O γιος του Χένρι Κίσινγκερ γράφει για τα 100χρονα του πατέρα του και την...συνταγή της μακροζωίας του

Ο Ντέιβιντ Κίσινγκερ, γιος του επιφανούς και αμφιλεγόμενου γκουρού της realpolitik γράφει στην Ουάσιγκτον Ποστ για την κληρονομιά του αιωνόβιου πατέρα του.

” Αυτό το Σάββατο ο πατέρας μου, Χένρι Κίσινγκερ, γιορτάζει τα 100α του γενέθλια, γεγονός που μπορεί να έχει μια αίσθηση αναπόφευκτου για όποιον γνωρίζει τη δύναμη του χαρακτήρα του και την αγάπη του για τους ιστορικούς συμβολισμούς. Όχι μόνο έχει ζήσει περισσότερο από τους περισσότερους συναδέλφους του, πολλούς επιφανείς επικριτές και μαθητές του, αλλά παρέμεινε επίσης ακούραστα δραστήριος καθ’ όλη τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας.

Ακόμη και η πανδημία δεν τον επιβράδυνε: Από το 2020, έχει ολοκληρώσει δύο βιβλία και έχει αρχίσει να εργάζεται πάνω σε ένα τρίτο. Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα επέστρεψε εγκαίρως από τη διάσκεψη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στη Λισαβόνα, για να παραστεί σε μια σειρά από εορτασμούς για τα εκατό χρόνια που θα τον οδηγήσουν από τη Νέα Υόρκη στο Λονδίνο και, τέλος, στη γενέτειρά του, το Φυρτ της Γερμανίας.

Η μακροζωία του πατέρα μου είναι ιδιαιτέρως αξιοθαύμαστη αν αναλογιστεί κανείς το πρόγραμμα που ακολούθησε σε όλη του την ενήλικη ζωή, το οποίο περιλαμβάνει μια διατροφή με πολλά λουκάνικα και σνίτσελ, μια καριέρα με αμείλικτο άγχος και μια αγάπη για τον αθλητισμό καθαρά ως θεατής, ποτέ ως συμμετέχων.

Πώς εξηγείται λοιπόν η διαρκής πνευματική και σωματική του ζωτικότητα; Έχει μια άσβεστη περιέργεια που τον κρατά ενεργά απασχολημένο με τον κόσμο. Το μυαλό του διαρκώς εντοπίζει και παλεύει με τις υπαρξιακές προκλήσεις των καιρών. Στη δεκαετία του 1950, το μείζον θέμα ήταν η εξάπλωση των πυρηνικών όπλων και η απειλή τους για την ανθρωπότητα. Πριν από περίπου πέντε χρόνια, ως ένας πολλά υποσχόμενος νέος 95 ετών, ο πατέρας μου απέκτησε εμμονή με τις φιλοσοφικές και πρακτικές επιπτώσεις της τεχνητής νοημοσύνης.

Τα τελευταία χρόνια αναλογιζόταν τις επιπτώσεις αυτής της νέας τεχνολογίας, με τρόπο που ενίοτε θύμιζε στα εγγόνια του τις ιστορίες των ταινιών Terminator. Ενώ βυθιζόταν στις τεχνικές πτυχές της τεχνητής νοημοσύνης με την ένταση ενός μεταπτυχιακού φοιτητή του ΜΙΤ, εμπλούτιζε τη συζήτηση για τις χρήσεις της με τη μοναδική φιλοσοφική και ιστορική του διορατικότητα.

Το άλλο μυστικό της αντοχής του πατέρα μου είναι η αίσθηση αποστολής που τον διακρίνει. Παρόλο που έχει χαρακτηριστεί ως ψυχρός ρεαλιστής, κάθε άλλο παρά αποστασιοποιημένος είναι. Πιστεύει βαθιά σε έννοιες όπως ο πατριωτισμός, η αφοσίωση και ο δικομματισμός. Τον πονάει να βλέπει την μοχθηρία στον σημερινό δημόσιο διάλογο και την κατάρρευση της τέχνης της διπλωματίας.

Ακόμη και όταν οι εντάσεις του Ψυχρού Πολέμου βρίσκονταν στην κορύφωσή τους, ο Σοβιετικός Πρέσβης στις Ηνωμένες Πολιτείες Ανατόλι Ντομπρίνιν ήταν τακτικός επισκέπτης στο σπίτι μας. Οι δυο τους έπαιζαν περιστασιακά παρτίδες σκάκι μεταξύ των διαπραγματεύσεων για θέματα που αφορούσαν ολόκληρο τον πλανήτη. Ο πατέρας μου δεν είχε ψευδαισθήσεις σχετικά με την φύση του σοβιετικού καθεστώτος, αλλά αυτές οι τακτικές συζητήσεις βοήθησαν στην αποκλιμάκωση των εντάσεων σε μια εποχή που οι πυρηνικές υπερδυνάμεις έμοιαζαν να βρίσκονται σε πορεία σύγκρουσης. Μακάρι να γινόταν ένας τέτοιος τακτικός διάλογος μεταξύ των κορυφαίων παικτών στις σημερινές παγκόσμιες εντάσεις.

Πέρα από το σκάκι όμως, η διπλωματία δεν αποτελούσε ποτέ παιχνίδι για τον πατέρα μου. Την ασκούσε με αφοσίωση και επιμονή που γεννήθηκε από προσωπική εμπειρία. Ως πρόσφυγας από τη ναζιστική Γερμανία, είχε χάσει 13 μέλη της οικογένειάς του και αμέτρητους φίλους στο Ολοκαύτωμα. Επέστρεψε στην πατρίδα του, τη Γερμανία, ως Αμερικανός στρατιώτης, συμμετέχοντας στην απελευθέρωση του στρατοπέδου συγκέντρωσης Άχλεμ κοντά στο Ανόβερο. Τον επόμενο μήνα, θα επιστρέψει στο Φυρτ, όπου θα καταθέσει στεφάνι στον τάφο του παππού του, ο οποίος δεν διέφυγε.

Ξέρω ότι κανένας γιος δεν μπορεί να είναι πραγματικά αντικειμενικός όσον αφορά στην κληρονομιά του πατέρα του, αλλά είμαι υπερήφανος για την πολιτική του δεινότητα, τις συνεπείς αρχές του και την βαθιά του επίγνωση της ιστορικής πραγματικότητας. Αυτή είναι η αποστολή που επιδίωξε για το μεγαλύτερο μέρος ενός ολόκληρου αιώνα, χρησιμοποιώντας το σπάνιο μυαλό του και την αστείρευτη ενέργειά του για να υπηρετήσει τη χώρα που έσωσε την οικογένειά του και τον οδήγησε σε ένα ταξίδι πέρα από τα πιο τρελά του όνειρα.