Η άγνωστη ζωή της κυρίας Προέδρου

Του Παντελή Περιβολάρη

Ένα… στρέμμα βιογραφικό έχει η Κατερίνα Σεκαλλαροπούλου ως δικαστικός, βάζοντας κάτω οποιοδήποτε άνδρα συνάδελφό της. Η γεννημένη το 1956 στη Θεσσαλονίκη, επόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Δημόσιο Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Paris II.

Τον Νοέμβριο του 1982 εισήλθε ως εισηγήτρια και προήχθη το 1988 σε πάρεδρο και σε σύμβουλο το 2000. Τοποθετήθηκε αντιπρόεδρος του ΣτΕ τον Οκτώβριο του 2015, ενώ από τον Οκτώβριο του 2018 βρίσκεται στη θέση της προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Η κ.Σακελλαροπούλου έχει μεγάλη δράστη και εκτός δικαστηρίων. Διετέλεσε γενική γραμματέας της Ένωσης Δικαστικών Λειτουργών του Συμβουλίου της Επικρατείας (1985-1986), πρόεδρος (1993-1995 και 2000-2001) και αντιπρόεδρος (2006- 2008).

Εχει μεγάλες οικολογικές ανησυχίες. Για χρόνια υπηρέτησε στο Γ΄ Τμήμα του ΣτΕ, ενώ επί σειρά ετών ήταν στο Ε΄ Τμήμα, το λεγόμενο και «οικολογικό». Έχει εξειδικευτεί στο περιβαλλοντικό δίκαιο έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια, ημερίδες και εκδηλώσεις σχετικά με το δίκαιο του περιβάλλοντος. Από το 2005 διδάσκει στην Εθνική Σχολή Δικαστών, δίκαιο του περιβάλλοντος, στο οποίο θεωρείται αυθεντία και πρωτοπόρος. Από τον Μάρτιο του 2015 είναι πρόεδρος του επιστημονικού σωματείου «Ελληνική Εταιρεία Δικαίου του Περιβάλλοντος».

Γνωρίζει άριστα αγγλικά και γαλλικά. Έχει συγγράψει άρθρα που αναφέρονται σε ζητήματα συνταγματικού δικαίου και δικαίου του περιβάλλοντος και έχει εισηγηθεί σχετικά θέματα σε επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες.

Ενδεικτικά:

-«Η Βιώσιμη Διαχείριση των Υδατικών Πόρων» (Νόμος και Φύση, Σεπτ. 2006)
-«Η απουσία δασολογίου και χωροταξικού σχεδιασμού και η εκτός σχεδίου δόμηση: Η πραγματική απειλή για τα δάση» (ΔΣΘ, ΓΕΩΤΕΕ, Πανελλήνιος Σύλλογος Δασολόγων, 9-10.3.2007)
-«Ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων και το άρθρο 100 παρ. 5 του Συντάγματος. Δικονομική οργάνωση ή περιορισμός του διάχυτου ελέγχου» (Όμιλος Αριστόβουλου Μάνεση, Η’ Επιστημονικό Συμπόσιο, 16-17.3.2007)
-«Πολεοδομικές αρμοδιότητες και Σύνταγμα» (ΕΣΔΙΛ, 2007)
-«Η Προστασία των Δασών και η Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας» (Η Προστασία του Περιβάλλοντος στο Δίκαιο και στην Πράξη, ΙΜΔΑ 2008)
-«Χωροταξία και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας» (ΘΠΔΔ, 2.2014)
-«Οικονομική κρίση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος» (6.2.2014).

Είναι γόνος δικαστικής οικογένειας από τη Θεσσαλονίκη. Ο αείμνηστος πατέρας της, Νικόλαος Σακελλαρόπουλος, διετέλεσε αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, ενώ ήταν μέλος της σύνθεσης του ανωτάτου δικαστηρίου που εκδίκασε την υπόθεση Ανδρέα Παπανδρέου-Γιώργου Κοσκωτά.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΙΚΕΣ

Με τον βαθμό του συμβούλου Επικρατείας, ήταν εισηγήτρια σε πολλές μεγάλες υποθέσεις περιβαλλοντολογικού χαρακτήρα, όπως η εκτροπή του Αχελώου ποταμού στον θεσσαλικό κάμπο και τα προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας, τα οποία διασώθηκαν ως διατηρητέα.
Ως δικαστικός, γενικότερα τα τελευταία δέκα χρόνια βρέθηκε στις πιο μεγάλες υποθέσεις. Ήταν μέλος του Ειδικού Δικαστηρίου που δίκασε την υπόθεση του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωσταντίνου για τη λίστα Λαγκάρντ.

Το 2010 ήταν στη σύνθεση του ΣτΕ, μαζί με τον Πάνο Πικραμμένο που έκρινε συνταγματικό το Μνημόνιο απορρίπτοντας τις προσφυγές διαφόρων φορέων.
Ως πρόεδρος του ΣτΕ είχε αποφανθεί πως η κατάργηση δώρων και επιδόματος αδείας στο Δημόσιο τεκμαίρεται, ενώ χειρίστηκε τις προσφυγές των συνταξιούχων για την επιστροφή αναδρομικών, με την απόφαση να αναμένεται.

Στο Ε’ τμήμα του ΣτΕαπεφάνθη υπέρ της εταιρείας «Χρυσός», στις προσφυγές που είχαν κάνει κάτοικοι και τοπικοί φορείς στην περιοχή Ολυμπιάδα της Χαλκιδικής.

* Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ” της Κυριακής