Στις 20 Ιανουαρίου, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ ανέλαβε τα καθήκοντά του ως ο 47ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, σήμανε το τέλος της πενταετούς καριέρας του Τζο Μπάιντεν στην Ουάσινγκτον. Ο Μπάιντεν τώρα προστίθεται στη λίστα των σχεδόν δώδεκα προέδρων της μιας θητείας στην ιστορία των ΗΠΑ, με μόλις τέσσερις από αυτούς από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη λίστα των προέδρων μιας θητείας στη σύγχρονη εποχή είναι μαζί με τον Μπάιντεν είναι ο Τζέραλντ Φορντ, ο Τζίμι Κάρτερ και ο Τζορτζ Χ. Β. Μπους.
Λοιπόν, πώς θα θυμόμαστε την προεδρία Μπάιντεν και κυρίως τι κληρονομιά αφήνει πίσω του;
Η δεύτερη χαμηλότερη επίδοση σε αποδοχή μεταξύ των προέδρων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Gallup, ο Τζο Μπάιντεν είχε κατά μέσο όρο 42,2 τοις εκατό αποδοχής κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ετών του ως πρόεδρος, το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία των δημοσκοπήσεων της Gallup. Οι ακραίες διαφορές των δύο πολιτικών κομμάτων χαρακτήρισαν τη αποδοχή – δημοφιλία του Μπάιντεν, όπως συμβαίνει όλο και περισσότερο με τους πρόσφατους προέδρους.
Η βαθμολογία του Μπάιντεν ήταν μόλις μια βαθμίδα πάνω – μία ποσοστιαία μονάδα υψηλότερη – από τον Ντόναλντ Τραμπ, τον προκάτοχό του (και τώρα τον διάδοχό του), ο οποίος κατείχε το χαμηλό ποσοστό αποδοχής. Πριν από αυτό, ο Τζίμι Κάρτερ και ο Χάρι Τρούμαν είχαν τους χαμηλότερους μέσους όρους για την προεδρία τους.
Σύμφωνα με μια άλλη τελευταία δημοσκόπηση ( The Associated Press – NORC Center for Public Affairs Research), μόνο το ένα τέταρτο των Αμερικανών είπε ότι ο Μπάιντεν, ένας Δημοκρατικός, ήταν καλός ή σπουδαίος πρόεδρος. Αυτό είναι χαμηλότερο και από αυτό του Ρεπουμπλικανού Τραμπ που παραπέμφθηκε δύο φορές, όταν άφησε την εξουσία αμέσως μετά την επίθεση της 6ης Ιανουαρίου 2021 στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ και κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού.
Μεταβατικός Πρόεδρος
Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ο Τζο Μπάιντεν κάθησε στο Οβάλ Γραφείο στην Ουάσιγκτον, δεσμεύτηκε να ενώσει τη χώρα, να ενισχύσει το Δημοκρατικό Κόμμα και να υπερασπιστεί τη δημοκρατία. Επίσης, ανέλαβε την προεδρία υποσχόμενος ότι θα ήταν ένας μεταβατικός πρόεδρος, αλλά όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο Μπάιντεν κρέμασε ένα πορτρέτο του Φράνκλιν Ρούσβελτ πάνω από το τζάκι στο Οβάλ Γραφείο σε ένα αδιαμφισβήτητο μήνυμα ότι ήθελε να γίνει ένας μετασχηματιστικός πρόεδρος και όχι ένας μεταβατικός.
Καθώς η τετραετής ταραχώδης θητεία του τελειώνει, και καθώς ο 82χρονος Μπάιντεν αποσύρεται πια, με την Ουάσιγκτον να απομακρύνεται από τα μάτια του, η πρωτεύουσα ανήκει πλέον στον αιώνιο αντίπαλο του, τον Ντόναλντ Τραμπ, η επιστροφή του οποίου ήταν αυτό που ο Μπάιντεν προσπάθησε περισσότερο να αποτρέψει.
Πώς θα μείνει στην ιστορία ο Μπάιντεν; Περισσότερο ως ένας μεταβατικός πρόεδρος μεταξύ δύο κυβερνήσεων με επικεφαλής τον Τραμπ, τον άνθρωπο που χαρακτήρισε φασίστα και ως απειλή για τη δημοκρατία, Αυτό που αφήνει πίσω του ο Μπάιντεν είναι μια χώρα πιο διχασμένη από ό,τι όταν ανέλαβε και το Δημοκρατικό Κόμμα που τον στήριξε σε χάος.
Μια κληρονομιά πέντε δεκαετιών
Πριν από πενήντα δύο χρόνια, ο Τζο Μπάιντεν, έφτανε στην Ουάσιγκτον σαν ο νεότερος γερουσιαστής στην ιστορία των ΗΠΑ όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του το 1973 σε ηλικία 30 ετών, το απολύτως ελάχιστο όπως προβλέπει το αμερικανικό σύνταγμα .
Στην καριέρα του που διήρκεσε πάνω από πέντε δεκαετίες, ο Μπάιντεν έθεσε υποψηφιότητα για το αξίωμα του προέδρου δύο φορές, χάνοντας και τις δύο φορές, προτού γίνει αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμα το 2008. Όταν ο Ομπάμα έφευγε από την εξουσία μετά από οκτώ χρόνια θητείας, οι περισσότεροι υπέθεσαν ότι ο Μπάιντεν, εβδομήντα τεσσάρων ετών, ήταν πολύ μεγάλος για να διεκδικήσει την προεδρία για τρίτη φορά. Αλλά προς έκπληξη όσων τον αμφισβητούσαν, ο Μπάιντεν άρπαξε την ευκαιρία και έθεσε ξανά υποψηφιότητα κατορθώνοντας να νικήσει τελικά τον Τραμπ για να γίνει ο 46ος πρόεδρος, υποσχόμενος απόδοση και ικανότητα αντί του χάους που άφηνε πίσω του ο προκάτοχός του.
Υποβιβάστηκε στην Ιστορία
Στη 19λεπτη αποχαιρετιστήρια ομιλία από το Οβάλ Γραφείο το απόγευμα της περασμένηςΤετάρτης, ο Μπάιντεν είπε πως «Θα χρειαστεί χρόνος για να αισθανθούμε τον πλήρη αντίκτυπο όλων όσων έχουμε κάνει μαζί. Αλλά οι σπόροι φυτεύονται, θα αναπτυχθούν και θα ανθίζουν για τις επόμενες δεκαετίες».
Αλλά η Αμερική που αφήνει πίσω του ο Μπάιντεν, και οι σπόροι που φυτεύτηκαν από αυτόν μπορεί να ανθίσουν ή να μην ανθίσουν για δεκαετίες. Όταν ανέλαβε την προεδρία πριν από τέσσερα χρόνια, ήθελε να «αποκαταστήσει την ψυχή» των ΗΠΑ και να αποδείξει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν μόνο μια υποσημείωση στην αμερικανική ιστορία, όχι το επόμενο κεφάλαιο της. Ο Μπάιντεν υποσχέθηκε επίσης να κάνει τον Τραμπ αστερίσκο στην αμερικανική ιστορία και να γυρίσει σελίδα. Τίποτε από αυτά δεν έγινε. Και καθώς ο Μπάιντεν φεύγει από τον Λευκό Οίκο, ο πραγματικός κίνδυνος ελλοχεύει να ξεχαστεί σύντομα, και να γίνει ο ίδιος ένας αστερίσκος στην ιστορία.
Τα λάθη
Η λανθασμένη του απόφαση του να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία για δεύτερη φορά, παρά τα χαμηλά ποσοστά αποδοχής, την ανησυχία των ψηφοφόρων για την ηλικία του και τα σαφή σημάδια σωματικής και ψυχικής παρακμής και η ματαίωση της υποψηφιότητας στα μέσα της προεκλογικής του εκστρατείας, στέρησαν στους Δημοκρατικούς οποιαδήποτε ευκαιρία είχαν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την πορεία του Τραμπ προς τον Λευκό Οίκο.
Στο εσωτερικό μέτωπο, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Μπάιντεν ήταν ο σκληρός πληθωρισμός. Αν και τελικά ο μηνιαίος πληθωρισμός έπεσε κάτω από το 3 τοις εκατό το 2024 λίγο πριν τις εκλογές, η οικονομική ανάπτυξη ήταν σταθερή και τα ποσοστά ανεργίας ήταν χαμηλά, αυτά τα καλά νέα ήρθαν πολύ αργά για να βοηθήσουν τον απλό αμερικανό ψηφοφόρο πολίτη. Και οι ψηφοφόροι αποφάσισαν ούτε να «ξεχάσουν ούτε να συγχωρήσουν» τη δυστυχία που είχε να αντιμετωπίσει ο απλός Αμερικανός εργαζόμενος στα τέσσερα χρόνια της προεδρίας του Μπάιντεν.
Η έκρηξη στη μετανάστευση – μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες της κυβέρνησης Μπάιντεν που εκμεταλλεύτηκε επιτυχώς ο Τραμπ στις εκλογές – ήταν η αδυναμία συγκράτησης των μεταναστών σε ένα διαχειρίσιμο επίπεδο.
Η απότομη και χαοτική αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από το Αφγανιστάν όχι μόνο παρέδωσε τη χώρα στους Ταλιμπάν αλλά, για έναν πρόεδρο που περηφανευόταν για την εμπειρία του στην εξωτερική πολιτική, ήταν μια ιδιαίτερα καταστροφική στιγμή. Το ποσοστό αποδοχής του Μπάιντεν έπεσε κάτω από το 50 τοις εκατό για πρώτη φορά εν μέσω του χάους στην Καμπούλ – ένα σημείο που δεν θα έφτανε ποτέ ξανά.
Αποτυχία και στην Ουκρανία, Στη μεγαλύτερη υπερδύναμη του κόσμου, ο κόσμος είχε εναποθέσει τις ελπίδες για να διαλύσει την ένταση Ρωσίας-Ουκρανίας και να αποφύγει τον πόλεμο. Αντίθετα, οι διαθέσιμες πληροφορίες υποδηλώνουν τώρα ότι πολύ πριν ξεκινήσει ο πόλεμος, οι ΗΠΑ έστελναν όπλα και πυρομαχικά στην Ουκρανία. Και αυτές οι κοντόφθαλμες πολιτικές των ΗΠΑ για τον πόλεμο κατέστησαν τις δύο μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης τη Γαλλία και τη Γερμανία οικονομικά ακρωτηριασμένες και έχουν οδηγήσει σε πολιτικές αναταραχές με αποτέλεσμα την άνοδο της ακροδεξιάς και στις δύο.
Ο Μπάιντεν θα μείνει στην ιστορία ως ο Αμερικανός πρόεδρος που έκλεισε εντελώς τα μάτια στην ανθρωπιστική κρίση στον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα με τον υπερβολικό ζήλο του να υποστηρίξει τον Ισραηλινό Πρόεδρο. Ο ομολογημένος στόχος του αποδεκατισμού της Χαμάς δεν επιτεύχθηκε, αλλά 50.000 αθώοι πέθαναν (συμπεριλαμβανομένου ενός δυσανάλογα μεγάλου αριθμού ηλικιωμένων, γυναικών και παιδιών). Η εκεχειρία που τέθηκε σε ισχύ είναι πολύ λίγη και πολύ αργά και δεν παρέχει καμία εγγύηση ότι ο εσωτερικός πόλεμος θα τελειώσει.
Αναμφίβολα, ο Τζο Μπάιντεν είχε πολλές επιτυχημένες πράξεις στην πενήντα δύο χρόνια της πολιτικής του καριέρας. Στην προεδρική του θητεία χρεώνεται με θετικό πρόσημο τον αποτελεσματικό για τον Covid-19 χειρισμό της πανδημίας Covid-19, τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ—ιδιαίτερα ενόψει της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και την ενίσχυση των συμμαχιών στην Ασία-Ειρηνικό ως προπύργιο ενάντια στην Κίνα.
Ωστόσο, η κύρια κληρονομιά που αφήνει πίσω του ο Τζο Μπάιντεν είναι η τελευταία του πράξη αυτή της αναγκαστικής απόσυρσής του από την κούρσα για την προεδρία. Ο Μπάιντεν θα μείνει στην ιστορία «ως ο τύπος που έμεινε πολύ καιρό».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τραμπ: Στο 47% η δημοτικότητά του – Με ποιες αποφάσεις του διαφωνούν οι πολίτες