Θ. Καλαφατίδου: H εμμονή του αλάνθαστου

*Γράφει η Θωμαή Καλαφατίδου, Κοινωνική Λειτουργός και Θεραπευτική Σύμβουλος

Ένα πράγμα στη ζωή είναι σίγουρο: πως όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη και μάλιστα ποτέ κανείς δεν έκανε μόνο ένα. Πόση ελευθερία δίνουμε τελικά στον εαυτό μας στο να κάνει λάθη; Μήπως στη σκέψη του να πετύχουμε «το αλάνθαστο» χάνουμε την ουσία της ζωής;

Από πολύ μικροί μαθαίνουμε ότι «δεν πρέπει» να κάνουμε λάθη. Αντί να έχουμε στο μυαλό μας αυτό, πόσο πιο βοηθητικό θα ήταν αν μαθαίναμε ότι λάθη θα κάνουμε σίγουρα αναπόφευκτα ως άνθρωποι. Και ότι τελικά θα ήταν πιο αποτελεσματικό και χρήσιμο για εμάς εάν εστιάζαμε στο πώς τα λάθη μας επηρεάζουν τη ζωή μας. Είναι σημαντικό να τα αναγνωρίζουμε και να τα χρησιμοποιούμε ως σκαλοπάτια για την εξέλιξή μας αφήνοντας την αρνητική τους επιρροή στο παρελθόν. Αυτή είναι και η αρετή του λάθους. Ας απαλλάξουμε λοιπόν τους εαυτούς μας από τον φόβο για λάθη και ας δούμε καθαρά πώς θα τα διαχειριστούμε και όχι πώς θα τα αποφύγουμε.

Όταν έχουμε στο μυαλό μας την αποφυγή λάθους, αυτή η σκέψη από μόνη της είναι το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσαμε να κάνουμε στους εαυτούς μας. Η τοποθέτηση σε ενοχές ανοίγει μόνο την πόρτα ευρύτερα για πιο κακές επιλογές. Η μάθηση από τα λάθη μας είναι ένα από τα πιο δυνατά όπλα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Τελικά τι μπορεί να χάνουμε όταν δεν αφήνουμε ελεύθερο τον εαυτό μας στη δημιουργία λάθους;

1. Χάνουμε εμπειρίες της ζωής.
2. Κανείς δεν μπορεί να αγγίξει την κορυφή χωρίς να κάνει λάθη.
3. Ακούγοντας τις αρνητικές φωνές μέσα μας του ‘ δεν μπορώ να τα καταφέρω’ ή ‘ φοβάμαι να ρισκάρω’ κ. α. , καλωσορίζουμε μία βαρετή ζωή.
4. Χάνουμε την ευκαιρία του να γίνουμε πιο δυνατοί και πιο σοφοί.
5. Περιμένουμε να ανέβουμε «στο τρένο της τελειότητας» για να ταξιδέψουμε. Κανείς δεν είναι τέλειος. Η ίδια η ζωή έχει δημιουργηθεί από ατέλειες και αυτή είναι η μαγεία της. Άρα περιμένουμε ένα τρένο που δεν πρόκειται να περάσει ποτέ από τον σταθμό μας με αποτέλεσμα να χάσουμε το ταξίδι μας.
6. Χάνουμε την ευκαιρία του να είμαστε ένα θετικό πρότυπο.
7. Δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ανακαλύψει τα όριά του, τις αντοχές του και τις δυνάμεις του.
8. Υποκύπτουμε στο φόβο του λάθους άρα και στο φόβο να ζήσουμε.
9. Δεν επιτρέπουμε τη δημιουργία της γενναιότητάς μας .
10. Εστιάζουμε στα αρνητικά σχόλια, διάφορων ‘ καλοθελητών’ που υπάρχουν γύρω μας, επιτρέποντας σε αυτά να επηρεάζουν το μέλλον μας.

Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι έχω κάνει λάθη που μου έχουν κοστίσει ακριβά, όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι άνθρωποι. Ωστόσο αυτό που μπορώ να δω καθαρά είναι ότι δεν υπάρχει λάθος είτε μικρό είτε μεγάλο που να μη μου έχει διδάξει κάτι. Τα λάθη συγχωρούνται όταν βρίσκουμε το θάρρος να τα παραδεχτούμε. Ας δώσουμε στον εαυτό μας το περιθώριο για λάθη.

Το να ζεις χωρίς να κάνεις λάθη είναι σαν να ζεις μισή ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα σπουδαιότερο από το να κοιτάς πίσω στις προηγούμενες εμπειρίες σου και να βλέπεις πώς τις ξεπέρασες, πώς έμαθες από αυτές και πώς γίνεσαι καλύτερος μέσα από αυτές, πιο ευτυχισμένος, πιο έξυπνος, πιο δυνατός, πιο γενναίος και ισχυρότερος άνθρωπος.

Ας κάνουμε τα λάθη μας σύμμαχους στην πορεία της ζωής μας, δίνοντας στους εαυτούς χρόνο και κατανόηση. Και να μη ξεχνάμε πως τα λάθη μας δεν θα γίνουν ποτέ σωστά, αλλά μπορούμε πάντα να φροντίσουμε να βγάλουμε κάτι σωστό μέσα από αυτά.

Κάθε πράξη δημιουργίας είναι πρώτα μια πράξη καταστροφής.

Πάμπλο Πικάσο 1881- 1973