PLUS
Στις διεθνείς σχέσεις, ο όρος μάθημα του Μονάχου αναφέρεται ειδικά στην εξέλιξη που είχε ο κατευνασμός του Χίτλερ που επιχειρήθηκε κατά τη Διάσκεψη του Μονάχου το Σεπτέμβριο του 1938, προκειμένου να επέλθει η ομώνυμη συμφωνία.
Ο Αδόλφος Χίτλερ μετά την επιτυχία του στην Αυστρία, τον Μάρτιο του 1938 είχε στρέψει το βλέμμα του στην Τσεχοσλοβακία, όπου στην περιοχή της Σουδητίας κατοικούσαν περίπου τρία εκατομμύρια άτομα γερμανικής καταγωγής.
Για να αποφευχθεί τότε ο πόλεμος, η Γαλλία και η Βρετανία επέτρεψαν τη γερμανική προσάρτηση της Σουδητίας. Η ασκηθείσα τότε «πολιτική του κατευνασμού» υποτίμησε τις φιλοδοξίες του Χίτλερ και πίστευε πως με επαρκείς παραχωρήσεις θα εξασφαλιζόταν μια διαρκής ειρήνη αλλά ουσιαστικά η επελθούσα συμφωνία όχι μόνο διευκόλυνε τη γερμανική κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας, αλλά και προκάλεσε στον Χίτλερ την πεποίθηση ότι οι Δυτικοί σύμμαχοι δεν θα απειλούσαν κίνδυνο πολέμου κατά την προσάρτηση της Πολωνίας το επόμενο έτος.
Η ιστορία απέδειξε πως οι βλέψεις του Χίτλερ δεν θα σταματούσαν εκεί και η Συμφωνία του Μονάχου έγινε σύμβολο της ματαιότητας του κατευνασμού των επεκτατικών βλέψεων της ναζιστικής Γερμανίας.
87 χρόνια μετά πάλι στο Μόναχο η Ευρώπη παρακολούθησε άπραγη και άφωνη έναν άλλο οπαδό του ολοκληρωτισμού με την μορφή σερίφη εξ Αμερικής αυτή τη φορά να βιάζει κάθε κανόνα της Δημοκρατίας, του Διεθνούς Δικαίου και του αλληλοσεβασμού, εκτός ευτυχώς λίγων φωτεινών εξαιρέσεων που η ειρωνεία της τύχης θέλει αυτές τις εξαιρέσεις να είναι Γερμανικές.
Καλό το Μόναχο με υπέροχη μπύρα και θεσπέσια bratwurst αλλά…. για συμφωνίες… πέφτει βαρύ στο στομάχι!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Βολόντιν: Η Διάσκεψη του Μονάχου φανέρωσε ότι η ΕΕ είναι σε κρίση και εκτός πραγματικότητας
