Γνωρίστε τη Μύρτις, το 11χρονο κορίτσι... ηλικίας 2.500 ετών!

Η Μύρτις ήρθε σ’αυτόν τον κόσμο πριν 2500 χρόνια, την εποχή του Περικλή δηλαδή. Το πέρασμα της από την ζωή ήταν πολύ σύντομο. Μόλις 11 χρόνια.

Το κοριτσάκι αυτό ζούσε στην Αθήνα, στη σκιά της Ακρόπολης και ίσως και να κοίταζε με δέος και θαυμασμό τον Παρθενώνα που μόλις είχε τελειώσει. Το μόνο που γνωρίζουμε για την Μύρτιδα είναι ότι είχε πεταχτά δόντια που την έμπόδιζαν να κλείσει καλά το στόμα της. Ποιός ξέρει…Ίσως να ήταν ένα ευτυχισμένο κοριτσάκι που περίμενε την τελετή ενηλικίωσης της, ή άκόμη μπορεί να ήταν και μια μικρή δούλη, ή μέτοικος.

Η μικρή Μύρτις άρρώστησε στον μεγάλο λοιμό που έπληξε την Αθήνα το 430 π.Χ. Ήταν τα χρόνια του Πελοποννησιακού πολέμου… Η Αθήνα πολιορκημένη άσφυκτιούσε. Υπό αυτές τις συνθήκες ξέσπασε μεγάλη επιδημία που κυριολεκτικά “θέρισε” το ένα τρίτο των Αθηναίων.

Άνάμεσα στους νεκρούς και η μικρή Μύρτις, αλλά και ο ίδιος ο Περικλής.

Η Μύρτις θάφτηκε πρόχειρα με άλλους 150 περίπου, στην άκρη του νεκροταφείου, στον Κεραμεικό. Ο τάφος ταπεινός, με έλάχιστα, πολύ φτωχικά κτερίσματα.

Και πέρασαν χρόνοι και καιροί άπό τότε. Δυόμιση χιλιάδες χρόνια..! Και φτάνουμε στο 1994-1995.
Στις εργασίες για το μετρό της Αθήνας στον Κεραμεικό βρέθηκε αύτός ο καλούμενος “τάφος του λοιμού”.

Ανάμεσα στα πολλά σκελετικά ύπολείμματα και η μικρή Μύρτις. Το κρανίο της ήταν σχεδόν άθικτο,
και είχε και τα 28 της δόντια, αλλά είχε και κάτι άλλο, σπάνιο. Μαζί με τα μόνιμα, υπήρχαν και τα νεογιλά της δόντια! Αυτός ήταν και ο λόγος που τα δόντια της ήταν πεταχτά.

Αυτά τα εύρήματα έδωσαν στους έπιστήμονες την δυνατότητα για την έρευνα και την ψηφιακή ανάπλαση του κρανίου και του προσώπου της. Εμπνευστής της “αναβίωσης” της Μύρτιδας και ψυχή του διεπιστημονικού αυτού έγχειρήματος, ήταν ο Μανώλης Παπαγρηγοράκης καθηγητής της Οδοντιατρικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών.

Οι επιστήμονες κατάφεραν να απομονώσουν και το DNA του μικροβίου. Έτσι μάθαμε ότι ο λοιμός οφειλόταν σε σαλμονέλλα (S.Typhi ). Δηλαδή η έπιδημία ήταν τυφοειδής πυρετός!

Ο δρ. Παπαγρηγοράκης σε συνεργασία με Σουηδούς επιστήμονες, ολοκλήρωσαν το 2010 την “ανακατασκευή” της κεφαλής του μικρού αύτού κοριτσιού, του όοποίου το πραγματικό όνομα δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Οι μελετητές της έδωσαν το όνομα “Μύρτις” έπειδή είναι εύηχο, ήταν σύνηθες εκείνη την εποχή και χρησιμοποιείται και στις μέρες μας (Μυρτώ). Της έδωσαν καστανά μάτια και καστανοκόκκινα μαλλιά.
Το χτένισμα της είναι το διαδεδομένο για την εποχή που έζησε.

Κι έτσι, αντικρύσαμε το πρόσωπο ενός μικρού κοριτσιού που έζησε όταν ακόμη χτιζόταν ο Παρθενώνας!
Όλα σχεδόν τα μουσεία της Ελλάδας, καθώς και πάμπολλα μουσεία του εξωτερικού, την φιλοξένησαν κατά καιρούς.

Στις 14 Μαρτίου 2018 τα ΕΛΤΑ κυκλοφόρησαν γραμματοσειρά με την μορφή της Μύρτιδας.

Η Μύρτις, βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.