Μάγδα Φύσσα : «Μην τους φοβάσαι. Στον φόβο σου ποντάρουν»

Η Μάγδα Φύσσα δεν επαναπαύεται. Επαγρυπνεί και ζητάει συνοδοιπορία για να σπάσει ο φόβος
Τετάρτη βράδυ στο Κερατσίνι. Το ραντεβού είναι στο πρώην ταπητουργείο του Καχραμάνογλου, που φιλοξένησε όλες τις αντιφασιστικές δράσεις στη μνήμη του Παύλου. Ο σημερινός ερειπιώνας απέκτησε ζωή από τις μουσικές και τα τραγούδια των ράπερ

Αυγή
Μείωση μεγέθους γραμματοσειράςΑύξηση μεγέθους γραμματοσειράς Εκτύπωση
Facebook
Twitter
E-mail
Μάγδα Φύσσα / «Μην τους φοβάσαι. Στον φόβο σου ποντάρουν»
ΚΟΙΝΩΝΙΑ 3’
19.09.21 13:30
Αλεξάνδρα Χριστακάκη
Αλεξάνδρα Χριστακάκη
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
ΜΑΓΔΑ

Η Μάγδα Φύσσα δεν επαναπαύεται. Επαγρυπνεί και ζητάει συνοδοιπορία για να σπάσει ο φόβος
Τετάρτη βράδυ στο Κερατσίνι. Το ραντεβού είναι στο πρώην ταπητουργείο του Καχραμάνογλου, που φιλοξένησε όλες τις αντιφασιστικές δράσεις στη μνήμη του Παύλου. Ο σημερινός ερειπιώνας απέκτησε ζωή από τις μουσικές και τα τραγούδια των ράπερ.

Η μάνα Μάγδα Φύσσα, εργαζόμενη σ’ αυτό το εργοστάσιο έως τη δεκαετία του 1990. οπότε έβαλε λουκέτο η βιομηχανία, περιστοιχισμένη από νέους ανθρώπους και από τις δύο μικρές εγγονές της, προγραμματίζει το συλλαλητήριο του Σαββάτου. Ποια μοίρα είν’ αυτή, που στον χώρο όπου εργάστηκε στη νιότη της και έκανε όνειρα, στον ίδιο χώρο σήμερα να μιλά για τη δολοφονία του παιδιού της;

Να συνομιλεί με άλλες τραγικές φιγούρες γονέων, των οποίων τα παιδιά τους δολοφονήθηκαν; Η φωνή της Μάγδας Φύσσα ακούγεται και από τη μικροφωνική εγκατάσταση σε ένα προσκλητήριο νεκρών – όχι μόνο του δικού της Παύλου αλλά και όλων εκείνων που έπεσαν θύματα της κάθε μορφής βίας τα τελευταία χρόνια.

Δωρική μορφή, ντυμένη στα μαύρα, ομολογεί ότι η θλίψη εξακολουθεί να κυριαρχεί στην ίδια και όχι η ικανοποίηση μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμά την ιστορικότητα της απόφασης. Όμως αυτή είναι μάνα και η νοσταλγία του παιδιού της δεν παλεύεται. “Εγώ δεν πρόκειται να ακούσω ποτέ πια τα βήματα του Παύλου τη νύχτα, τον ήχο των κλειδιών του όταν επέστρεφε στο σπίτι. Δεν πρόκειται να αγκαλιάσω ποτέ ξανά το ζεστό του πρόσωπο, παρά μόνο τη μαρμάρινη μορφή του» εξομολογείται στην ΑΥΓΗ της Κυριακής.

“Μετά την ιστορική απόφαση της 8ης Οκτωβρίου, η λέξη ικανοποίηση είναι στα χείλη των μελών της πολιτικής αγωγής. Είναι στις καρδιές και στα στόματα των χιλιάδων μελών του αντιφασιστικού κινήματος που έδωσαν το ‘παρών’ έξω από το Εφετείο. Όμως για μένα, για μας, για την οικογένειά μας, η θλίψη και η απώλεια του Παύλου είναι πάντα εδώ. Δεν έφυγε ούτε στιγμή. Δεν άλλαξε η ζωή μας.

Κινείται στο ίδιο μοτίβο με πριν και μάλιστα η καθημερινότητά μας είναι πιο γκρίζα, πιο σκληρή, πιο αργή. Όσο διαρκούσε ο δικαστικός αγώνας είχα έναν σκοπό. Έπρεπε να είμαι δυνατή, ζωντανή, να βρίσκομαι στα δικαστήρια. Να δίνω κουράγιο στα παιδιά, στους δικηγόρους, στους φίλους του Παύλου που δεν με εγκατέλειψαν ούτε μια στιγμή. Μου έδιναν κουράγιο. Σήμερα όλα είναι αλλιώς» είναι η πικρή κατάθεσή της. Θάνατος στον θάνατο κι αυτός ο Σεπτέμβριος.

ΦΥΣΣΑΣ
“Άλλη μια απώλεια ενός δικού μου ανθρώπου. Του Ανδρέα Τζέλλη, που για μένα δεν ήταν ο δικηγόρος μας, αλλά ο δικός μου Ανδρέας. Ξέρω ότι τώρα αντάμωσε τον Παύλο και ενώθηκαν. Είναι μαζί. Είμαι βέβαιη όταν τον συνάντησε ο Ανδρέας, θα του είπε: ‘Αδελφέ μου, τα καταφέραμε’» η παρηγορητική σκέψη της μάνας Μάγδας, που θέλει ο Παύλος της να έχει συντροφιά εκεί που είναι. Να μην είναι μόνος. Η Μάγδα Φύσσα υπογραμμίζει πως από δω και πέρα οι αντιφασιστικές εκδηλώσεις του Σεπτεμβρίου θα είναι αφιερωμένες στη μνήμη και των δύο: του Παύλου και του Ανδρέα.

Η έγνοια της κυρίας Μάγδας, της εμβληματικής αυτής προσωπικότητας που ηγήθηκε του αντιφασιστικού κινήματος, τώρα πια είναι η εμπέδωση του συνθήματος “Μην τους φοβάσαι. Στον φόβο σου ποντάρουν”. “Όσοι φωνάζουν αυτό το σύνθημα, που το δανειστήκαμε από τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο, πρέπει να το πιστέψουν. Πρέπει να γίνει βίωμά τους και στοιχείο της καθημερινότητάς τους. Ας αναλογιστούν ότι ποτέ στην Ιστορία καμία κοινωνία δεν προχώρησε μπροστά με τον φόβο. Ο φόβος μας πάει πίσω. Αυτό ας το κατανοήσουμε όσοι περισσότεροι μπορούμε. Κερδισμένη θα είναι η κοινωνία”. Καθόμαστε με τη Μάγδα Φύσσα δίπλα στην εικαστική παρέμβαση με τον τίτλο “Ματωμένα πορτρέτα”. Είναι όλοι τους εκεί, ματωμένοι, νεκροί, μα αποζητούν μνήμη. Παύλος, Τοπαλούδη, Ζακ, Φλόιντ, Τεμπονέρας, Γρηγορόπουλος, Γιακουμάκης, γυναίκες που δολοφονήθηκαν από τους συζύγους τους, θύματα κάθε μορφής βίας. Ο φασισμός εμπεριέχεται στη βία και ελλοχεύει στην καθημερινότητα.

Η Μάγδα Φύσσα δεν επαναπαύεται. Επαγρυπνεί και ζητάει συνοδοιπορία για να σπάσει ο φόβος. Ανησυχεί για τη διάδοση των ακροδεξιών και φασιστικών αντιλήψεων στην κοινωνία και διερωτάται: «Η παρουσία τριών ακροδεξιών στελεχών σε υπουργικές θέσεις τής κυβέρνησης και της Ν.Δ. δεν δημιουργεί ευνοϊκές προϋποθέσεις για τη διάδοση και την υιοθέτηση από την κοινωνία αυτών των απόψεων; Πρέπει να μην ησυχάζουμε ποτέ…». Αυτή είναι η προτροπή της μάνας Μάγδας Φύσσα. Ας την αφουγκραστούμε…