Νίκου Βασιλειάδη: Το χρέος της Ευρώπης απέναντι στο δυστοπικό όραμα του Ντόναλντ Τραμπ

Τα νέα “πολιτικά ήθη” που έφερε η επανεκλογή Τραμπ στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών δεν αφορούν μόνο την αντιμετώπιση της Ουκρανίας, ή την ήττα της Ρωσίας, ή την ασφάλεια της Ευρώπης και τις επιλογές της σε περίπτωση που η Αμερική αποσυρθεί από το ΝΑΤΟ. Aφορούν όλους μας.

Πρόκειται για τον κόσμο μας  που έχει ανατραπεί από μία νέα σκοτεινή και αγωνιώδη κατάσταση  όπου οι συνθήκες και οι νόμοι δεν τηρούνται πλέον, οι συμμαχίες σπάνε, η εμπιστοσύνη είναι ανταλλάξιμη, οι αρχές είναι διαπραγματεύσιμες και η ηθική είναι απούσα. Πρόκειται για έναν άσχημο, άτακτο κόσμο ωμής δύναμης και βίας, εγωιστικής αλαζονείας, όπου κυριαρχούν οι  άθλιες συμφωνίες και τα θρασύδειλα ψέματα που έρχεται να μας καλύψει.

Ο Τραμπ είναι το τοξικό σύμπτωμα αυτής της εφιαλτικής νέας κατάστασης. Αυτό που μας έδειξε από την πρώτη κιόλας μέρα που κάθισε στο οβάλ Γραφείο είναι ένας εξαιρετικά κακόβουλος, αναίσθητος και ανεύθυνος άνθρωπος που δεν  νοιάζεται για τους ανθρώπους που ηγείται, βλέποντάς τους απλώς ως τηλεοπτικό κοινό για τη χυδαία επιδεικτικότητά του.

Η ταπεινωτική του στάση απέναντι στον πρόεδρο  της Ουκρανίας, ήταν μία ακόμη επίδειξη αυτής της ματαιοδοξίας του. Και μπορεί ως  πρόεδρος, ο Τραμπ  να έχει τεράστια δύναμη και επιρροή αλλά δεν είναι παντοδύναμος. Την απαράδεκτη συμπεριφορά που παρακολούθησε έντρομος ο κόσμος στις τηλεοπτικές του οθόνες ακολούθησαν δηλώσεις έκπληξης, αποτροπιασμού, αντίδρασης και διαδηλώσεις στους δρόμους (τόσο στη Βρετανία όσο και τις ΗΠΑ) και ήδη στην Βρετανία φουντώνει μια εκστρατεία με στόχο για να εμποδίσει την προγραμματισμένη κρατική επίσκεψη του Τραμπ στο Ηνωμένο Βασίλειο . Οι δημοσκοπήσεις τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη δείχνουν μια αυξανόμενη αντίδραση απέναντι στο δόγμα Τραμπ.

Μπορεί να ακούγεται περίεργο να μιλάμε για «αντίσταση», σαν να βρίσκεται σε εξέλιξη μια κατοχή ναζιστικού τύπου εν καιρώ πολέμου . Ωστόσο, η αντίσταση στον Τραμπ είναι αυτό που πρέπει να κάνουν οι ευρωπαίοι ηγέτες αν θέλουν πραγματικά να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους στις  κοινές αρχές και αξίες που αποτελούν τα θεμέλια της ζωής στην ΕΕ: ελευθερία, δημοκρατία, ισότητα και κράτος δικαίου, προώθηση της ειρήνης και της σταθερότητας.

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως αυτή τη στιγμή έχουν απέναντί τους μια πληγωμένη δημοκρατία που κρατείται όμηρος από μια ακροδεξιά κλίκα τραμπούκων με έναν  ηγέτη του αυτοαποκαλείται «βασιλιάς» και μιλά για μια ισόβια προεδρία και που απειλεί να φέρει τα ίδια ήθη και στην ήπειρό μας υποστηρίζοντας ξεδιάντροπα τα ακροδεξιά στοιχεία.

Η διορισμένη παρέα του Τραμπ επιτίθεται  ή ανατρέπει  τις υπηρεσίες της αμερικανικής κυβέρνησης, το δικαστικό σώμα και τον ελεύθερο Τύπο, τρομοκρατώντας και εκφοβίζοντας όσους αμφισβητούν την πίστη τους στον μεγάλο ηγέτη. Οι προπαγανδιστές τους, οι λεγόμενοι βαρόνοι της τεχνολογίας, έχουν μια εμβέλεια που θα ζήλευε και ο Γκέμπελς. Και όταν τελειώσουν με την Αμερική σειρά θα έχει η Ευρώπη. Η Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου ήταν αρκετά αποκαλυπτική ως προς τις διαθέσεις τους.

Τα όσα συνέβησαν στον λευκό Οίκο με τον Ζελένσκι αποδεικνύουν πως  δεδομένου ότι οι Ευρωπαίοι δεν μπορούμε πλέον να βασιζόμαστε στις ΗΠΑ, οι ηγέτες μας  γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν: να παρέχουν περισσότερα και καλύτερα όπλα για το Κίεβο, περισσότερη ανθρωπιστική βοήθεια και χρηματοδότηση και να αυξήσουν συλλογικά τις αμυντικές τους δαπάνες.

Από τους ευρωπαίους ηγέτες χρειαζόμαστε λιγότερη υποτέλεια και πιο ειλικρινή περιφρόνηση. Οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να ασκήσουν συντονισμένη πίεση στην κυβέρνηση των ΗΠΑ για να παράσχει αξιόπιστες, μακροπρόθεσμες εγγυήσεις ασφάλειας για την Ουκρανία και μεγαλύτερη πίεση στη Ρωσία, για να σταματήσει την καθημερινή σφαγή και τους βομβαρδισμούς της στις πόλεις της Ουκρανίας.

Αυτή τη στιγμή συμβαίνει το αντίθετο. Μπροστά μας έχουμε ένα χαρούμενο Κρεμλίνο, που ενθαρρύνεται από τη δυτική διχόνοια, και εντείνει τις  επιθέσεις του στα ανατολικά εκμεταλλευόμενο την αποθάρρυνση της Ουκρανίας. Ποιος θα σταματήσει τον Πούτιν από το να προχωρήσει στην ολοκληρωτική κατάληψη της Ουκρανίας τώρα που η Αμερική την αφήνει εντελώς “ξεκρέμαστη”;

Για να αποτραπεί ένα τέτοιο σενάριο  οι ηγέτες της ΕΕ, που θα συναντηθούν  ξανά στις Βρυξέλλες την Πέμπτη μετά τις συνομιλίες τους το Σαββατοκύριακο στο Λονδίνο, πρέπει επιτέλους να θάψουν τις διαφορές τους και να χαράξουν μια κοινή γραμμή απαιτώντας  την άμεση διακοπή όλων των μαχών στην Ουκρανία και το Κουρσκ ώστε να ξεκινήσει  μια ειρηνευτική διαδικασία που θα περιλαμβάνει όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, χωρίς προϋποθέσεις ή προηγούμενες παραχωρήσεις.

Δεδομένης της προδοσίας και των απειλών του Τραμπ για τη μείωση της στρατιωτικής βοήθειας, μόνο μια ισχυρή, ενωμένη Ευρώπη έχει πιθανότητες να αποτρέψει την ήττα της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης. Αν η Ουκρανία αναγκαστεί να συνθηκολογήσει με μια συμφωνία υπέρ του Κρεμλίνου και να χάσει την κυριαρχία της, αυτό θα δημιουργήσει ένα καταστροφικό προηγούμενο για τους ελεύθερους ανθρώπους παντού, από την Ταϊβάν και το Θιβέτ μέχρι τη Μολδαβία, την Εσθονία, τον Παναμά και τη Γροιλανδία.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν μπροστά τους ξεκάθαρα εκφρασμένο το δόγμα Τραμπ.  Ο Μάρκο Ρούμπιο, ο υπουργός Εξωτερικών του Τραμπ, τον περασμένο μήνα ανέλυσε αυτό το  όραμα της νέας αμερικανικής ηγεσίας που αφορά έναν κόσμο  που κυριαρχείται από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα και χωρίζεται σε γεωπολιτικές σφαίρες επιρροής του 19ου αιώνα . Και σίγουρα δεν είναι κάτι καινούριο ή που δεν έχει με λεπτομέρειες προβλεφθεί. Στο μυθιστόρημά του το “1984” , ο Τζορτζ Όργουελ περιγράφει ακριβώς αυτόν τον νέο  εφιαλτικό κόσμο μοιρασμένο ανάμεσα σε τρεις μεγάλες αυτοκρατορίες ή υπερκράτη, την Ωκεανία, την Ευρασία και την Ανατολική Ασία, με κοινά τους χαρακτηριστικά τον  ολοκληρωτισμό, τη μαζική επιτήρηση, την καταστολή, την ανηθικότητα, την ωμή απανθρωπιά.

Η Annalena Baerbock, υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, μιας χώρας που γνωρίζει πολλά για τον φασισμό, τόσο από το παρελθόν όσο και στο παρόν, δήλωσε πρόσφατα ότι «μια νέα εποχή κακίας έχει ξεκινήσει ». Βαδίζουμε μέρα με την μέρα σε μια βίαιη, παράνομη δυστοπία προς την οποία μας οδηγούν οι Αμερικανοί στο Οβάλ Γραφείο. Εκτός κι αν σταματήσουν. Εκτός αν παλέψουμε. Εκτός κι αν η Ευρώπη αντισταθεί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ 

Τι στρατιωτική βοήθεια έδιναν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία πριν από την παύση της κυβέρνησης Τραμπ;

Έναρξη της επιβολής δασμών 25% σε Μεξικό και Καναδά από σήμερα ανακοίνωσε ο Ντόναλντ Τραμπ – Αυξάνει σε 20% τους δασμούς σε κινεζικά προϊόντα