Ελεύθεροι πολιορκημένοι εν έτει 2020, σε ένα απέραντο Μεσολόγγι…

Ελεύθεροι πολιορκημένοι εν έτει 2020, σε ένα απέραντο Μεσολόγγι…

Της Αλεξίας Σβώλου

Πριν από ένα μήνα περίπου ο γιός μου, «εκτάκι», μαθητής της ΣΤ Δημοτικού δηλαδή, μάθαινε στο σχολείο για την ελληνική επανάσταση και για τους ελεύθερους πολιορκημένους του Μεσολογγίου, τη θυσία των προγόνων μας, την ιστορία του Λόρδου Βύρωνα. Ποιος να το έλεγε πως ένα μήνα μετά, σχεδόν 200 χρόνια μετά το ένδοξο έπος της ελληνικής επανάστασης, θα ζούσαμε μια ανάλογη κατάσταση και θα γινόμασταν όλοι οι έλληνες καθώς και περισσότεροι από 900 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ελεύθεροι πολιορκημένοι από έναν αόρατο εχθρό, χωρίς στρατιές, χωρίς πολυβόλα, χωρίς χειροβομβίδες, χωρίς βομβαρδιστικά, αλλά πολύ πιο επικίνδυνο, που ακούει στο κωδικό όνομα Covid 19.

«Έναν εχθρό που δεν σέβεται σύνορα και ηλικίες, που περνά κάτω από τη μύτη μας, που είναι ο πιο ανορθόδοξος ιός από όσους έχουμε συναντήσει στην ζωή μας σαν λοιμωξιολόγοι» λέει χαρακτηριστικά ο σεμνός, ακούραστος, καθηγητής παθολογίας-λοιμωξιολογίας Σωτήρης Τσιόδρας, ο εξαιρετικός επιστήμονας που έχει επωμιστεί με το βαρύτατο φορτίο της ενημέρωσης κάθε έλληνα για την εξέλιξη της πανδημίας. Σήμερα, Κυριακή 22 Μαρτίου, λίγες ημέρες πριν την εθνική μας γιορτή της 25ης Μαρτίου, μια γιορτή που θυμίζει, τιμά και κρατά ζωντανή τη μνήμη της ελληνικής επανάστασης δύο αιώνες μετά, η ιστορία αποδεικνύει πως κάνει κύκλους. Και σε αυτό τον κύκλο μας καθιστά όλους ελεύθερους πολιορκημένους σε ένα απέραντο Μεσολόγγι, με σύνθημα αυτή τη φορά όχι εκείνες τις παλιές γνωστές πολεμικές ιαχές «αέρα» και «ελευθερία ή θάνατος», αλλά μια φράση διατυπωμένη με ψυχραιμία, που ξεχειλίζει από ήρεμη δύναμη και που συνοψίζεται στις λέξεις «Μένουμε σπίτι».

«Ο κορωνοιός δεν ξεχωρίζει σύνορα, έθνη, εισοδήματα, απειλεί τον άνθρωπο όπου κι αν κατοικεί. Μπροστά του είμαστε όλοι ίσοι αλλά κάποιοι αποτελούν πιο εύκολο στόχο» λέει στο εθνικό του διάγγελμα ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Από την μεριά του ο υπουργός ψηφιακής διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης τονίζει ότι ο συγγραφέας Albert Camus είχε γράψει στο διάσημο μυθιστόρημα του «La peste» (Η πανούκλα), πως υπάρχει μόνο ένας τρόπος να αντιμετωπίσεις την Πανούκλα: Με εντιμότητα.

Όταν είσαι στο πεδίο (της επιστήμης και του πολέμου, γιατί σε αυτή την περίπτωση έχουμε πόλεμο με ένα λοιμώδη εχθρό, που μοιάζει «κατασκευασμένος»), δεν εφησυχάζεις ούτε λεπτό. Είσαι διαρκώς στο φυλάκιο και περιμένεις την επίθεση…

Με αυτά τα λόγια ο Σωτήρης Τσιόδρας, με το ράγισμα στη φωνή του, τα δάκρυα που με κόπο συγκρατεί αναλογιζόμενος τους γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες, οι οποίοι κινδυνεύουν περισσότερο να προσβληθούν και να νοσήσουν βαριά από τον Covid 19, γίνεται ο νέος Λόρδος Byron που μας εμπνέει σε αυτόν τον αγώνα. Εμφανώς εξαντλημένος, με μαλλιά που πρόωρα γκρίζαραν, με βλέμμα φωτεινό παρά την κούραση του πίσω από τα γυαλιά του, άυπνος αλλά σε απόλυτη εγρήγορση, με ηθικό αλύγιστο, ευθυτενής παρά το τεράστιο βάρος που κουβαλά στους ώμους του, ο επικεφαλής λοιμωξιολόγος της επιτροπής των εμπειρογνωμόνων για την αντιμετώπιση κρίσεων από λοιμώδη νοσήματα μπαίνει κάθε μέρα από τη μικρή οθόνηστα σπίτια μας και γίνεται ο άνθρωπός μας, αυτός που φέρνει τα κακά αλλά και τα καλά μαντάτα. Αν ο κορωνοϊός είναι ο αόρατος εχθρός για τον οποίο μίλησε πολλές φορές η Κυβέρνηση, καθώς δεν έχουμε ειδικά σχεδιασμένα φάρμακα γι αυτόν, δεν έχουμε εμβόλιο να μας προφυλάξει, ούτε αντισώματα ως ανθρώπινο είδος, τότε το μοναδικό «όπλο» άμυνας εναντίον του είναι η κοινωνική αποστασιοποίηση, για την οποία μιλούν και ξαναμιλούν οι παθολόγοι-λοιμωξιολόγοι Πάνος Γαργαλιάνος-Κακολύρης και Νίκος Σύψας. Ένα «όπλο» που το οπλίζει ο κάθε πολίτης ξεχωριστά, με ατομική ευθύνη. Στην έξοδο του Μεσολογγίου το 1826, η ελπίδα των ελεύθερων πολιορκημένων ήταν να πιάσουν τον εχθρό το βράδυ στον ύπνο. Μια ελπίδα που προδόθηκε γιατί η πληροφορία της επικείμενης εξόδου μεταφέρθηκε στον οθωμανικό στρατό. Σε αυτή την νέα πολιορκία, απόλυτη ανάγκη για την επιβίωσή μας είναι να μη μας πιάσει ο κορωνοϊός στον ύπνο. Η μόνη ελπίδα της ανθρωπότητας ενάντια στον φονικό Covid 19 είναι η τήρηση της κοινωνικής αποστασιοποίησης, ένα μέτρο με εξαιρετικά δραστικά αποτελέσματα καθώς όπως φανερώνει έρευνα του καθηγητή πολιτικής της Υγείας Ηλία Μόσιαλου Διευθυντή του London School of Economics, όταν εφαρμόζεται κι επιφέρει 75% περιορισμό στις κοινωνικές επαφές, ένας θετικός στον κορωνοϊό άνθρωπο μέσα σε ένα μήνα μπορεί να μολύνει μόλις 2,5 άτομα. Αντίθετα αν είναι ελεύθερος να κυκλοφορήσει παντού και να συγχρωτιστεί σε κλειστούς κι ανοιχτούς χώρους με αμέτρητους άλλους ανθρώπους, ένας προσβεβλημένος άνθρωπος μπορεί να μολύνει άλλους 406!

Μετά από αυτή την απροσδόκητη εξέλιξη που έχει ξεπεράσει τα σενάρια των ταινιών επιστημονικής φαντασίας, με το lock down της καθημερινότητάς μας που θυμίζει σινεμά και βιβλία dark αστυνομικής φιλολογίας του Dan Brown, του Dean Koontz όλοι χάσαμε τον ύπνο μας, την βολή μας, τη ρουτίνα της ζωής μας όπως την ξέραμε. Κάποιοι έχασαν τη δουλειά τους, κάποιοι βρίσκονται σε υποχρεωτική άδεια, πολλοί δουλεύουν από το σπίτι, πολλοί δουλεύουν όλο το 24ωρο, όπως οι ανώνυμοι ήρωες της διπλανής πόρτας, γιατροί, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, οδηγοί, κούριερ, υπάλληλοι στα καταστήματα με τρόφιμα, στους φούρνους της γειτονιάς και οι δημοσιογράφοι βρέθηκαν μαζί με τους υγειονομικούς στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Στο χαράκωμα. Όπως στο 1917, του Sam Mendez. Στρατιώτες οπλισμένοι με την πένα τους, όχι με οπλοπολυβόλα, που κουβαλούν του υπολογιστή, το πληκτρολόγιο και το τάμπλετ, όχι χειροβομβίδες και φυσίγγια, αλλά εξίσου αφοσιωμένοι στη μάχη της ενημέρωσης. Κι όταν καταλαγιάσει η σκόνη και ο κουρνιαχτός, θα είναι αυτοί που θα τρέξουν να φέρουν το μήνυμα της νίκης…