Κυρά Ρηνιώ: Η αφανής ήρωας της Κινάρου

Του Βαγγέλη Παππά

Κάποτε ο Τζον Κένεντι είχε πει τη φράση ορόσημο «Μην ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για εσένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου». Αν και η 74χρονη πλέον κυρά Ρηνιώ – η μοναδική κάτοικος – του ακριτικού νησιού προφανώς και δεν γνώρισε τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, φαίνεται να ακολούθησε το ρητό του κατά γράμμα.

Η σύντομη και απλή ιστορία της είναι συγκινητική και μας γεμίζει όλους με περηφάνια. Η Ειρήνη και ο σύζυγός της, Μικές Κατσοτούρχης, καθώς και ένα από τα τρία παιδιά τους, ο Γιώργος, εγκατέλειψαν το 2000 την Αυστραλία και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη μικρή κουκίδα του ελληνικού χάρτη, που ήταν πάντα στην καρδιά τους. Η
αγάπη της για την Ελλάδα αλλά και για την ιδιαίτερη πατρίδα της, την έκανε να μεταπείσει τον άνδρα της να εγκατασταθούν μόνιμα στο νησί, ζώντας σαν «σύγχρονοι Ροβινσώνες», μέχρι που το 2013 ο Μικές έφυγε από τη ζωή.

Έκτοτε, μοναδική της συντροφιά είναι τα 200 γίδια και τα 40 πρόβατα που συντηρεί. Για κάποιους μήνες του χρόνου μένει μαζί της ο γιος της Γιώργος, όμως αυτή την περίοδο για επαγγελματικούς και οικογενειακούς λόγους βρίσκεται στην Κάλυμνο, όπως και η αδερφή του, Ακάθη. Τα βράδια, που η φύση χτυπάει τον αγέρωχο βράχο καταμεσής του Αιγαίου, είναι δύσκολα, όμως η κυρά Ρηνιώ έχει το σθένος και την υπομονή να τα αντέξει.

Σαστίσαμε όλοι στην είδηση ότι κάτι μπορεί να της έχει συμβεί. Είναι από αυτές τις στιγμές που νιώθεις ότι ο ελληνισμός σβήνει. Είχε να δώσει σημεία ζωής τρία εικοσιτετράωρα, όμως τελικά εντοπίστηκε από το Super Puma και μας ενημέρωσε για τη βλάβη στη γεννήτρια. Έτσι και αλλιώς πάντοτε ήταν ολιγαρκής. Η μόνη της απόλαυση είναι να έρχεται μια φορά την εβδομάδα επιδοτούμενο καΐκι από την Αμοργό και να της φέρνει τρόφιμα και ό,τι χρειάζεται. Αν δεν έχει καλό καιρό, μπορεί να κάνει και 20 ημέρες να έρθει στο μικρό λιμανάκι. Για τον εαυτό της φροντίζει μόνη της. Το μόνο που ζητά είναι το κράτος να μεριμνήσει, ώστε να βελτιωθούν κάπως οι υποδομές στο νησί και να φτιάξουν το καλύβι της που όπως λέει «είναι έτοιμο να πέσει και να με πλακώσει».

Τόσα χρόνια μόνη και κατά κάποιο τρόπο εξόριστη άντεξε, δίχως παράπονα, χωρίς «μεγάλες» απαιτήσεις. Το θάρρος της αξιοζήλευτο και μοναδικός της φόβος να μην μείνει το νησί μόνο. Με δεδομένη την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις απέστειλε το δικό της μήνυμα μέσω της εφημερίδας «Δημοκρατία». «Φοβάμαι πως αν κλείσω τα μάτια μου το νησί θα το πάρουν οι Τούρκοι. Ο Ερντογάν, άλλωστε, κατά το παρελθόν είχε δηλώσει πως η Κίναρος προορίζεται για χώρο λατρείας. Δεν έχω νιώσει ποτέ απειλή. Παρά το γεγονός πως ζω σε ένα μέρος πάνω από το οποίο τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη κάνουν συχνά πτήσεις, δεν τρομάζω», είπε χαρακτηριστικά η 74χρονη κυρά Ρηνιώ και συμπληρώνει: «Μόνο αν πεθάνω δεν ξέρω τι θα γίνει». Το ελάχιστο που ο κρατικός μηχανισμός οφείλει να κάνει είναι να τη στηρίξει με κάθε τρόπο και εκείνη θα μείνει εκεί, στη μέση του πουθενά, με όλες τις δυνάμεις της να φυλάττει τις Θερμοπύλες με τον δικό της μοναδικό τρόπο.

* Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ” της Κυριακής