Σαν άλλος Καμμένος ο Χριστοδουλίδης ψάχνει στην Κύπρο για Τσίπρα και Παππά

Αρκεί μία γρήγορη ανάγνωση στους τίτλους των ρεπορτάζ που αφορούν την Κύπρο για να αντιληφθεί ο καθένας ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά στη Λευκωσία. Ακόμα και ένας άσχετος μπορεί να πιάσει στον αέρα τη μυρωδιά του διχασμού. Οι αντιδράσεις δηλαδή για το ψήφισμα κατά του Γεώργιου Γρίβα -Διγενή- αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Ο ήρωας του αγώνα για την απελευθέρωση από τους Άγγλους κρίθηκε «ανάξιος» να τιμηθεί από το κράτος. Κι αμέσως οι Κύπριοι διχάστηκαν.

Αλλά είπαμε ότι έχουν προηγηθεί άλλα γεγονότα. Αρκεί μία αναφορά σε μία πρωτοσέλιδη παρέμβαση ενός εκδότη, του Φρίξου Κουλέρμου, για να φανεί η άκρη του νήματος. Το άρθρο του έχει τίτλο «η ιστορική τους ευθύνη» και αναφέρεται σε όσα συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή της Κύπρου με φόντο τη διαδοχή του Νίκου Αναστασιάδη.

«Με την πορεία που έχουν τα πράγματα, ύστερα και από τις τελευταίες εξελίξεις στον Δημοκρατικό Συναγερμό, το σχίσμα στην παράταξη του Γλαύκου Κληρίδη βρίσκεται προ των πυλών», ανέφερε ο εκδότης της εφημερίδας «Αλήθεια» και ιστορικό στέλεχος του Δημοκρατικού Συναγερμού, του κόμματος που θεωρεί ότι οδηγείται στο σχίσμα από τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Τις δικές του ενέργειες χαρακτηρίζει διασπαστικές. Για τον πρώην υπουργό Εξωτερικών υποστήριξε ότι «λειτουργώντας ως Δούρειος Ίππος […] εγκολπώθηκε τους χειρότερους εχθρούς και πιο παθιασμένους υπονομευτές του κόμματός του, για να αναρριχηθεί στον προεδρικό θώκο» και ξεκαθάρισε πως «δεν υπάρχει ακριβέστερο δείγμα προδοσίας, αχαριστίας, πολιτικής ανηθικότητας και ξεπεσμού».

Αν αναρωτηθεί κάποιος τι μας έπιασε και παρακολουθήσαμε τις εξελίξεις στην Κύπρο, η απάντηση είναι απλή. Πάνω στην ανάγνωση των ρεπορτάζ, των άρθρων, των δηλώσεων και των πολιτικών συμμαχιών, διακρίναμε αταίριαστα ζευγαρώματα. Πώς το λέει η ζωή; Παρά φύσει. «Δεν δικαιούμαστε να επιτρέψουμε σε έναν πολέμιο του ΔΗΣΥ να καταστρέψει ένα κόμμα που για να σώσει και να επανενώσει τη χώρα κτίστηκε με φωτιά και σίδηρο […], υπό καθεστώς διωγμών, προπηλακισμών, διώξεων, σπίλωσης, χαλκεύσεων και βρώμικου πολέμου.

Είναι καθήκον κυρίως του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και του προέδρου του κόμματος, ως οι θεματοφύλακες αυτού του ιερού αποκτήματος του κυπριακού λαού να αναλάβουν την ιστορική τους ευθύνη. Να εξηγήσουν στον κυπριακό λαό και ιδιαιτέρως στον κόσμο του Δημοκρατικού Συναγερμού ότι η παράταξη του Γλαύκου Κληρίδη […] κινδυνεύει με σχίσμα. Να εξηγήσουν ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης όχι μόνο δεν είναι Συναγερμικός υποψήφιος, αλλά ο μεγαλύτερος, αυτή τη στιγμή, πολέμιος του Συναγερμού.

Από αυτόν κινδυνεύει η πατρίδα μας», έγραψε ο Φρίξος Κουλέρμος για τον εκλεκτό του Νίκου Αναστασιάδη. Ναι, ο Χριστοδουλίδης έχει πάρει το χρίσμα από τον σημερινό Πρόεδρο της Κύπρου. Όχι, όμως, και από το κόμμα του. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός επέλεξε ως επικεφαλής τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Όχι τον Χριστοδουλίδη. Αλλά ο πρώην υπουργός Εξωτερικών θέλει να γίνει Πρόεδρος, και, από τη στιγμή που τα μέλη του κόμματός του δεν του δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης, εκείνος στράφηκε στα… παράταιρα. Δεν σας θυμίζει όσα συνέβησαν και στην Ελλάδα το 2015; Δεν σας θυμίζει εκείνη την παρά φύσει σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων; Κάπως έτσι ψάχνει ο Χριστοδουλίδης στηρίγματα στους Σοσιαλιστές, τους Οικολόγους και στην Αριστερά.

Απλώς και μόνο για να γίνει Πρόεδρος. Αν το δούμε ιδεολογικά το θέμα, μάλλον θα δώσουμε στον πρώην υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου τον ρόλο του Πάνου Καμμένου. Κι ο άλλοτε ελπιδοφόρος πολιτικός της Νέας Δημοκρατίας και κατά περιόδους υπουργός στις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή όχι μόνο ίδρυσε άλλο κόμμα με δεξιά ιδεολογία, αλλά όταν κατάλαβε ότι μπορεί να γίνει συγκυβερνήτης, πήγε στα νταούλια και άρχισε τον χορό της εξουσίας με τον Αλέξη Τσίπρα, τον Νίκο τον Παππά και τη Ρένα Δούρου.

Κάπως έτσι κινείται και ο Χριστοδουλίδης στην Κύπρο. Από τη μία συνδιαλέγεται με τη Δημοκρατική Παράταξη (ΔΗΠΑ), το Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗΚΟ), το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών (ΕΔΕΚ), την Αλληλεγγύη και το κόμμα των Κυνηγών. Με διμερείς συμφωνίες, διότι μεταξύ τους οι υπόλοιποι δύσκολα βρίσκουν άκρη. Κάπως έτσι έφτασε η πολιτική σκηνή της Κύπρου να χρειάζεται Μηχανισμό Επίλυσης Διαφορών. Δεν το λέμε εμείς. Ο βουλευτής του ΔΗΠΑ Αλέκος Τρυφωνίδης το είπε έπειτα από τις επαφές του Μάριου Καρογιάν με τον Χριστοδουλίδη. Τελικά, άκρη δεν βγαίνει. Ίσως τελικά να χρειάζεται όντως ο Μηχανισμός Επίλυσης Διαφορών για να συγκροτηθεί τέτοια κυβέρνηση.

Δεν τα ζήσαμε στα μέρη μας; Πρώτα τα έσπασαν ο Τσίπρας με τον Βαρουφάκη, τον Λαφαζάνη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Έπειτα, τα έσπασαν ο Αλέξης και ο Πάνος! Έστω και αν τότε είχαν φτάσει στην ευθεία για τις εκλογές του 2019. Άκρη, όμως, δεν έβγαζαν.

Άλλα έλεγε ο Νίκος Φίλης για τα θρησκευτικά στα σχόλια, βέτο έβαζε ο Καμμένος. Άλλα έκανε ο Νίκος Κοτζιάς στη Συμφωνία των Πρεσπών, διαφορετική στάση τηρούσε ο Πάνος.

Δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να κρίνουμε το σωστό και το λάθος. Με τέτοιον αχταρμά, άλλωστε, πώς να βγάλεις άκρη; Τα ίδια σκέφτονται και στην Κύπρο. Εκεί, όπου για χάρη της εξουσίας και της Προεδρίας ο Χριστοδουλίδης συμπράττει σαν άλλος Καμμένος με όσους συμφωνεί μόνο σε ένα θέμα: ότι διαφωνεί μαζί τους ιδεολογικά. Αλλά δεν αφήνει μία ασήμαντη λεπτομέρεια να του χαλάσει τα σχέδια για τη διαδοχή του Αναστασιάδη. Ειδικά από τη στιγμή που βρήκε τον δικό του Παππά, τον Βαρουφάκη και τους λοιπούς κεντροαριστερούς που για χάρη της εξουσίας συμπράττουν με τον Νικόλα…

Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί