Δ. Γ. Παπαδοκωστόπουλος: Η εποχή των γελοίων

Ο κορωνοϊός έφερε σε ποσότητα εκτός των επιμέρους αδυναμιών του ΕΣΥ και την γελοιότητα, ώστε η ιστορία να μπορεί να γράψει κάποτε ότι το 2020 στην Ελλάδα μαζί με την υγειονομική κρίση, ανέδειξε και τους πολλούς αρλεκίνους που είναι παντού και ξαφνικά βρέθηκαν χωρίς δουλειά.

Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καθηγητές, ‘λαιφσταλίστες”, πανελίστες, ημίγυμνες και πολλά άλλα νούμερα-γελοίοι, τώρα που όλα τα πλακώνει ο τρόμος της αρρώστιας, νοιώθουν την ανάγκη να κάνουν δηλώσεις για το οτιδήποτε, ώστε για λίγο να ξαναβγούν στην επιφάνεια και να ακουστούν.

Μια περιήγηση στα ενημερωτικά site της χώρας είναι αρκετή, για να αισθανθεί κάποιος κανονικός άνθρωπος της αποφορά αυτής της περιφερόμενης ξεφτίλας, των ουτιδανών νάνων, που όμως βρίσκουν διέξοδο στα ΜΜΕ που συνεχίζουν να δίνουν λόγο στους ανόητους.

Υπουργοί ανακαλύπτουν ξαφνικά τον τρόπο να παρακαμφθούν οι αγκυλώσεις που βασάνιζαν όλο το προηγούμενο διάστημα τους τομείς τους. Και αιτία υποτίθεται είναι η αναγκαστική αργία των πάντων, που ωθεί στην μεγαλύτερη χρήση των ηλεκτρονικών υπηρεσιών. Είναι βέβαιο ότι άμα ήταν να κάνουν κάτι, θα το είχαν κάνει χθες. Απλά λένε μια ”μπλαφάρα” για να ακουστούν κι αυτοί, που έτυχε στην παρούσα κρίση το αντικειμένό τους να είναι μακράν του επικέντρου της. Ένας από αυτούς ο Μάκης Βορίδης αγαπημένος των ΜME (χωρίς ποτέ να λέει τίποτα, αλλά πάντα με εμφανή προβληματισμό) ασφυκτιά στο νέο πλαίσιο κάνοντας και λέγοντας ότι μπορεί αναδεικνύοντας την γύμνια του, καθώς τώρα ανακάλυψε ότι μπορεί να κάνει πολλά στον πρωτογενή τομέα που όλο το προηγούμενο διάστημα δεν έκανε.

Θλιβεροί δημοσιογράφοι, της αριστεράς, (όπως ο Καψώχας και ο Κούλογλου) υπολείμματα μιας άλλης εποχής είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ ως προμετωπίδα είτε της γενικής αριστεράς, θα πούνε κι αυτοί κάτι προκλητικό, ώστε να μπούνε ψηλά στα ενημερωτικά site, που δεν χάνουν ευκαιρία να αναδείξουν οτιδήποτε πει ένας ξεχασμένος πρώην, για να ακουστεί. Μια αναφορά ενός αστείου (καρπαζοεισπράκτορα στο σχολείο, με βάση τα σημερινά αντικοινωνικά απωθημένα του) γίνεται πηχυαίος τίτλος. Και όσο τον βρίζουν οι άλλοι (γιατί τον βρίζει το 99% της κοινωνίας) αυτός ανδρώνεται και νομίζει ότι επηρεάζει το γίγνεσθαι ή ότι βάζει πόδι και στην επόμενη ημέρα μετά την κρίση…

Πολιτικοί όπως ο προερχόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Ρήγας που βγήκε να δηλώσει αντίθετος στην χρήση του στρατού στο θέμα της υγειονομικής κρίσης, ασφαλώς και μας κάνουν να γελάμε. Και τούτο διότι ο συγκεκριμένος εκτός από ξερόλας έχει αποδειχθεί ”επαγγελματίας αριστερός”, καθώς μπορεί μια χαρά να πετάγεται από το ένα θέμα στο άλλο, για να πεί το ποίημα που θέλει να πεί…και να καταλήξει ότι αυτός είναι δημοκράτης και μπλα, μπλά, μέχρι που ο ακροατής ή θεατής θα αλλάξει συχνότητα!

Και βέβαια από το ”τσίρκο” δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι καθηγητές. Από τους ειδικούς για την κρίση (που πουλάνε ανοιχτά το τρόμο, για τον τρόμo) μέχρι τους άλλους τους άσχετους με την συγκυρία, όπως εκείνος ο φοβερός αριστερός Θανάσης Διαμαντόπουλος, που βγήκε μεσούσης της κρίσης να γλείψει τον πρωθυπουργό (με τον οποίο όπως λέει ο πονηρός καθηγητής δεν είχαν ποτέ σχέσεις…) για να εγγραφεί προς χρήση στα κιτάπια της εξουσίας, κάποια στιγμή αργότερα. ”Τρείς καθηγητές και η πατρίς εχάθη” έλεγε ο Γερμανός Καγκαλάριος Βίσμαρκ, ο πρώτος που θεμελίωσε το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη!

Ίσως σε αυτή την κρίση γελοιότητας (επιπρόσθετη της υγειονομικής) οι πιό αθώοι να είναι οι αρλεκίνοι λαιφσταλίστες, που είχαν τον αυτοεξεφτελισμό ως επάγγελμα. Οι άνθρωποι αυτοί οι πανελίστες με την ευρεία έννοια που πότε ως μάγειροι και πότε ως ειδικοί για τα πάντα έβγαζαν το ψωμί τους πουλώντας ”σκουπίδια” βλέπουν σήμερα ότι έχουν ισχυρό ανταγωνισμό, από τους εκτός επικέντρου (της υγιειονομικής κρίσης) αρλεκίνους, κάποιες κατηγορίες των οποίων αναφέραμε. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που σε αρρωσταίνον όταν τους ακούς ή τους διαβάζεις.

Και η λύση είναι μία: τους αγνοείς κανονικά.

[email protected]