Δάφνης Παναγίδης: Οι "Πικροδάφνες" της Κύπρου «ανθίζουν» στη μεγάλη οθόνη

Όταν λειτουργούν το μυαλό και η καρδιά, τα όποια προβλήματα ομιλίας ή δυσλειτουργίας ενός οργανισμού μένουν στην άκρη. ∆ίχως να επηρεάζουν στον βαθμό που έχουμε συνηθίσει να ακούμε.

Tου ΣΤΑΥΡΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Με σκηνοθέτη τον Κώστα Φέρρη μπαίνουν οι βάσεις για τη μεταφορά στον κινηματογράφο του βιβλίου που έγραψε ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Δάφνης Παναγίδης και μετέπειτα βουλευτής

Έχει, βέβαια, τη σημασία του και ο σκοπός. Όχι επειδή αγιάζει τα μέσα, αλλά διότι δίνει όραμα! Και πίστη! Και υπομονή! Και αντοχή! Όλα τα στοιχεία που έκαναν τον Δάφνη Παναγίδη ξεχωριστό για την Κύπρο. Τα ίδια στοιχεία που ξεχειλίζουν σε όσους έμειναν πίσω όχι μόνο για να τον μνημονεύουν, αλλά και για να τον προσφέρουν ως κληρονομιά στις επόμενες γενιές. Ως συνεχιστές της δικής του προσπάθειας, όπως αυτή αποτυπώθηκε στο βιβλίο:

«ΚΥΠΡΟΣ 1954-1974: ΠΙΚΡΟ∆ΑΦΝΕΣ – Εμπειρίες και βιώματα από αντιαποικιακό αγώνα και την πρώτη Κυπριακή Βουλή».

Την παρακαταθήκη του Δάφνη Παναγίδη στους Κύπριους! Μέσα από τις σελίδες του μπορεί να μάθει ο καθένας τις λεπτομέρειες για τα γεγονότα που σημάδεψαν τη μαρτυρική Μεγαλόνησο στα 20 χρόνια που άλλαξαν την Ιστορία της και την έκοψαν στη μέση. Αυτές τις στιγμές που θα μεταφερθούν στη μεγάλη οθόνη, για να μεταφέρουν τα μηνύματα εκείνης της εποχής, αλλά και όσα πρέσβευε ο αείμνηστος αγωνιστικής της ΕΟΚΑ και μετέπειτα βουλευτής. Όπως και να το κάνουμε, άλλωστε, η δύναμη του κινηματογράφου παραμένει αμείωτη, ακόμα και στα χρόνια του κορωνοϊού.

Ο ∆άφνης Παναγίδης γεννήθηκε το 1929 στο Καλό Χωριό. Από μικρός ξεχώρισε για την έφεσή του στη γνώση. Απόδειξη ότι μιλούσε αγγλικά, γερμανικά αλλά και αραβικά. Σπούδασε γεωργική μηχανική, λαχανοκομία και κηπουρική, καθώς αγαπούσε την κυπριακή γη.

Στη διάρκεια της ζωής του ο Δάφνης Παναγίδης βρέθηκε από τη μία πλευρά του ποταμού στην άλλη. Ο ίδιος, βέβαια, ήταν ξεκάθαρος σε όλες τις ενέργειές του. Οι άλλοι, όμως, μπερδεύονται. Κάποιοι τον θεωρούσαν «συνεργό» των Άγγλων, αλλά οι τελευταίοι τον βάπτισαν «τρομοκράτη» επειδή ήθελε την απελευθέρωση της πατρίδας του.
Για πολλούς ήταν ένας διεθνιστής, για αρκετούς κορυφαίος ανθρωπιστής «με πλαίσιο τις αξίες και πνεύμα της Ορθοδοξίας», όπως λένε οι άνθρωποί του και προσθέτουν ότι «ο πατριωτισμός του ξεφεύγει από μια στενή, φανατική ελληνικότητα σε μια εκτίμηση της καθολικότητας του ελληνικού πολιτισμού, ενός πολιτισμού που αν ασπάζονταν οι Κύπριοι και η ηγεσία θα έφερνε την ποθητή ειρηνική συμβίωση των δύο κοινοτήτων».
Μεταφορά

Ο Δάφνης Παναγίδης μπήκε στην ΕΟΚΑ, αν και απέρριπτε τη βία. Αλλά η φιλοσοφία του δεν τον εμπόδισε να κρύψει τον Γεώργιο Γρίβα, τον ∆ιγενή, για να μην τον συλλάβουν οι Βρετανοί. Το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη και ας ήξερε ότι έβαζε αυτόματα το κεφάλι του στην κρεμάλα.

Οι εμπνευστές της ιδέας για μεταφορά του βιβλίου στον κινηματογράφο γνώρισαν όλες τις πτυχές του Δάφνη Παναγίδη. Το αντιλαμβάνεται ο καθένας από τις συζητήσεις του για την υλοποίηση του σχεδίου. «Η απόρριψη της βίας σφραγίστηκε από την ερώτηση που του έκανε ένας βοσκός: “Αν ο Ιησούς ήταν ο Αρχιεπίσκοπός μας, θα έχυνε αίμα για την ελευθερία της Κύπρου;”» αναφέρεται στην αλληλογραφία μεταξύ όσων έχουν όραμα να γίνουν οι «Πικροδάφνες», μια εμπειρία ζωής όχι μόνο για τους Κύπριους της εποχής μας, αλλά και για τις επόμενες γενιές.

Όπως, άλλωστε, υπογραμμίζουν, «το σημαντικό μήνυμα της ταινίας είναι η ζωή και η εμπειρία του Δάφνη μεταξύ “Violence and Peace”. Ανάμεσα στη βία και την ειρήνη, για να αναδειχθεί ότι μέσα από τις εντάσεις και τη δυσπιστία μεταξύ των δύο κοινοτήτων της Κύπρου είναι δυνατόν να επιτευχθεί ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία ως Κύπριοι, διατηρώντας ταυτόχρονα τις ξεχωριστές μας ταυτότητες. Μια σημαντική προσφορά με μαθήματα παγκόσμιας σημασίας».

Το πρώτο βήμα για την ταινία αποτελεί η έκδοση του βιβλίου και στα αγγλικά. Αυτό θα συμβεί το φθινόπωρο. Θα είχε ήδη προχωρήσει, αλλά ο κορωνοϊός πήγε πίσω τα πάντα. Αλλά για να μη χάνεται χρόνος, οι εμπνευστές της ιδέας προχώρησαν ήδη στις επαφές με τον σκηνοθέτη Κώστα Φέρρη, ο οποίος θα αναλάβει το εγχείρημα να μεταφέρει ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο στη μεγάλη οθόνη.

Τα βιώματα του Δάφνη Παναγίδη δεν αφορούσαν μόνο στον αγώνα κατά των Άγγλων αποικιοκρατών. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1960 εξελέγη βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια της Λεμεσού με το Πατριωτικό Μέτωπο. Από το βουλευτικό αξίωμα παραιτήθηκε το 1966, ενώ τριάντα χρόνια αργότερα, το 1996, εντάχθηκε στο Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών. Όπως προαναφέραμε, ο αείμνηστος αγωνιστής και πολιτικός αγαπούσε τη γη της πατρίδας του και νοιαζόταν για την πρόοδό της. Όπως ενδιαφερόταν και για το περιβάλλον.

Ο Δάφνης Παναγίδης έφυγε από τη ζωή στις 5 Φεβρουαρίου 2019. Συμπληρώθηκαν, δηλαδή, δύο χρόνια από την αναχώρησή του για το μεγάλο ταξίδι. Έμεινε, όμως, πίσω το βιβλίο του, που θα αποκτήσει πλέον μία «αδελφούλα», την ταινία.

Το εγχείρημα, βέβαια, δεν είναι απλό. Ούτε εύκολο. Οι συντελεστές θέλουν να αποτυπώσουν απόλυτα τα νοήματα των μηνυμάτων που έστειλε ο εκλιπών μέσω του βιβλίου του. Να μεταφέρουν τους θεατές στον χρόνο που στιγμάτισαν τον ∆άφνη τα βιώματά του. Άρα, οι προδιαγραφές παραπέμπουν σε μια υπερπαραγωγή, που όμοιά της δεν θα υπάρχει στον κυπριακό, ίσως και στον ελληνικό κινηματογράφο. Γι’ αυτό και έχουν αποδυθεί σε έναν αγώνα δρόμου για να βρουν τα απαραίτητα κονδύλια. Οι επαφές βρίσκουν ανταπόκριση, διότι ο Δάφνης Παναγίδης ήταν αποδεκτός από το σύνολο των Κυπρίων. Γι’ αυτό και οι εμπνευστές θεωρούν ότι μέσα στο 2021 μπορεί να αρχίσουν τα γυρίσματα. Μιας ταινίας που θα είναι η αποτύπωση της κυπριακής Ιστορίας…

Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ραγδαίες εξελίξεις για το Εμβόλιο Johnson & Johnson