Ευ. Βενιζέλος: "Δεν αντέχει η κοινωνία νέα μέτρα"

Μήνυμα ενότητας και συσπείρωσης της «δημοκρατικής παράταξης», μήνυμα εθνικής και κοινωνικής ευθύνης προς τον ελληνικό λαό και πρόσκληση συμπόρευσης όλου του χώρου που πιστεύει στον ευρωπαϊκό δημοκρατικό σοσιαλισμό, χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς, έστειλε ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατά την ομιλία του για 39η επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ.

Ο κ. Βενιζέλος απευθύνθηκε σε όλες τις «δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, θυμωμένες, σε απόγνωση, απομακρυσμένες από την πολιτική, εγκλωβισμένες στον απλουστευτικό συνομωσιολογικό και φασίζοντα λόγο» ενώ σημείωσε πως το ΠΑΣΟΚ έχει συνείδηση της ευθύνης του και την αναλαμβάνει χωρίς κανένα ηγεμονισμό.

Όπως ανέφερε, προτεραιότητες για το Κίνημα είναι αυτή τη στιγμή η επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας και η διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής, η ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Υποχρέωση του ΠΑΣΟΚ, πρόσθεσε, είναι η επαναθεμελίωση του κοινωνικού κράτους, η διαφύλαξη της εθνικής ανταγωνιστικότητας, η απελευθέρωση και αξιοποίηση όλου του παραγωγικού δυναμικού της χώρας ενώ οι πεποιθήσεις αυτές βασίζονται σε μία καθαρή οριοθέτηση του δημοσίου και του ιδιωτικού.

Προϋπόθεση για μια νέα Ελλάδα είναι, σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο, ένα πραγματικά Εθνικό Φορολογικό Σύστημα που βασίζεται στην αξιολόγηση της πραγματικής φορολογικής επιβάρυνσης για κάθε κοινωνική ομάδα.

«Το ίδιο ισχύει για το διοικητικό και δικαστικό σύστημα της χώρας και φυσικά, για το πολιτικό σύστημα που πρέπει να εκφράσει τη σημερινή απαιτητική κοινωνία», πρόσθεσε.

Όπως είπε, το κύριο ζήτημα που είναι το εκλογικό σύστημα είναι αυτό που πρέπει πρώτα από όλα να συζητηθεί γιατί αυτό συνδέεται με την ανάδειξη αυθεντικών πλειοψηφιών και την αποτροπή των τεχνητών πολώσεων.

Οι επικείμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι η μεγάλη ευκαιρία των τοπικών κοινωνιών να κάνουν επιλογές αξιοκρατικές, ενωτικές, πραγματικά προοδευτικές,συμπλήρωσε.

Συνεχίζοντας την ομιλία του ο κ. Βενιζέλος, εξήγησε ότι το ΠΑΣΟΚ μετέχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας για λόγους εθνικής ανάγκης. «Δεν κυβερνάμε μόνοι μας. Είμαστε ο δεύτερος σε κοινοβουλευτική δύναμη εταίρος. Ούτε όμως η ΝΔ κυβερνά μόνη της. Για όλα απαιτούνται συμφωνίες και συμβιβασμοί, όπως συμβαίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες», υπογράμμισε.

Μάλιστα σημείωσε πως η επιτυχία αυτής της προσπάθειας αφορά περισσότερο από κάθε άλλο το Κίνημα γιατί θα σημαίνει δικαίωση των δύσκολων επιλογών και των μεγάλων πολιτικών θυσιών που έκανε η παράταξη τα τελευταία τριάμισι χρόνια.

Για τις διαφορές ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, είπε πως είναι διαφορές ιστορικές, ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας, διαφορές προφανείς που καθίστανται ακόμα προφανέστερες τώρα, παρά τη συνεργασία μας στο σχήμα εθνικής ευθύνης, λόγω των επικείμενων ευρωεκλογών που αναδεικνύουν τις διαφορετικές προτάσεις.

Στο σημείο αυτό τόνισε πως το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης προϋποθέτει τη συσπείρωση όλων των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας και βασίζεται σε απλές παραδοχές και δεσμεύσεις: Νέα δημοσιονομικά περιοριστικά μέτρα δεν τα αντέχει ούτε η οικονομία, ούτε η κοινωνία, ούτε η πολιτική ζωή της χώρας.

Επίσης κάλεσε τους εταίρους της Ελλάδας να αναγνωρίσουν τις μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού, τις προσπάθειες και τα επιτεύγματά του, σημειώνοντας πως «έχουμε απόλυτη αίσθηση των ορίων αντοχής της οικονομίας, της κοινωνίας, της πολιτικής».

Για τη ΔΗΜΑΡ, είπε ότι έκανε ένα μεγάλο βήμα προς τα πίσω και τώρα αμφιταλαντεύεται μεταξύ εθνικής ευθύνης και αντιπολιτευτικής ευκολίας θέτοντας σε αμφισβήτηση τη θεμελιώδη επιλογή που και η ίδια έκανε μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012.

Για τη σχέση του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ αναρωτήθηκε σε ποια προγραμματική βάση μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε επαφή και συζήτηση με ένα χώρο η ηγεσία του οποίου βασίζει την ύπαρξή του στη συκοφάντηση, την υπονόμευση, την ακύρωση όχι απλά και μόνο του σημερινού ΠΑΣΟΚ, αλλά της ιστορικής διαδρομής της παράταξης.

Επιπλέον σχολιάζοντας τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά τις διπλές εκλογές του 2012, όταν γινόταν προσπάθεια για ένα ευρύτερο κυβερνητική σχήμα, είπε πως «είναι πολύ δύσκολο να μετάσχεις στην ευθύνη, να τη μοιραστείς».

Και συνέχισε: «Αριστερός λόγος δεν είναι η υπεράσπιση της ακινησίας και του συντεχνιασμού. Δεν μπορούμε επειδή θέλουμε να αποφύγουμε μια δύσκολη αλήθεια να αποδεχτούμε έναν εύκολο λαϊκισμό που χαϊδεύει τα αυτιά, αναπαράγοντας αδιέξοδες καταστάσεις».

Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή και καταλήγοντας στην οικονομική κρίση που εμφανίστηκε το 2008, δήλωσε ότι έπρεπε να επιμείνει το Μάιο του 2010, μέχρι τέλους, στην πρόταση του για υπερψήφιση του πρώτου μνημονίου με αυξημένη πλειοψηφία τριών πέμπτων. «Θα ήταν πολύ πιο δίκαιη ιστορικά η κατανομή της ευθύνης στις πολιτικές δυνάμεις κατά το μετρό της συμμετοχής τους στη άσκηση της εξουσίας τις κρίσιμες περιόδους», εξήγησε.

Απαντώντας σε όσους, όπως είπε, διαχωρίζουν τη θέση τους από το πρώτο πρόγραμμα, αλλά συμφωνούν με το δεύτερο μέσα στο πλαίσιο του οποίου πορεύεται η χώρα από τα τέλη Οκτωβρίου 2011, υποστήριξε πως είναι το δεύτερο πρόγραμμα που έπρεπε να έχει υιοθετηθεί εξαρχής, μόνο που αυτό δεν μπορούσε δυστυχώς να γίνει μονομερώς από την Ελλάδα και χωρίς το πρώτο πρόγραμμα δεν θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε το δεύτερο.

Συνεχίζοντας ο κ. Βενιζέλος είπε ότι το κόστος της κρίσης είναι τεράστιο και αναφέρθηκε στη σωρευτική ύφεση για έξι χρόνια, στην πρωτοφανή ανεργία, στη διάψευση προσδοκιών για μεγάλες κοινωνικές ομάδες και κυρίως για τη νέα γενιά. «Ποιο θα ήταν όμως το κόστος μίας οποιασδήποτε άλλης επιλογής; Ποιο θα ήταν το κόστος της απομόνωσης και της καταστροφής; H το κόστος της διεθνούς βοήθειας για την ανάκαμψη, μετά το πέσιμο της χώρας στην άβυσσο;», διερωτήθηκε.

Δυστυχώς, πρόσθεσε, μέσα στο κόστος που είναι όχι μόνο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό αλλά και θεσμικό, εθνικό και ιστορικό, περιλαμβάνεται και η διαμόρφωση ψεύτικων και επικίνδυνων μετώπων, περιλαμβάνεται η αντιδημοκρατική διολίσθηση, η έξαρση του πολιτικού τυχοδιωκτισμού και η εμφάνιση στο κοινοβούλιο των απροκάλυπτων εκπροσώπων του ναζισμού, του αυταρχισμού, της ξενοφοβίας.

Αναφερόμενος στη σύγκρουση του ΠΑΣΟΚ με ένα μεγάλο μέρος της ίδιας της κοινωνικής και εκλογικής του βάσης, σημείωσε ότι τον Ιούνιο του 2011 είχαν ήδη διαμορφωθεί δύσκολες, επικίνδυνες και σκληρές συνθήκες.

«Εκεί που είχαμε φθάσει ως χώρα η επιλογή αυτή ήταν η καλύτερη στο όνομα της εθνικής ανάγκης, της αλήθειας που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε κατάματα», συμπλήρωσε και υποστήριξε πως οι οποίες άλλες επιλογές – που πρακτικά ούτε υπήρχαν, ούτε υπάρχουν – είχαν και έχουν ασύγκριτα και ασύμμετρα μεγαλύτερο κόστος.

Όπως υπογράμμισε, πρόκειται για μια επιλογή που έκανε το ΠΑΣΟΚ από πατριωτισμό, από αίσθηση εθνικής ευθύνης, για λόγους γενικού συμφέροντος, αλλά και για να προστατευθούν οι πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες, για να προστατευτούν τα μεσαία στρώματα, για να αποφευχθεί το συντριπτικά χειρότερο, μέσα σε εξαιρετικά δυσμενείς ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς, υπό την πίεση των αγορών.

«Δεν υπήρχε, ούτε υπάρχει ένα σχέδιο Β, εκτός ΕΕ και ζώνης του ευρώ. Εκτός διεθνούς οικονομικού συστήματος. Εκτός και αν θέλαμε να οδηγήσουμε τη χώρα σε δραματικές καταστάσεις, δίπλα από τις οποίες πέρασε η Κύπρος πριν από λίγους μήνες», επεσήμανε.

Οι μεγάλες και σκληρές θυσίες, οι μειώσεις των εισοδημάτων, οι περικοπές μισθών και συντάξεων, οι φορολογικές επιβαρύνσεις, η τραγικά υψηλή ανεργία, η δραματική πτώση του τζίρου είναι καταστάσεις δυσβάστακτες, όπως ανέφερε οι οποίες ωστόσο δεν συγκρίνονται ούτε κατά διάνοια με την ασύντακτη χρεωκοπία, την επιστροφή στην υποτιμημένη δραχμή, την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, την εξαέρωση καταθέσεων και ακινήτων περιουσιών, τον αποκλεισμό από το διεθνές οικονομικό σύστημα, την διακοπή των διεθνών εμπορικών σχέσεων.

«Το ΠΑΣΟΚ όμως αδικείται πρωτίστως επειδή το αδικούμε εμείς οι ίδιοι. Γιατί εμείς οι ίδιοι δεν υπερασπιζόμαστε με την ένταση που πρέπει θεμελιώδεις ιστορικές επιλογές», κατέληξε.