεων και βίας αποτελούν ρουτίνα» και επισημαίνουν πως «στη φυλακή δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν και σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να αισθανθείς ασφαλής οπουδήποτε».

Στις φυλακές πληρώνεις για προστασία και κινητά

Ο Νίκος μόλις στα 20 χρόνια του αποφάσισε μαζί με φίλους του να πραγματοποιήσουν ένοπλη ληστεία σε τράπεζα στην Πάτρα. Το κίνητρό του ήταν η απόκτηση μια μοτοσυκλέτας μεγάλου κυβισμού. Μετά τη ληστεία αφαίρεσε το αυτοκίνητο διερχόμενου πολίτη και διέφυγε. Οι συνεργοί του συνελήφθησαν σχεδόν αμέσως. Οι αστυνομικοί τον εντόπισαν μετά από 7 μήνες σε ένα ξενοδοχείο στοΑίγιο. Καταδικάστηκε σε 25 χρόνια πρωτόδικα και οδηγήθηκε αρχικά στις φυλακές Αυλώνα, στη συνέχεια στο Ναύπλιο και τέλος στην Πάτρα, από όπου αποφυλακίστηκε ύστερα από 5,5 χρόνια.
«Αν δεν ανοίξει ο φύλακας την πόρτα, δεν γίνεται τίποτα. Όταν είδα τα πλάνα, κατάλαβα ποιο ήταν το κελί όπου δείρανε τον Αλβανό, εκεί είχα πάει κι εγώ στην αρχή. Κανονικά θα έπρεπε να του δώσουν το φαΐμέσα στο κελί, όχι να του ανοίξουν την πόρτα» λέει σχολιάζοντας το συμβάν.
Όσα δηλώνει στην «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» είναι αποκαλυπτικά. «Να ξέρεις ότι στις φυλακές υπάρχουν ομάδες που δέρνουν και ομάδες που εκβιάζουν, κάνουν ψυχολογικό πόλεμο, κι αν σε βρουν φοβισμένο, περνάς δύσκολα. Υπήρχαν άτομα που έδιναν 700 ευρώ τον μήνα σε μπράβους μέσα στις φυλακές για να μην τους ενοχλεί κανείς. Με 800 ευρώ εγώ είχα αγοράσει κινητό τηλέφωνο, εξασφάλισα ακόμη και θέση στα μαγειρεία με 1.200 ευρώ. Αν πληρώσεις τα κατάλληλα άτομα στη φυλακή, όλα γίνονται. Κάθε μέρα δέρνουν κόσμο στις φυλακές. Εγώ είχα δείρει τρία άτομα, για αυτό και πέρασα πειθαρχικό και με έδιωξαν από τις Φυλακές Αυλώνα. Όλα μαθαίνονται για τους νεοεισερχόμενους στις φυλακές. Έχω δείρει έναν βιαστή ανήλικου και τον Κώστα Σακκά των Πυρήνων». Καλό παιδί ήταν, αλλά κάποια στιγμή σχολίασε αρνητικά κάτι εικόνες και φωτογραφίες του πατέρα μου που είχε πεθάνει πρόσφατα και έφαγε κάτι μπουνιές» εξομολογείται.
«Το χειρότερο που έχω δει στις φυλακές», υποστηρίζει ο Νίκος, «ήταν ένα περιστατικό αυτοκτονίας στις φυλακές της Πάτρας το 2012. Ένας Αλβανός είχε αγοράσει 270 γραμμάρια κόκας από τον αρχηγό, έναν επίσης Αλβανό, και καθυστέρησε δύο μήνες να τον εξοφλήσει. Εκτός αυτού, του έκλεψε και πράμα από το κελί του ενώ έλειπε. Είδα πέντε άτομα να του περνούν σχοινί στον λαιμό, αυτοκτόνησε είπαν…».
Σήμερα ο Νίκος έχει αφήσει πίσω του τα 5,5 χρόνια φυλακής, έχει ανοίξει επιχείρηση, ζει στην Αθήνα και ετοιμάζεται να παντρευτεί.

Από υπηρέτης του νόμου, πίσω από τα κάγκελα

Ο Β.Ν. πέρασε 7 μήνες πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, όταν κατηγορήθηκε για ληστεία, εκβίαση και σύσταση εγκληματικής ομάδας. Αρχικά του είχε επιβληθεί η ποινή των 14 χρόνων κάθειρξη. Από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε από την πλευρά του νόμου στην άλλη, της παρανομίας. Ο Β.Ν. ήταν πρώην αστυνομικός και υπηρετούσε σε υπηρεσία της Αττικής. «Στη φυλακή γίνονται όλα όσα ακούγονται και ακόμη περισσότερα. Οι ξυλοδαρμοί και οι συμπλοκές είναι καθημερινό φαινόμενο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα πρωί σε φυλακή της Πελοποννήσου όπου ήμουν, όταν συνεπλάκησαν δύο ομάδες, μια Ρομά – επικίνδυνα άτομα, όχι αστεία. Είχαν καταδικαστεί για μπραβιλίκια νυχτερινών κέντρων στο Μπουρνάζι και απαγωγές και μιας Αλβανών. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά εμφανίστηκαν ρόπαλα, λοστοί και μαχαίρια. Ακολούθησε μάχη μέχρις εσχάτων, όλα τέλειωσαν όταν επενέβησαν οι φύλακες.Όλα τα ελέγχουν και όλα τα γνωρίζουν οι φύλακες» λέει με νόημα.
Ο Β.Ν. βρέθηκε στις φυλακές την ίδια ακριβώς περίοδο με τον νυν δήμαρχο Βόλου, Αχιλλέα Μπέο, καθώς και με τον Γιώργο Λίτσα, που εκτελέστηκε από αγνώστους στους Αγίους Αναργύρους με καλάσνικοφ. «Στη φυλακή βλέπεις κάθε καρυδιάς καρύδι. Εγώ, επειδή γνώριζαν ότι είμαι αστυνομικός, δέχτηκα μια φορά επίθεση από ένα πρεζάκι, που μου έριξε γροθιές από πίσω. Άλλη μια φορά τρία άτομα με πέτυχαν σε έναν υποτυπώδη χώρο όπου πίναμε καφέ, αλλά ένας παλιός κρατούμενος τους ξεκαθάρισε… σήμερα δεν είναι η μέρα σας, και έφυγαν. Στη φυλακή όσο πιο σκληρός είσαι τόσο πιο πολύ σε σέβονται».

Οι «καμαριέρες», οι πλύστρες και οι ανέσεις

Στη φυλακή υπάρχουν οι κρατούμενοι πολυτελείας και οι «σάπιοι», όπως αναφέρει ο Β.Ν. Αν έχεις λεφτά, έχεις τα πάντα. Θυμάμαι στις φυλακές όπου ήμουν είχαμε έναν Ρουμάνο που για έναν καφέ ή μερικά ευρώ καθάριζε τα κελιά, κανονική καμαριέρα, ενώ ένας άλλος σου έπλενε τα ρούχα στο χέρι. Αν έχει λεφτά μέσα στη φυλακή, όλα μπορείς να τα βρεις. Ποτά, τσιγάρα, κινητά τηλέφωνα και -προφανώς- ναρκωτικά, όλα αυτάπερνάνε στις φυλακές είτε από επισκεπτήρια, είτε από άτομα που έρχονται με άδειες και από τους φύλακες. Οι εύποροι κρατούμενοι, όπως ήταν έναςτραπεζικός που είχε καταδικαστεί για υπεξαίρεση ή ένας παπάς που προσπάθησε να πατήσει με το αυτοκίνητό του τον πρώην σύντροφό του, περνούσαν καλά. Σκέψου, ο παπάς πλήρωνε για να έχει έξτρα μερίδα φαγητού ή ακόμη και ειδικές παραγγελίες, όπως μπιφτέκια και μπριζόλες. Κάποιοι Ρομά, δε, έπαιζαν ακόμη και μπαρμπούτι στα κελιά τους. Τα ναρκωτικά μοιράζονταν μαζί με το φαγητό. Υπήρχαν άτομα που έφτιαχναν τατουάζ, με μετατροπή της ηλεκτρικής οδοντόβουρτσας».
Σε ερώτηση για το πόσο εύκολο είναι να τρελαθείς στις φυλακές, ο Β.Ν. δηλώνει: «Πολύ εύκολο, δεν γίνεται να μπεις φυλακή και να μη σου αφήσει κάποιο πρόβλημα ή κάποιο κουσούρι. Εγώ στην αρχή άπλωνα τη δικογραφία στο πάτωμα, τη διάβαζα και σημείωνα ό,τι θεωρούσα χρήσιμο. Δεν μπορώ να σου περιγράψω το συναίσθημά μου όταν έκλεισε η πόρτα του κελιού πίσω μου την πρώτη μέρα».

Πίσω από τα κάγκελα μια δική τους «κοινωνία»

Οι παιδόφιλοι και οι βιαστές, πέρα από το δριμύ «κατηγορώ»που εισπράττουν από την κοινή γνώμη όταν τα εγκλήματά τους γίνονται γνωστά, είναι κοινό μυστικό πως αποτελούν «κόκκινο πανί» για τους συγκρατουμένους τους και σύντομα βρίσκονται απέναντί τους.
Τα συγκεκριμένα αδικήματα θεωρούνται τα πλέον ατιμωτικά και βρίσκονται στην κορυφή μιας λίστας με άγραφους νόμους που έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι οι κρατούμενοι πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Είναι ο κώδικας τιμής τους, λένε όσοι γνωρίζουν καλά τις ισορροπίες μέσα στα σωφρονιστικά ιδρύματα, προσθέτοντας πως μια τέτοια κοινωνία μπορεί να ανεχτεί τη δολοφονία αλλά όχι τον βιασμό ενός παιδιού.
Εν συνεχεία ακολουθούν οι χαφιέδες, καθώς ο χαφιεδισμός, ως πρακτική, δεν γίνεται αποδεκτός στο στενό πλαίσιο μιας κοινωνίας που ζει σε έναν δικό της παράλληλο κόσμο και πολλές φορές ακολουθεί τους δικούς της κανόνες.

Οι άγραφοι νόμοι των φυλακών

Δεν είναι τυχαίο πως ο 30χρονος φερόμενος ως «δράκος» του Αμαρουσίου, μετά την προφυλάκισή του, αφού εξεταστεί από ψυχίατρο, θα οδηγηθεί στις φυλακές της Τρίπολης. Το συγκεκριμένο κατάστημα κράτησης, αλλά και τέσσερις υποπτέρυγες στη φυλακή των Γρεβενών, φιλοξενούν μόνο κρατούμενους που έχουν διαπράξει τα αποκαλούμενα σεξουαλικά εγκλήματα, όπως βιασμός, αποπλάνηση ανηλίκου, παιδική πορνογραφία, μαστροπεία, σωματεμπορία κ.ά.
«Οι πρακτικές αντεκδίκησης που ακολουθούσαν οι κρατούμενοι στις περιπτώσεις κατηγορουμένων για σεξουαλικά αδικήματα υποχρέωσαν τις Αρχές να μεριμνήσουν για τη δημιουργία ειδικών χώρων κράτησης προκειμένου να αποφευχθεί η θυματοποίηση των δραστών» εξηγεί ο πρώην γενικός γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής του υπουργείου Δικαιοσύνης Ευτύχης Φυτράκης, αναφερόμενος στους λόγους για τους οποίους γίνεται ο συγκεκριμένος διαχωρισμός.

Μανώλης Δουρής

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Μανώλη Δουρή, που βίασε και δολοφόνησε τον 6χρονο γιο του το 1993 στη Ερμιόνη. Ο Δουρής δεν πρόλαβε να μεταχθεί στις φυλακές. Κακοποιήθηκε αμέσως μόλις μπήκε μέσα στην κλούβα,με τις τηλεοπτικές κάμερες να καταγράφουν τογεγονός. Την ίδια τύχη είχε σε όλες τιςφυλακές όπου μετήχθη. Υπέστη βάναυση κακοποίηση από τους συγκρατουμένους του σε Κορυδαλλό, Κέρκυρα και Τρίπολη, όπου τελικά αυτοκτόνησε, περίπου δύο χρόνια μετά την αποτρόπαια δολοφονία του γιου του.

Αντώνης Δαγκλής

Ο κατά συρροήν δολοφόνος και βιαστής Αντώνης Δαγκλής φημολογείται πως κακοποιήθηκε μέσα στη φυλακή. Τον Αύγουστο του 1997 ο 23χρονος τότε Δαγκλής βρέθηκε κρεμασμένος στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού. Οι συνθήκες θανάτου του άφησαν πολλά ερωτήματα,ενώ δίπλα του κρεμασμένος, από τα ίδια κάγκελα, βρέθηκε και ένας ακόμη συγκρατούμενός του.
Μέτρα και κατά τη μεταγωγή τους
Ειδικά μέτρα για την προστασία των κρατουμένων για σεξουαλικά εγκλήματα λαμβάνονται και στην περίπτωση μεταγωγής τους σε κάποιο δικαστήριο μακριά από τη φυλακή στην οποία κρατούνται και πρέπει να φιλοξενηθούν, για λίγες ημέρες, σε άλλο κατάστημα κράτησης. «Δεν θα μπει σε κοινή πτέρυγα ένας κρατούμενος για αποπλάνηση ανηλίκου, υπάρχει κίνδυνος, και γι’αυτόν τον λόγο λαμβάνονται μέτρα για την ασφάλειά του» υποστηρίζει άνθρωπος που είναι σε θέση να γνωρίζει πώς γίνεται ο σχεδιασμός μιας τέτοιας μεταγωγής.
Όμως στις φυλακές της Αγυιάς ο συγκεκριμένος σχεδιασμός απέτυχε. Κρατούμενος για βιασμό ανηλίκου παιδιού μεταφέρθηκε στην Αγυιά από το κατάστημα κράτησης της Τρίπολης και, παρά το γεγονός ότι κρατήθηκε σε ειδικό χώρο για να αποφευχθούν επιθέσεις εις βάρος του από άλλους κρατούμενους, ξυλοκοπήθηκε από άτομο που, επίσης, κρατούνταν στον ίδιο χώρο για προστασία. Τελικά, μετά την επίθεση ο κρατούμενος μεταφέρθηκε στο πειθαρχείο, όπου παρέμεινε υπό φρούρηση μόνος του.

Άλλοι «νόμοι» των φυλακών

Στη φυλακή, όπως αναφέρει αρμόδια πηγή, δεν υπάρχει μόνο ένας νόμος. Υπάρχουν πολλοί άγραφοι νόμοι που καθορίζουν την καθημερινότητα των κρατουμένων. Έτσι, εκτός από τον νόμο της απαξίας των εγκληματιών, υπάρχει εκείνος που υπαγορεύει τη βοήθεια σε συγκρατούμενους, ο νόμος της ομερτά, των ισχυρών και των ομοεθνών, αλλά και το άβατο. Νόμοι με τους οποίους πορεύεται η ζωή πίσω από τους ψηλούς τοίχους των φυλακών.
Η παιδοφιλία θεωρείται από τους περισσότερους ως ένα από τα χειρότερα εγκλήματα. Κάποιοι αναφέρουν μάλιστα πως είναι ένα αδίκημα που αξίζει τη θανατική ποινή. Αν ανακαλύψουν στις φυλακές κρατούμενο που έχει διαπράξει παιδοφιλία, οισυγκρατούμενοί του παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους, με την ανοχή των σωφρονιστικών υπαλλήλων. Κάτι που έγινε και σε αντίστοιχες περιπτώσεις και σε ελληνικά σωφρονιστικά ιδρύματα, κατά το πρόσφατο παρελθόν.
Τρεις πρώην κατάδικοι σε φυλακές των ΗΠΑ περιγράφουν τα φρικιαστικά βασανιστήρια που υπέστησαν συγκρατούμενοί τους που είχαν καταδικαστεί για παιδοφιλία και κακοποίηση παιδιών.

«Άκουγα τα κόκκαλά του να σπάνε…»

«Ήμουν σε μια πτέρυγα για κακουργήματα υψηλής προστασίας περιμένοντας για έκδοση σε άλλη πολιτεία, όχι στη φυλακή εκείνη τη στιγμή. Λοιπόν, στους λίγους που ήρθαν είπαν να πάνε για διαχωρισμό, αλλιώς θα τους χτυπούσαν τα κεφάλια κάθε μέρα μέχρι να το κάνουν.
«Άκουγα τα κόκκαλά του να σπάνε από 6 μέτρα μακριά. Πέθανε στον δρόμο για το νοσοκομείο».
«Ένας που ήρθε και αρνούνταν να φύγει του φώναζαν, τον έφτυναν και τον απειλούσαν μέχρι που όλοι βαρέθηκαν. Τρεις τύποι έτρεξαν στο κελί του και του έριξαν το πιο άγριο ξύλο που μπορείτε να φανταστείτε. Τον θυμάμαι να σέρνεται έξω από το κελί και ο τύπος να τον τραβάει μέσα για πιο πολύ ξύλο.Όλοι όσοι πήραν μέρος σ’ αυτό ήταν μέσα για φόνο, οπότε τα 5 παραπάνω χρόνια που πήραν για εκείνους άξιζαν. Αυτή ήταν μια ακραία περίπτωση, καθώς η φυλακή ήταν γεμάτη και προσπάθησαν να περάσουν τους παιδεραστές μέσα με τους υπόλοιπους, γιατί ο διαχωρισμός ήταν αδύνατος. Σε όποια άλλη φυλακή έχω πάει, τους κρατάνε μακριά από μας» ανέφερε κατάδικος