Το «τελευταίο αντίο» στον Αντώνη Λιβάνη (φωτό) - Σύσσωμος ο επιχειρηματικός κόσμος

Σήμερα το μεσημέρι στις 13:00 θα πραγματοποιηθεί η κηδεία του Αντώνη Λιβάνη.

Αρχικά θα τελεστεί η εξόδιος ακολουθία στη Μητρόπολη Αθηνών και στην συνέχεια θ’ ακολουθήσει η ταφή στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών

Η ταφή του Αντώνη Λιβάνη θα γίνει στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Από νωρίς προσέρχονται στην Μητρόπολη πολιτικοί αλλά και επιχειρηματίες. Παρόντες είναι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας και η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά.

O εκδότης Αντώνης Λιβάνης, ήταν στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, μέλος της Εθνικής Αντίστασης και εξορισθείς από τη χούντα των συνταγματαρχών.

Ήταν ο δημιουργός του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη, μιας από τις μεγαλύτερες και πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στον κλάδο των εκδόσεων. Ως πολιτικός, υπήρξε ο μακροβιότερος και πιο έμπιστος συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού (1981-1989) και Υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ (1993-1996).

O Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη ιδρύθηκε από τον Αντώνη Λιβάνη μετά την επιστροφή του από την εξορία στη Ρώμη, το Πάσχα του 1972. Έκτοτε αποτελεί μία από τις πλέον επιτυχημένες επιχειρήσεις του εκδοτικού κλάδου στην Ελλάδα. Ο εκλιπών είχε τα άντερα να αντιπαρατεθεί και να κοντράρει τους συνταγματάρχες πριν καν πέσει η δικτατορία και καθόλου τυχαία δεν αγκαλιάστηκε το εγχείρημά του από τον ελληνικό λαό.

Υπήρξε το ανάχωμα του χώρου μας. Ένας εκδότης υπερασπιστής της αλήθειας και της ντομπροσύνης, ένας άνθρωπος με πνεύμα κεντρώο που καθόλου τυχαία δεν συμπορεύτηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ θεωρούσε δεξί και αριστερό του χέρι τον Αντώνη Λιβάνη ο οποίος εξήγαγε πολιτισμό, ήθος και σοσιαλισμό, τότε που ήταν στη μόδα.

Παρά την ευδιάκριτη πολιτική του στράτευση, ο Αντώνης Λιβάνης ποτέ του δεν σήκωσε μία παντιέρα προπαγανδιστική, ποτέ του δεν υποβίβασε το λειτούργημά του. Ο Οργανισμός του υπήρξε προμετωπίδα δημοσιογραφικής αξιοπρέπειας, αλλά και πολιτικής ενότητας, έστω κι αν προτιμούσε να μην στριμώχνονται στην αγκάλη του οι ακροδεξιές ρητορικές. Επέτρεπε, όμως, στην κεντροδεξιά να υπερασπίζεται την ιδεολογία της και δεν επιφυλασσόταν όταν αντιλαμβανόταν πως είχε να κάνει απλά με λαϊκούς συντηρητικούς, παρά μόνο κλοτσούσε μακριά από τα Μέσα του ρητορικές υπεράσπισης της χούντας και τα αναχώματα των ακροδεξιών που κρύβονταν κάτω από την ομπρέλα της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Αντώνης Λιβάνης δημιούργησε μία δημοσιογραφική οικογένεια, ένα παλάτι ιδεών και ερευνών και ουδέποτε ακολούθησε τυφλά τις στελεχιακές λοξοδρομήσεις κάποιων φιλόδοξων βουλευτών και υπουργών του ΠΑΣΟΚ. Υπήρξε κριτικός, δεν δίσταζε να χτυπά δυνατά με το στιγμόμετρό του τα χέρια εκείνων που παρά τον Ανδρέα Παπανδρέου προσπαθούσαν να επωφεληθούν του 48% του Κινήματος και να κατορθώσουν προσωπικές υλικές φιλοδοξίες. Ήταν εκεί, χωρίς ίχνος ρουφιανιάς και απλά κατέκρινε τις σόλο επιλογές εκείνων που προσπαθούσαν να επιβάλουν προσωπική πολιτική.

Το δημοσιογραφικό του ήθος και η πνευματική του καλλιέργεια ήταν αυτά που τον μετέτρεψαν στον πιο αγαπητό δημοσιογράφο, στον ηγέτη της «αντιπολίτευσης» του συνθήματος που μας κυνηγά, διότι μαριονέτες-μέλη του σιναφιού μας επιλέγουν την αλητεία προκειμένου να ικανοποιήσουν τους χειριστές των σπάγκων τους. Ο Αντώνης Λιβάνης δεν ήταν απλά ένας εκδότης δημοσιογραφικής αριστείας. Εξέδωσε βιβλία, τάισε με πνεύμα τους πατεράδες και τις μανάδες μας και το πνεύμα του θα είναι πάντα ζωντανό, σε μια Ελλάδα που έχει ανάγκη ανθρώπους σαν κι αυτόν.