Περί Τρομοκρατίας

Του Αλέξανδρου Νίκλαν*

Στο συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου τον περασμένο Φεβρουάριο έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για την αλλαγή αντιμετώπισης τρομοκρατών με γνώμονα τα όσα διαδραματίστηκαν σε Νίκαια, Παρίσι και Βρυξέλες. Οι διαπιστώσεις που αποτυπώθηκαν αφορούσαν την ανάγκη αλλαγής τακτικών και εκπαίδευσης των μονάδων της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας των χωρών της Ε.Ε., καθώς και την σύνδεση τους με το κέντρο κατά της τρομοκρατίας που βρίσκεται στην Χάγη. Οι μονάδες πεδίου προτάθηκε να είναι σε συνεχή ηλεκτρονική σύνδεση πραγματικού χρόνου έτσι ώστε να έχουν άμεση πληροφόρηση χωρίς να έχουν προβλήματα επικοινωνίας, όπως είχε γίνει στην περίπτωση του Charlie Hebdo. Το πλαίσιο της “στρογγυλής τραπέζης” συζητήσεων για την τρομοκρατία σε αστικό περιβάλλον ανέδειξε τον σοβαρό προβληματισμό για την αλλαγή ποιοτικού στοιχείου και στο οργανωμένο έγκλημα που λειτουργεί ως συγκοινωνούν δοχείο με την τρομοκρατία. Η χρήση πολεμικού εξοπλισμού και αντίστοιχων τακτικών από μέλη εγκληματικών ομάδων ή “βετεράνων τζιχαντιστών” που ήδη βρίσκονται στα Βαλκάνια (σ.σ. και στην Ελλάδα) διαμορφώνουν μια απαίτηση από τις εκάστοτε Αρχές να αναπτύξουν εξίσου ικανοποιητικές πολιτικές και τακτικές σε αντίστοιχο επίπεδο. Παράλληλα, δημιουργεί την απαίτηση να υπάρξει αλλαγή και στο σημερινό νομικό πλαίσιο καθώς σε πολλές χώρες της Ευρώπης οι τρομοκράτες τοποθετούνται σε σωφρονιστικά ιδρύματα που έχουν και άλλους παραβάτες άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων. Είναι απαραίτητο να διαχωριστεί η κράτηση τους σε άλλες δομές, καθώς με το σημερινό καθεστώς, τα σωφρονιστήρια που τους φιλοξενούν γίνονται αμέσως πιθανοί τόποι στρατολόγησης μελλοντικών τρομοκρατών. Με τα παραπάνω υπόψη και θεωρώντας πώς η ανάγκη αλλαγής κάποιων πραγμάτων στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι απαιτητή και αναγκαία πλέον και στην χώρα μας, οι προτάσεις που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε πρώτο επίπεδο αντιμετώπισης κατά την άποψη μου θα ήταν: – Δημιουργία ειδικών μονάδων αστυνόμευσης και καταπολέμησης με εξειδίκευση σε τρομοκρατία και οργανωμένο έγκλημα. Οι μονάδες θα φέρουν αναβαθμισμένο εξοπλισμό και θα διαθέτουν ειδικό κέντρο πληροφορίας και διασύνδεσης με διεθνή κέντρα όπως αυτό σε Χάγη.

– Ειδικές πολιτικές διαχείρισης εγκληματιών για τρομοκρατία σε δομές υψίστης ασφαλείας και από σχετικά εκπαιδευμένο προσωπικό και επιστήμονες. – Σχεδιασμένες καμπάνιες πληροφόρησης εστιασμένες στην καταπολέμηση των επιχειρημάτων της στρατολόγησης τρομοκρατών όπως παρουσιάζονται στο Staircase model (σχ. Ανάλυση του 2005 από Fathali M. Moghaddam) – Αλλαγή νομοθετικού πλαισίου για την αντιμετώπιση τρομοκρατών με ειδικές ποινές και κατηγορίες καθώς σήμερα τιμωρούνται ακόμα βάσει ποινικού κώδικα για κοινά εγκλήματα. – Εκπαίδευση και άλλων υπηρεσιών και μονάδων προστασίας για την αντιμετώπιση περιστατικών τρομοκρατίας σε πρότυπα CONTEST καθώς και σε ασύμμετρες/υβριδικές απειλές. – Προσπάθεια προσέλκυσης και ανάπτυξης διαύλων επικοινωνίας με τους αξιωματούχους και τους θετικά προσκείμενους «πνευματικούς ταγούς» κοινωνιών που βασίζονται σε Ισλαμικές διδαχές για να περιθωριοποιηθεί κάθε ακραίο Ισλαμικό στοιχείο. – Ανάπτυξη μονάδων κυβερνοτεχνολογίας σε κάθε χώρα της Ευρώπης που θα αντιμετωπίζει σε πρώτο επίπεδο την προπαγάνδα αλλά και δίκτυα επικοινωνίας μεταξύ τρομοκρατών και οργανωμένου εγκλήματος. Θυμίζω πώς ειδικά για την χώρα μας, υπήρξαν κλειστές ομάδες που προωθούσαν οδηγίες για είσοδο μεταναστών μέσω δουλεμπόρων (στοιχεία αναφοράς FRONTEX 2016). – Ανάπτυξη πολιτικών και σχεδιασμού για εντοπισμό μαύρου χρήματος που αποτελεί την άμεση τροφοδοσία των τρομοκρατών. Το θέμα της τρομοκρατίας δεν θα φύγει με την κατάρρευση των φανατικών του DAESH. Αντίθετα, σύμφωνα με τις τελευταίες αναφορές είναι πολύ πιθανό να προξενήσει μια μεγαλύτερη διασπορά σε όλη την Δύση σε θύλακες ανενεργούς που θα περιμένουν μόνο το κατάλληλο μήνυμα για δράση. Θεωρώ πως είναι αφελές και ανεύθυνο να περιμένουμε να γίνει πρώτα το όποιο συμβάν για να αναλάβουμε μετά δράση και πολιτικές.

Ο Αλέξανδρος Νίκλαν είναι Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας