Ένα από τα πρώτα θέματα που συζητήθηκαν και θα συζητηθούν και την επόμενη εβδομάδα είναι και η εκλογή από τη Βουλή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και δεν είναι -όπως αρκετοί από το πολιτικό κατεστημένο θα ήθελαν να μας πείσουν- μια διεκπεραιωτική διαδικασία, για την πλήρωση μιας διακοσμητικής θεσμικής θέσης.
Ο νέος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας πρέπει να συμβολίζει με τον πιο σαφή και ισχυρό τρόπο τη μεγάλη ανατροπή στη χώρα και την επιδίωξη μιας συνολικής αλλαγής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που τόσο πολύ την έχει ανάγκη, τους θεσμούς της, το οικονομικοπολιτικό μοντέλο της, τον διεθνή ρόλο της κ.ο.κ. Επομένως η επιλογή προσώπου από την κυβερνητική πλειοψηφία δεν επιτρέπεται να προκύψει συμβατικά, σαν κάποιος αναγκαίος συμβιβασμός του πολιτικού συστήματος. Σαν κάτι «από τα γνωστά».
Η Ελλάδα σε αυτή την πολύ δύσκολη, όπως διαμορφώνεται στο παγκόσμιο σκηνικό, στιγμή στο εξής πρέπει να μπορεί και να έχει έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα υπερβαίνει τα συνήθη όρια!
Ένα πρόσωπο κύρους με φωτεινό πνεύμα, που με συνέπεια και δημιουργικότητα θα υπερασπίζεται (και θα συμβολίζει) την αληθινή δημοκρατία, την πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη, την ουσιαστική ελευθερία, τον πολιτισμό, τη διεθνή συνεργασία και την αλληλεγγύη των λαών, χωρίς σύνορα και διακρίσεις φυλών, θρησκειών, πολιτισμών, χρωμάτων, γιατί όπως δίδαξε ο Ισοκράτης το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με εκείνων που την κυβερνούν. Δεν μπορεί να υπάρχουν πολιτικές «ουρές» στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και δεν μπορεί κάποιος να αισθάνεται κερδισμένος ή χαμένος σε αυτή την κρίσιμη για τα διεθνή δεδομένα πολιτική περίοδο.
Οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας δεν είναι διακοσμητικοί σαν το καπλάνι στη βιτρίνα. Συμβολίζουν και αποδεικνύουν εν τοις πράγμασι την αξία τους με την πολιτεία τους. Αν η Ιστορία θα δικαιώσει ή μη την επιλογή του πρωθυπουργού απομένει να το δούμε. Όλοι και όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος!