Ο νέος πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, δικαίως, πανηγυρίζει γιατί κατόρθωσε αυτό που πριν από μερικά χρόνια έμοιαζε ακατόρθωτο. Όχι μόνο να αναστήσει δημοσκοπικά τη Νέα Δημοκρατία η οποία άγγιξε το 40%, κερδίζοντας 11 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις εκλογές του 2015, αλλά να συσπειρώσει όλες τις τάσεις του κόμματος και να υποτάξει τις βαρονίες.
Εάν κάποιος ρωτούσε, το 2016, λίγο πριν τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ ποιος θα πόνταρε σε ένα τέτοιο σενάριο θα τον περνούσαν για «χαζό». Και όμως ο Κυριάκος όχι μόνο κατόρθωσε να επικρατήσει, με τη στήριξη του Αδώνιδος Γεωργιάδη και του Τζιτζικώστα, στον δεύτερο γύρο έναντι του Βαγγέλη Μεϊμαρακη αλλά κατάφερε τρία χρόνια αργότερα να στείλει σπίτι του τον «άχαστο» Αλέξη Τσίπρα.
Υπό αυτήν την έννοια η χθεσινή του επικράτηση αποτελεί έναν εκλογικό θρίαμβο. Θρίαμβο ο οποίος θα έπαιρνε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφάνιζε αντανακλαστικά φτάνοντας το 31.5%.
Και αυτό πρέπει να απασχολήσει τη Νέα Δημοκρατία η οποία φαίνεται να επαναπαύτηκε στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του Μαϊου, χαμήλωσε τους τόννους και έδωσε το δικαίωμα στο κόμμα της Κουμουνδούρου να επανακάμψει. Δεν μπορείς για παράδειγμα αντί να αναδεικνύεις με ακόμη μεγαλύτερο πάθος τις ανορθογραφίες μιας κυβέρνησης-κουρελού να ασκείς πολιτική κριτική αφ’ υψηλού. Αποδείχτηκε ότι η στρατηγική να μην συσπειρώσουμε το αντιδεξιό ακροατήριο δεν πέτυχε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο ανέκαμψε αλλά απέκτησε ποσοστό ιδιαίτερα υψηλό σε σχέση με την ποιότητα του κυβερνητικού του έργου. Είναι προφανές ότι εάν κάποιος αναλύσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων το κόμμα της αντιπολίτευσης στόχευσε στα αποκαλούμενα λαϊκά στρώματα αλλά και στις πληθυσμιακές ομάδες που θεωρούν ότι ευνοήθηκαν από την «πρώτη φορά αριστερά». Ο Τσίπρας έχασε μεν τις εκλογές αλλά κέρδισε αρκετά. Απέδειξε ότι χωρίς καν οργανωμένο κόμμα (20.000 μέλη όλα και όλα) αποτελεί μια πολιτική προσωπικότητα η οποία θα μας απασχολήσει (καλώς ή κακώς) για αρκετά χρόνια ακόμη. Είναι μόλις 45 ετών και έτοιμος από την επόμενη της ορκωμοσίας να απασφαλίσει όπως «απείλησε» ο Παναγιώτης Κουρουμπλής στο εκλογικό τραπέζι του ΣΚΑΙ.
Είναι προφανές ότι το προσεχές διάστημα θα επιχειρήσει να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα ραμμένο και κομμένο στα μέτρα του και να ρουφήξει, α λα Αντρέας, τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ.
Η δε Φώφη αυτόανακυρησσεται και εκείνη νικήτρια υπό την έννοια ότι κατόρθωσε να αυξήσει κάτι τις το ποσοστό του ΚΙΝΑΛ σε σχέση με το 2015 και τις ευρωεκλογές του Μαϊου αλλά έχασε μια ιστορική ευκαιρία. Να αμφισβητήσει την ηγεμονία ΣΥΡΙΖΑ. Και απο εδώ και στο εξής το έργο της θα είναι ακόμη πιο δύσκολο, καθώς θα κληθεί να κάνει αντιπολίτευση αλλά με ποιον τρόπο. Σε νομοσχέδια που θα συμφωνεί με τη Νέα Δημοκρατία θα χαρακτηριστεί ως συμπλήρωμα της δεξιάς ενώ οι οποίες αντιδράσεις της θα υπερκαλύπτονται από τους έξαλλους Συριζαίους.
Και η επόμενη ημέρα;
Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ο Μητσοτάκης έχει ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία για να ασκήσει την πολιτική που έχει αποφασίσει και υποσχεθεί στους πολίτες. Μείωση φορολογίας, επενδύσεις, μείωση ανεργίας, αποκατάσταση του κύρους των θεσμών. Οφειλει να συγκρουστεί με συντεχνιακές λογικές.Θα το καταφέρει; Αυτό είναι ένα ερώτημα δύσκολο να απαντηθεί. Ιδίως όταν έχει απέναντι του όχι έναν ξεδοντιασμένο Τσίπρα αλλά έναν πολιτικό διψασμένο για εκδίκηση ο οποίος ποντάρει στη δεξιά παρένθεση.
Πέτρος Κουσουλός
