Ο Παναγιώτης Μαργέτης «ξεδιπλώνει» στην «Μ» τα σχέδιά του για το μέλλον του στην υποκριτική μιλώντας για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του
Στον ΚΥΡΙΑΚΟ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ
Το πάθος για την υποκριτική είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον Παναγιώτη Μαργέτη, όπως και το πείσμα, η τόλμη και η ανεξάντλητη δίψα για εξέλιξη. Από την Αθήνα στο Λος Άντζελες και πίσω, με ενδιάμεσες στάσεις σε τηλεοπτικά πλατό, φεστιβάλ και διάφορα πρότζεκτ, η διαδρομή του είναι γεμάτη αφοσίωση και ενέργεια. Σήμερα μιλάει στην «Μ» για την πορεία του, τις δυσκολίες, τις αεροπορικές πτήσεις, αλλά και τη δύναμη της ψυχοθεραπείας, καθώς κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να ξεχνάει τον εαυτό του.
– Για πολλά χρόνια ήσουν με μια βαλίτσα στο χέρι μοιράζοντας τον χρόνο σου ανάμεσα σε Αθήνα και Λος Άντζελες. Πώς ξεκίνησαν όλα;
Το 2018-2019 μετακόμισα στο Λος Άντζελες και ήταν μια εύκολη απόφαση, γιατί έμενε εκεί ο κολλητός μου και αυτό που το έκανε πολύ εύκολο στην αναγνωριστική μου επίσκεψη. Πήγα σε ένα τρίμηνο σεμινάριο που ήταν acting on camera και ερωτεύτηκα όλη την κατάσταση.
Όταν γύρισα στην Αθήνα είπα «θέλω να επιστρέψω». Την επόμενη χρονιά ξαναπήγα, όπου έκανα ένα πρόγραμμα acting και έπλεα σε πελάγη ευτυχίας. Στα μισά έσκασε ηCOVID και συνεχίσαμε τα μαθήματαonline. Η εμπειρία ήταν μισή. Σε εκείνη τη φάση λόγω βίζας μπορούσα να ταξιδέψω, οπότε πηγαινοερχόμουν σε άδεια αεροπλάνα. Έκανα τα μαθήματά μου στην Ελλάδαonline. Ήρθε το πρώτο μου μεγάλο διαφημιστικό για τράπεζα και κάποια guestστις σειρές IQ160 και «Γιατρός».
– Επέστρεψες όμως στο Λος Άντζελες.
Έβγαλα βίζα για να μπορώ να ταξιδεύω και έπεσα πάνω στις απεργίες των σκηνοθετών και των ηθοποιών στην Αμερική. Είχα ήδη απορρίψει μεγάλες δουλειές στην Ελλάδα, οπότε έχοντας ήδη κάποιες πόρτες ανοιχτές εδώ, τα μάζεψα και γύρισα πίσω τον Απρίλιο του 2023.
– Στο μέλλον θα ήθελες να ζεις στο Λος Άντζελες;
Δεν ξέρω αν θα μετακόμιζα, αλλά θα ήθελα σαν τρελός να δουλέψω σε ξένα πρότζεκτ, όπως έκανα πέρυσι με μια ταινία μικρού μήκους στο L.A. Άλλαξα τα εισιτήριά μου τρεις φορές και έφτασα να κάθομαι για έναν μήνα εκεί, γιατί δεν ήθελα να φύγω. Τότε ξαναενθουσιάστηκα με το L.A.
– Αγαπάς πολύ τον κινηματογράφο και έχεις κάνει αρκετές ταινίες. Ποια είναι η πρώτη και πιο έντονη εμπειρία σου;
Η πρώτη μου μεγάλη εμπειρία ήταν στις Σπέτσες με το «KnivesOut 2», που ήταν απίστευτα… ψαρωτική. Δεν ήξερα αν θα με πάρουν στην ταινία, αλλά αποφάσισα να ακυρώσω τα εισιτήριά μου για το L.A. που ήταν να πάω τότεγιανα μη διακινδυνεύσω να χάσω την ταινία. Ένας σπουδαίος σκηνοθέτης, ο Ντάνιελ Γκρεγκ, η Τζανέλ Μονέ… Ήμουν λίγο «πού είμαι; Τι συμβαίνει ξαφνικά;». Είχα φτάσει στο L.A. και ξαφνικά το Χόλιγουντ με βρήκε εδώ.
– Τι συμπεράσματα έβγαλες γι’ αυτούς τους σταρ; Γιατί πέτυχαν, πέρα από το μεγάλο ταλέντο τους;
Όλοι αυτοί που είναι πάρα πολύ επιτυχημένοι έχουν ρίξει και απίστευτη δουλειά. Εντάξει, είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που δουλεύουν πάρα πολύ, αλλά η πίτα δυστυχώς δεν μπορεί να μοιραστεί σε όλους. Πάντως δεν νομίζω ότι σε αυτούς που είναι τόσο ψηλά τους έχει χαριστεί κάτι. Έβλεπα τον Ντάνιελ Κρεγκ που ήταν deepfocus όλη μέρα. Δεν ήταν «χαχαχα και πάμε». Δεν είναι τυχαίο ότι είναι τόσο καλός στη δουλειά του.
– Με τη διαχείριση της ανασφάλειας που έχει η δουλειά σου πώς τα πηγαίνεις;
Τη διαχειρίζομαι καλύτερα από πριν. Είμαι ο μεγαλύτερος φαν της ψυχοθεραπείας που θα γνωρίσεις, οπότε πια διαχειρίζομαι καλύτερα την ανασφάλεια, η οποία ταυτόχρονα μου δίνει και μια αδρεναλίνη. Αν μου δινόταν στο πιάτο δεν θα είχα την ίδια ώθηση.
– Θυμάσαι την πρώτη φορά που έπαιξες με την αδρεναλίνη σου;
Δεν έχω ξαναπαλέψει στη ζωή μου τόσο πολύ όσο γι’ αυτό το όνειρο. Είμαι τρελαμένος γενικά και πραγματικά το προσπαθώ.
– Μου είπες πριν για την ψυχοθεραπεία. Ήταν εύκολη απόφαση να έρθεις αντιμέτωπος με τον εαυτό σου στην αρχή;
Κάνω ψυχανάλυση – ψυχοθεραπεία. Το ξεκίνησα σε μια φάση που το θεωρούσα αναγκαίο να γίνει. Δεν ένιωθα καλά και έψαχνα μια διέξοδο. Βέβαια, από μικρός θαύμαζα τους ανθρώπους που κάνουν ψυχοθεραπεία. Δεν ήταν ποτέ ταμπού στο μυαλό μου. Το θεωρώ φοβερά παραγωγικό για τον εγκέφαλο. Με ιντριγκάρει. Είναι τα καλύτερα λεφτά που ξοδεύω για εμένα.
– Τα τελευταία χρόνια η τηλεόραση έχει κάνει άνοιγμα σε νέους ηθοποιούς. Σε ενδιαφέρει ως Μέσο;
Είχα αρκετά ωραίες εμπειρίες στην τηλεόραση και το highlight ήταν η τελευταία μου, η «Διάφανη αγάπη», από όλες τις απόψεις. Οπότε, ναι, θα ήθελα να συνεχίσω στην τηλεόραση.
– Ποιο είναι το πιο μεγάλο όνειρό σου;
Ονειρεύομαι να είμαι σε ένα σημείο που έχω επιλογές, π.χ. ανάμεσα σε 3-4 σενάρια. Θα μου άρεσε να μου λένε «πάρε σενάρια και διάλεξε».
– Ταπεινή απάντηση. Θα περίμενα να μου πεις για το Χόλιγουντ…
Τώρα το Χόλιγουντ δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει, γιατί έχουν ανοίξει πάρα πολύ οι παραγωγές στην Ευρώπη. Το να κάνω μια πολύ ωραία ξένη παραγωγή στην Ελλάδα, είτε είναι Χόλιγουντ είτε ευρωπαϊκή, με καλύπτει. Η Ευρώπη είναι πολύ δημοφιλής στο κομμάτι των παραγωγών.
– Έχεις συμμετάσχει σε πολλά φεστιβάλ ως ηθοποιός, ωστόσο πρόσφατα διετέλεσες και κριτής.
Ναι, ήμουν στο Cyprus filmdays, ένα πολύ μεγάλο φεστιβάλ, όπου συμμετείχα στην κριτική επιτροπή. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία και το φεστιβάλ και η απονομή των βραβείων που κάναμε στα παιδιά με έπαθλα και ευχαριστώ πολύ την Αθηνά Ξενίδου γι’ αυτό.
*Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΜΠΑΜ της Κυριακής
PLUS
