Ελπίδα Γεωργακοπούλου: Τα θύματα είναι γυναίκες, είναι πάντα ΓΥΝΑΙΚΕΣ!!!

Υπάρχουν  γεγονότα που χαράζουν για πάντα στη μνήμη μας τη λέξη οργή. Που αυτό το χάραγμα δεν είναι απλό, θυμίζει το χάραγμα του διαμαντιού, σκληρό και χωρίς διορθωτικές παρεμβάσεις.

Είναι αρχή της εβδομάδας και συνήθως προσπαθώ να επικοινωνήσω με τον εαυτό μου για να τον εντάξω στην νέα εβδομάδα των υποχρεώσεων. Προσπαθώ να με βάλω στο συντονισμό των γεγονότων με τα συναισθήματά μου, μιας και η ατζέντα των γεγονότων τρέχει επικίνδυνα.

Ένα απλό μήνυμα στο κινητό μου, από ένα φίλο, αλλάζει ξαφνικά το τοπίο της προσαρμογής μου. Μια φωτογραφία με τη φράση,

΄΄ και τότε ο 30χρονος έκανε αυτό που έχει περάσει από το μυαλό πολλών αντρών: την έσπρωξε από τα βράχια…΄΄

Μια φωτογραφία που έχει διαρρεύσει στο διαδίκτυο και αρχίζω να ρωτώ φίλους δημοσιογράφους τι στο καλό συμβαίνει εδώ;;;!!! Μετά  σκέφτομαι ότι λιγότερο με ενδιαφέρει η πηγή της φράσης αυτής, άλλωστε υπάρχουν οι δημοσιογράφοι που γνωρίζουν καλύτερα τέτοιες πηγές, και επικεντρώθηκα στο πραγματικό νόημα της κατάστασης, στην παγωμένη και φρικτή σκέψη που υπάρχει πίσω από αυτό.

Αλήθεια. Πόσες φορές μπορεί να έχει περάσει από το μυαλό κάποιων αντρών να κάνουν κάτι τέτοιο; Και φτιάχνω τη δίκη μου φιγούρα απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές απειλητικές και βίαιες από άντρες… δηλαδή πόσο εύκολο είναι να συμβεί αυτό;

Μια φωνή μέσα μου, μου απαντάει αυτόματα. Πολύ εύκολο!

Θέλει δύναμη να πεις τη λέξη γυναικοκτονία, πόσο μάλλον να μιλήσεις γι’ αυτην.

Η λέξη γυναικοκτονία καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1820. Όμως ο όρος γυναικοκτονία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία το 1801 για να υποδηλώσει τη δολοφονία μιας γυναίκας.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας «γυναικοκτονία είναι η ανθρωποκτονία από πρόθεση γυναικών, επειδή είναι γυναίκες. Στις περισσότερες περιπτώσεις γυναικοκτονία διαπράττει σύντροφος ή πρώην σύντροφος που συνήθως είχε και μακρόχρονη κακοποιητική συμπεριφορά, απειλούσε, κακοποιούσε ή και εκφόβιζε τη γυναίκα, η οποία πολύ συχνά βρίσκεται σε θέση φυσικής,  οικονομική και συναισθηματικής αδυναμίας σε σχέση με αυτόν.

Και μετά έρχονται οι έρευνες και οι τοποθετημένες ταμπέλες για τους γυναικοκτόνους.

Δεδομένου ότι οι εκδηλώσεις της ανδρικής βίας είναι ποικιλόμορφες και ιδιαίτερα εξατομικευμένες, είναι μάλλον παραπλανητικό το να επιχειρήσει κανείς να χαράξει ένα πάγιο και ενιαίο ψυχολογικό προφίλ των γυναικοκτόνων.

Υπάρχουν, εντούτοις, ορισμένα λίγο-πολύ κοινά και επαναλαμβανόμενα χαρακτηριστικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις (αλλά όχι πάντα!) οι υπερβολικά βίαιοι άνδρες προέρχονται από οικογένειες όπου ο πατέρας ασκούσε συστηματικά βία στη μητέρα και στα παιδιά. Μεγαλώνοντας κάποιος σε ένα τόσο «μολυσματικό» περιβάλλον, έχει την τάση να αναπαράγει αυτόματα τη βία που έχει δεχτεί από την πιο τρυφερή ηλικία.

Συνεχίζω να γράφω και σκέπτομαι σαν γυναίκα θυμωμένη και τρομαγμένη από τις εγωκεντρικές συμπεριφορές κάποιων ανδρών, μιας και η ιδιότητα μου ως ψυχολόγος έχει μικρή αξία μπροστά στο κλονισμένο και υπερασπιστικό συναίσθημα μου για όλες τις γυναίκες.

Και πριν καλά καλά η τσαλακωμένη ψυχή μας συνέλθει από τη μία γυναικοκτονία περνάμε στην άλλη… μα τι συμβαίνει τελικά;

Και με ρωτανε συχνά:  υπάρχουν χαρακτηριστικά των θυτών και των θυμάτων:

Πάντα κουνώ το κεφάλι μου πριν απαντήσω.

Οι θύτες λοιπόν μπορεί να είναι:

20χρονοι, 30χρονοι, 40χρονοι… 70χρονοι

Έλληνες, μετανάστες, αλλοδαποί, Αμερικάνοι, Ευρωπαίοι, Ασιάτες… και και και

Πιλότοι, γιατροί, μηχανικοί, καθηγητές πανεπιστημίων, καλλιτέχνες, ελεύθεροι επαγγελματίες, δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, αγρότες… και και και

Αναλφάβητοι, απόφοιτοι δημοτικού, γυμνασίου, δευτεροβάθμιας ή και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, διδάκτορες… και και και

Κάτοικοι πόλεων, κωμοπόλεων, νησιών, χωριών… και και και

Ψηλοί, κοντοί, ξανθοί, μελαχρινοί, γυμνασμένοι, αγύμναστοι, μυώδεις, αδύναμοι… και και

Καλά παιδιά, δύσκολα παιδιά, εύκολα παιδιά… και και και

Σύντροφοι, σύζυγοι, πατέρες, γνωστοί, άγνωστοι… και και και

Τα θύματα είναι: γυναίκες, είναι πάντα ΓΥΝΑΙΚΕΣ!!!

Και όπως λέει το γνωστό ρητό

«οι βιαστές δεν είναι ράτσα ειδική, είναι άντρες καθημερινοί».

Εσείς οι γονείς που μεγαλώνετε αγόρια, πονέστε διπλά για την κοινωνία μας που έχει σαν οδηγό την άδικη στάση απέναντι στα κορίτσια όλου του κόσμου.

Εσείς οι γονείς που μεγαλώνετε αγόρια, σταθείτε δίκαιοι απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές και κρατήστε ψηλά την αξιοπρέπεια των αγοριών σας.

Εσείς οι γονείς που μεγαλώνετε αγόρια, να ξέρετε ότι όλες εμείς βασιζόμαστε σε εσάς!!! 

Εγώ σαν γυναίκα!!!

 

*Η Ελπίδα Γεωργακοπούλου είναι συμβουλευτική ψυχολόγος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ