Η υπόθεση Γεωργίου ως ευκαιρία | Του Γιώργου Πεταλωτή

«Έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ κατά την περίοδο 2010-15» δήλωσε η εκπρόσωπος της Κομισιόν μετά την καταδικαστική απόφαση του Ανδρέα Γεωργίου. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητη αυτή η θεώρηση, αφού έπρεπε να φθάσουμε στο χείλος του γκρεμού ως χώρα, για να αντικαταστήσουμε το 2010 την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία του περίγελου των Greek statistics με την Ανεξάρτητη Αρχή της ΕΛΣΤΑΤ, εξοπλισμένης με διεθνή standards αξιοπιστίας και ανεξαρτησίας.

Λογικό μεν για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, επιβαρυντικό όμως για το «σύστημα αναλήθειας» που πατάει στη συνωμοσιολογία, που χρησιμοποιεί ακόμη και δικαιοδοτικά Όργανα των οποίων κανονικά η μόρφωση και η θέση τους, θα τους απέτρεπε από το να εργαλειοποιούνται για λόγους πολιτικής αναπαραγωγής παραταξιακών τοτέμ.

Ίσως δε, αυτή η δήλωση να έχει και καταλυτικό αποτέλεσμα στην αποδοχή της αίτησης αναίρεσης της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου επί της απαλλαγής του αενάως πλέον κατηγορούμενου Γεωργίου, που η τύχη της αναμένεται οσονούπω. Ο κ. Γεωργίου αναλαμβάνοντας την Διοίκηση μιας μέχρι τότε αποδεδειγμένα αμαρτωλής Στατιστικής Υπηρεσίας και την πρωτόγνωρη μετατροπή της σε πραγματικά Ανεξάρτητη Αρχή, όφειλε να είναι υποψιασμένος για την «καλή» του τύχη. ´Η τουλάχιστον να τον προετοιμάσουν όσοι τον πρότειναν. Ότι θα προκαλούσε την μήνιν όλων όσων κινδύνευε η προσεκτικά κατασκευασμένη, αλλά και απόλυτα προστατευμένη βεβαιότητα της «εντιμότητάς» τους.

Κι επειδή για το παρουσιαζόμενο ως 3% έλλειμμα του 2009 επουδενί θα μπορούσε να αμφισβητηθεί ότι ανερχόταν τελικά στο 16%, εφόσον πολλάκις είχε επικυρωθεί τόσο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και από την Ελληνική Βουλή επί συνεχή έτη και μάλιστα και με ψήφους ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε το εναλλακτικό κυνήγι μαγισσών με περιφερειακά και σαφώς υποδεέστερης αξίας παραπτώματα, όπως την μη τακτική σύγκληση ΔΣ, χαρακτηριζόμενη όπως πληροφορηθήκαμε ως παράβαση καθήκοντος . Όλα αυτά, γνωστά βεβαίως στους παροικούντες.

Εκείνο όμως που πραγματικά ενδιαφέρει τη χώρα, είναι η περαιτέρω τρώση της αξιοπιστίας της. Όταν πριν λίγες μόνον μέρες, για παράδειγμα, η κυβέρνηση επιχείρησε δοκιμαστική έξοδο στις αγορές ομολόγων, ποιος άραγε επενδυτής θα εμπιστευόταν τη χώρα που στον επικεφαλής της πρώτης σοβαρής Ανεξάρτητης Στατιστικής της Αρχής, η οποία ενημερώνει και τις αγορές για τα στοιχεία της οικονομίας μας, έχει εξαντλήσει μείζον μέρος της Ποινικής Δικονομίας της προκειμένου επικοινωνιακά να βγει από τη μύγα ξύγκι; Επιπροσθέτως δε, όταν η χρόνια απάτη των greek statistics ουδόλως απασχόλησε την Δικαιοσύνη, όπως θα ήταν επιβεβλημένο!

Εν τέλει, για να προχωρήσουμε κάποτε μπροστά, αλλά και για την αυτοκάθαρση του πολιτικού συστήματος καθώς και την αξίωση εμπιστοσύνης εκ μέρους των πολιτών επιτέλους, η «υπόθεση Γεωργίου» αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία της σοβαρής πλευράς του πολιτικού συστήματος να πάρει πρωτοβουλίες. Να αποδείξει ότι υπάρχει, γιατί όντως υφίσταται, προς απογοήτευση των ακραίως φωνασκούντων και μάλιστα ότι υπάρχει οριζόντια σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα. Να βγουν δημόσια όσοι θεωρούν ότι το απαρτίζουν και να συμφωνήσουν σε μια ενιαία αφήγηση τουλάχιστον για το έλλειμμα, να απαιτήσουν να σταματήσει επιτέλους η πολιτική υποδαύλιση του παράλογης αναίρεσης της πολιτικής μας ζωής, ως πρώτο βήμα για ένα επιβεβλημένο από τις περιστάσεις status σοβαρότητας και εθνικής συνεννόησης, ως πρώτο βήμα για έξοδο από την κρίση.

Ευκαιρία εξόδου λοιπόν προς την κοινωνία και άσκηση ευθύνης των πολιτικών δυνάμεων που θέλουν να ισχυρίζονται οτι απαγκιστρώθηκαν από το παλιό και από την καταλυτική για τη χώρα αγκύλωσή τους. Είναι η ώρα της θέσης, η ώρα να δείξουν ιδίως οι πολιτικοί αρχηγοί πώς αντιλαμβάνονται την πρόοδο, την υπέρβαση, την απαγκίστρωση από το τέλμα και την ομηρεία του παρελθόντος.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο liberal.gr