Μαθήματα τραπεζικής λογιστικής

Γράφει ο Γιάννης Κριτσαντώνης

Αναμφίβολα, σε μια χώρα που καταρρέει, το μεγάλο φαγοπότι γίνεται στις τράπεζες. Άλλα περνούν οι τραπεζίτες στα λογιστικά τους βιβλία, άλλα δηλώνουν, άλλα ποσά πάνε… αλλού, άλλα οικονομικά στοιχεία δηλώνουν στην Τράπεζα της Ελλάδος, μεταφέρουν τόκους από επισφαλή δάνεια πότε στα… έσοδα και πότε στα έξοδα, κάνουν τάχα «προβλέψεις» για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια εγγράφοντάς τα στα… έσοδα και όλη αυτή η «δημιουργική» λογιστική αλχημεία για να υποεκτιμήσουν τις κεφαλαιακές τους απαιτήσεις και να πάρουν από το «παρκαρισμένο» στο ΤΧΣ, νέο ζεστό χρήμα (ανακεφαλαιοποίηση το λένε) από την τρόικα δηλαδή και τα υπόλοιπα από τους δανειολήπτες. Κι αυτά γνωστοί οικονομικοί εμπειρογνώμονες δεν τα θεωρούν… είδηση αλλά «συνηθισμένη τραπεζική πρακτική»!

Ενδεικτική είναι η περόπτωση η οποία απασχολεί σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του ereportaz.gr την Τράπεζα της Ελλάδος και αφορά διάφορες λογιστικές αλχημείες οι οποίες φέρονται να γίνονται στην Εθνική Τράπεζα όπου διαπιστώθηκε ότι  το σύνολο των καθαρών εσόδων της τράπεζας για το 2012 (σ.σ. περίοδος της περίφημης επανακεφαλαιοποίησης) υπολειπόταν του συνόλου των καθαρών εσόδων…

Από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι οι υπάλληλοι επικοινώνησαν με την Εθνική να μάθουν το γιατί και η τράπεζα τους στέλνει ανάλυση των καθαρών εσόδων, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η διαφορά οφείλεται στην αφαίρεση των εσόδων από τόκους που αφορούν στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, που ενώ δεν έχουν εισπραχθεί, λογίζονται στα έσοδα από τόκους και στη συνέχεια αφαιρούνται μέσω των προβλέψεων που διενεργεί η τράπεζα.

Ποιες «οδηγίες»; Αστεία πράγματα. Οι τράπεζες, όσες ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα του δημοσίου (δηλαδή δεν έχουν πια ζημίες ή παθητικό), θα εξακολουθούν το βιολί της αναγκαστικής είσπραξης των επισφαλών δανείων, (γι αυτό και τα εγγράφουν ως έσοδα) αλλά από ποιούς; Από τους δανειολήπτες οι οποίοι στην ουσία μεταβλήθηκαν σε… δανειστές τους, αφού το χρήμα που πήραν οι τραπεζίτες είναι δημόσιο χρέος. Δηλαδή δάνεια που πήρε η χώρα απ έξω. Δηλαδή χρήμα που πληρώνει ήδη ο Έλληνας πολίτης στο ΔΝΤ και στους ευρωπαίους τοκογλύφους!

Φανταστείτε να έκανε τέτοιες αλχημείες μια ιδιωτική επιχειρησούλα, ή ένας κακόμοιρος «μπλοκάκιας», του τζίρου των 5000 ευρώ. Η χαρά του… Θεοχάρη. Πρόστιμα βουνό, κάμερες, εισαγγελείς και χειροπέδες στον αθεόφοβο φοροφυγάδα!
Αλλά με τους τραπεζίτες βέβαια είναι αλλιώς. Έχουν μεγάλους προστάτες. Όπως για παράδειγμα τον Προβόπουλο ή τον Στουρνάρα που «κοιτάνε αλλού», όταν πρόκειται να δοθούν θαλασσοδάνεια σε κόμματα ή σε διαπλεκόμενα λαμόγια. Κι εκεί ίσως να μην μπορέσουν ποτέ να φτάσουν οι οικονομικοί εισαγγελείς (;)

Το θέμα είναι τεράστιο, όπως και το άλλο θέμα των ελληνικών ομολόγων που ξεφορτώθηκαν οι ξένες τράπεζες για να… ξαναφορτωθούν οι ελληνικές και να κουρευτούν στη συνέχεια. (Αλήθεια, ποιος έδωσε από την Τράπεζα της Ελλάδος τέτοιες εντολές;)
Θα επανέλθουμε…