PLUS
Τα όσα συμβαίνουν στην ευρωπαϊκή γειτονιά μας είναι πρωτοφανή και κοσμοϊστορικά. Και ναι, έχουμε τα δικά μας τα προβλήματα εδώ στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, αλλά καλό είναι να βλέπουμε και τα όσα γίνονται γύρω μας, γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι μας επηρεάζουν.
Μπορεί λοιπόν η Ευρώπη να εξακολουθεί να πιστεύει στην οικοδόμηση συμμαχιών, σε ειδικές σχέσεις, στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων που βασίζεται σε κανόνες και στην ίδια την ιδέα της Δύσης, αλλά απέναντί της έχει έναν Τραμπ που δεν πιστεύει σε τίποτα από αυτά. Για αυτόν, οι παλιοί σύμμαχοι είναι κάτι περισσότερο από «συγγενείς που έρχονται και χρησιμοποιούν την πισίνα σας δωρεάν», όπως το είπε πρόσφατα ο πρώην αρχηγός του γενικού επιτελείου της Βρετανίας, στρατηγός Πάτρικ Σάντερς. «Εκείνα τα αδέλφια που δεν τα κατάφεραν όπως ο δισεκατομμυριούχος αδερφός τους, και είναι όλο και πιο δύσκολο να τα βγάζουν πέρα, με τον πλούσιο αδελφό να αποφασίζει να τους κόψει τα επιδόματα και να τους κάνει να κερδίζουν τα δικά τους χρήματα».
Κάπως έτσι ο Τραμπ θέλει να αναγκάσει την Ευρώπη, πρώτον, να πληρώσει για την άμυνά της και, δεύτερον, να συνεχίσει το εμπόριο με τις ΗΠΑ με όρους πολύ πιο ευνοϊκούς για αυτές.
Αυτός ο συναλλακτικός χαρακτήρας του νέου Αμερικανού προέδρου αναγκάζει τους
Ευρωπαίους να αποδεχθούν μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική, ιδίως όταν πρόκειται για τη σχέση τους με τις ΗΠΑ. Η επικρατούσα άποψη σε μεγάλα τμήματα της Ευρώπης σήμερα είναι ότι η Ουάσιγκτον δεν είναι πλέον «σύμμαχος» της Ε.Ε., και αυτό ίσως είναι και το τελευταίο καμπανάκι μπας και η Ευρώπη επιτέλους ξυπνήσει και δώσει έμφαση στη διαμόρφωση μιας κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
