Δραγασάκης: Γνώριζα πολύ καλά την ύπαρξη του σκληρού non – paper πριν συναντηθώ με τον Ντράγκι

Διαψεύδει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο η αντιπροεδρία της κυβέρνησης δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία ο Γιάννης Δραγασάκης δεν γνώριζε το σκληρό non – paper που είδε το φως χθες νωρίς το απόγευμα λίγο πριν συναντηθεί ο ίδιος και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με τον επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι.

Όπως αναφέρεται πρόκειται για κατασκευάσματα τα οποία δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Σύμφωνα με πληροφορίες μάλιστα ο κ. Δραγασάκης πριν μπει στο αεροπλάνο για να μεταβεί στην Φρανκφούρτη συμμετείχε σε σύσκεψη στην οποία και αποφασίστηκε το περιεχόμενο του σκληρού ανεπίσημου εγγράφου που έδωσε στην δημοσιότητα χθες η κυβέρνηση με το οποία επέρριπτε την ευθύνη για ό,τι συμβεί από εδώ και Πέρα στους δανειστές.

Σύμφωνα με σημερινά δημοσιεύματα ο κ. Δραγασάκης δεν γνώριζε την ύπαρξη αυτού του εγγράφου και μάλιστα όταν συναντήθηκε με τον Μάριο Ντράγκι ο επικεφαλής της ΕΚΤ είχε ήδη γνώση του εγγράφου με αποτέλεσμα να έρθει σε δύσκολη θέση.

Λίγο μετά τις 12 εκδόθηκε και ανακοίνωση από την αντιπροεδρία σε οργισμένο ύφος.

ΟΛΗ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ:

«Μυθοπλαστικής υφής δημοσιεύματα που αφορούν στη χθεσινή επίσκεψη της ελληνικής αντιπροσωπείας στην έδρα της ΕΚΤ δεν αντέχουν καν σε σχολιασμό, πόσο μάλλον σε διάψευση.

Όσοι σπεύδουν να προκαλέσουν αντιπερισπασμούς, «ανακαλύπτοντας» δήθεν ρήγματα στο κυβερνητικό μέτωπο, απλά ματαιοπονούν. Για όσους ενδιαφέρονται για την πραγματικότητα, ας ανατρέξουν σε όσα ευκρινώς δηλώθηκαν εχθές. Η δημιουργική συνεργασία όλων των εμπλεκομένων μερών είναι η μόνη ρεαλιστική προσέγγιση για την εποικοδομητική ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων και την επίτευξη αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας».

Το non paper ανέφερε:

1. Οι σοβαρές διαφωνίες και αντιθέσεις μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ, δημιουργούν εμπόδια στις διαπραγματεύσεις και υψηλούς κινδύνους. Ενώ μέχρι πρότινος το βασικό επιχείρημα των θεσμών ήταν ότι η ελληνική πλευρά δεν κατέθετε ολοκληρωμένες προτάσεις τώρα, πλέον, είναι φανερό ότι και προτάσεις έχουν κατατεθεί και ουσιαστικές υποχωρήσεις έχουν γίνει στην κατεύθυνση ενός «έντιμου συμβιβασμού».

2. Η διαφορά, όμως, στρατηγικής ανάμεσα στους θεσμούς δημιουργεί εμπόδια.

α. Το ΔΝΤ θέτει τις κόκκινες γραμμές τους στις μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα στο συνταξιοδοτικό και στα εργασιακά, ενώ έχει χαλαρές γραμμές στο θέμα του πρωτογενούς πλεονάσματος. Στο πίσω μέρος της σκέψης του ΔΝΤ βρίσκεται η διαγραφή του χρέους ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο.
β. Αντιθέτως η Κομισιόν έχει κόκκινες γραμμές στο θέμα του πρωτογενούς πλεονάσματος και συνεπακόλουθα στην μη διαγραφή του χρέους και χαλαρές γραμμές στις σκληρές μεταρρυθμίσεις όπως αυτές του συνταξιοδοτικού και των εργασιακών.

3. Το αποτέλεσμα είναι το σύνολο των θεσμών να έχει κόκκινες γραμμές παντού: Συνταξιοδοτικά, εργασιακά [ΔΝΤ] και πρωτογενές πλεόνασμα [Κομισιόν]. Με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός. Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στους θεσμούς και στην αδυναμία συνεννόησης μεταξύ τους.

4. Έχοντας η ελληνική κυβέρνηση συνειδητοποιήσει την κραυγαλέα αντίφαση πήρε την πρωτοβουλία:
α. Να μη φέρει στην Βουλή το πολυνομοσχέδιο πριν υπάρξει προοπτική συμφωνίας.
β. Να βάλει στο τραπέζι της συζήτησης την επόμενη μέρα, δηλαδή το σχέδιο εξόδου στις αγορές και χρηματοδότησης της ανάπτυξης στην μετά τον Ιούνιο εποχή.

5. Στους σημερινούς FT αποκαλύπτονται πλήρως οι στρατηγικές αντίθεσης μεταξύ Ευρωζώνης και ΔΝΤ. Οι FT αποκαλύπτουν ότι ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, Paul Thomsen, προειδοποίησε τους Υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης ότι «ενδεχομένως το ΔΝΤ να μην δώσει το μερίδιο που του αναλογεί στη δόση ύψους 7,2 δισ. ευρώ» αν «δεν διαγράψουν σημαντικό μέρος του χρέους της Ελλάδας». Την ίδια ώρα, σημειώνει ο P. Spiegel, «η Ευρωζώνη, που έχει στην κατοχή της το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους, είναι σταθερά αντίθετη σε ελάφρυνση χρέους».

6. Την ίδια ώρα ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, επιβεβαίωσε την αντίθεση μεταξύ Κομισιόν και ΔΝΤ, δηλώνοντας ότι το ζήτημα του χρέους «μπορεί να συζητηθεί μόνο μετά από μια συμφωνία για ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων». Μια στρατηγική διαφωνία, με επίκεντρο την Ελλάδα, μεταξύ Κομισιόν και ΔΝΤ που λειτουργεί σε βάρος της χώρας.