PLUS
Αλλάζει το πολιτικό σκηνικό μετά την πρόταση Καρυστιανού για την παραπομπή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για εσχάτη προδοσία και τη στήριξη από ετερόκλητη συμμαχία στη Βουλή
Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗ
Το πολιτικό σκηνικό της χώρας αλλάζει και σε αυτό παίζει ρόλο και η πρόταση της Μαρίας Καρυστιανού, εκ μέρους μερίδας των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών, και όχι εκ μέρους όλων, να παραπεμφθεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στο Ειδικό Δικαστήριο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, η οποία ως ποινή έχει ισόβια δεσμά.
Η κίνηση δεν έχει κανένα νομικό νόημα. Ούτε στη Βουλή υπάρχουν οι συσχετισμοί για να περάσει, ούτε φυσικά υπάρχουν στοιχεία για να στηριχθεί μια πρόταση.
Οι κορυφαίοι συνταγματολόγοι της χώρας λένε ότι για να σταθεί μια τέτοια κατηγορία θα έπρεπε ή να υπάρχει μια εθνική καταστροφή, όπως το 1922, ή να έχει συμβεί αλλοίωση του πολιτεύματος, όπως συνέβη το 1967 με τη χούντα. Τίποτε από τα δύο δεν έχουμε εδώ. Είναι, λοιπόν, μια καθαρά πολιτική κίνηση που έχει σκοπό την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Την πρόταση αυτή στηρίζουν στη Βουλή οι βουλευτές της Πλεύσης Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου, της Νίκης, οι βουλευτές που έχουν πάει στο Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη και τα υπολείμματα των Σπαρτιατών. Είναι μια συμμαχία ακροαριστερών και ακροδεξιών και άλλη μία απόδειξη ότι οι διαχωρισμοί Αριστερά, Δεξιά μάλλον τελειώνουν και έχουμε να κάνουμε με συστημικούς και αντισυστημικούς.
Αντισυστημικοί
Τα κόμματα που προαναφέρθηκαν διεκδικούν θέση στο αντισυστημικό μπλοκ της χώρας μας και της κοινωνίας μας. Διεκδικούν να συγκεντρώσουν μια μεγάλη δύναμη μέσα από την οργή των νέων, τη διάθεσή τους για αλλαγές, την πεποίθηση ότι οι αλλαγές που θα έρθουν -χωρίς να γνωρίζουν ποιες θα είναι αυτές- θα φέρουν κάτι καλύτερο από αυτό που εκφράζει το σημερινό σύστημα. Διεκδικούν όσους έχουν διάθεση για συγκρούσεις μέσα στην κοινωνία, ασχέτως του τι θα επικρατήσει στο τέλος. Γιατί αλλιώς βλέπει τις αλλαγές η Ζωή Κωνσταντοπούλου με μια δεσποτική αντίληψη της αρχής του ενός προσώπου και αλλιώς τη βλέπουν στη Νίκη που πιστεύουν σε επιστροφή στις παραδόσεις της Εκκλησίας ως αντίληψη για την πορεία της κοινωνίας μας. Όμως, στην παρούσα φάση είναι όλοι μαζί. Και στο ίδιο μπλοκ θα μπορούσε να μπει ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, αυτά που λένε όλοι αυτοί δεν απέχουν και πολύ από τα όσα έλεγε κάποτε ο Πολάκης «να βάλουμε δύο – τρεις στη φυλακή».
Μέχρι πού μπορούν να φθάσουν οι εκφραστές του αντισυστημισμού; Κανείς δεν ξέρει. Ο Αλέξης Τσίπρας, όταν η κυρία Κωνσταντοπούλου ήταν πρόεδρος της Βουλής, τη ρωτούσε «αν θέλει να βγάλει τα τανκς στους δρόμους». Θυμίζουμε ότι ήταν η περίοδος του δημοψηφίσματος και η χώρα ήταν διχασμένη και τότε στα δύο.
Σίγουρα οι εκφραστές του αντισυστημισμού ευελπιστούν σε μια επανάληψη της εποχής των Αγανακτισμένων, ευελπιστούν σε βίαιες συγκρούσεις στην Αθήνα έτσι ώστε το σημερινό σύστημα εξουσίας της Νέας Δημοκρατίας να καταρρεύσει και να αναδειχθούν αυτοί στην εξουσία, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, αλλά να κάνουν άλλες επιλογές από αυτές που είχε κάνει ο πρώην πρωθυπουργός. Επιλογές που θα θέσουν εκτός πολιτικού χάρτη τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και όσους θεωρούν πυλώνες του σημερινού συστήματος. Βεβαίως, όλα αυτά είναι όνειρα και σπανίως τα όνειρα γίνονται πράξη.
Συστημικοί
Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της είναι το βασικό σύστημα εξουσίας της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ ακόμη και στην τρίτη θέση, όπως αποτυπώνεται δημοσκοπικά, είναι η συστημική αντιπολίτευση. Δηλαδή, αν για οποιονδήποτε λόγο χάσει η Νέα Δημοκρατία την εξουσία, το ΠΑΣΟΚ έχει τα στελέχη και την πείρα της διακυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ διχάζεται, διασπάται συνεχώς και πλέον υπάρχει και ο Αλέξης Τσίπρας που μιλάει για τη δημιουργία ενός νέου φορέα που θα συγκεντρώσει ολόκληρο τον προοδευτικό χώρο για να δώσει τη μάχη απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι από τώρα μέχρι το ερχόμενο φθινόπωρο ο πρώην πρωθυπουργός, που έχει 22% απήχηση στην κοινωνία αν κάνει κόμμα, θα έχει ανακοινώσει τον νέο φορέα με ελάχιστα πρόσωπα δίπλα του που θα τον βαραίνουν σε σχέση με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Ο Αλέξης Τσίπρας πατάει σε δύο βάρκες. Από τη μια υπογράφει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για Προανακριτική, στην οποία θα υπάρχει το πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη, όχι βέβαια με τα περί εσχάτης προδοσίας κ.λπ., αλλά από την άλλη στον λόγο του κανείς δεν διακρίνει όχι απλώς ριζοσπαστική Αριστερά, αλλά ούτε σκέτο Αριστερά. Τα όσα λέει τον φέρνουν από την Κεντροαριστερά έως τη Σοσιαλδημοκρατία με στόχο να αποτελέσει αυτός τη συστημική αντιπολίτευση και όχι το ΠΑΣΟΚ. Στις συστημικές δυνάμεις ανήκει και ο Αντώνης Σαμαράς, εφόσον αποφασίσει να κάνει κόμμα. Σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ, παρά το γεγονός ότι πάντα μιλάει, και μάλιστα με όρους θεολογικούς, για τη μετατροπή της κοινωνίας μας, του παραγωγικού μοντέλου μας, του πολιτικού συστήματός μας σε κουμμουνιστικά, εντούτοις κατηγορείται από τους αντισυστημικούς αντιπάλους του ότι στο τέλος λειτουργεί ως πυλώνας του σημερινού πολιτικού συστήματος.
Οι συσχετισμοί στη Βουλή έχουν ξεκαθαρίσει. Η μάχη θα δοθεί στην εξαγωγή τους στην κοινωνία και στην απήχηση που θα έχουν οι αντισυστημικοί. Το όχημά τους είναι η τραγωδία των Τεμπών, αλλά την προηγούμενη φορά που ο κόσμος βγήκε στους δρόμους και ανέτρεψε το πολιτικό σκηνικό, ο λόγος ήταν η τσέπη του…
Το Κίνημα του Αλέξη
Η «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» εδώ και καιρό είχε γράψει για τις προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα. Ο πρώην Πρωθυπουργός έκανε ένα βήμα προς τη δημιουργία νέου φορέα. Στη δεύτερη διάσκεψη του Ινστιτούτου του, στην ομιλία του ο κ. Τσίπρας μίλησε για «ένα νέο Κίνημα που θα σηκώσει τον κόσμο από τον καναπέ» και το οποίο προέκρινε ως λύση απέναντι στην ακροδεξιά και τις συντηρητικές δυνάμεις. Φυσικά ο Αλέξης Τσίπρας δεν απευθύνεται σε αυτούς που θα ήθελαν να «στήσουν κρεμάλες στην Πλατεία Συντάγματος». Τα λόγια του θεωρούνται ένα πρόπλασμα μιας ιδρυτικής διακήρυξης του νέου φορέα που προετοιμάζει. Ο πρώην πρωθυπουργός έκανε λόγο για αναγκαίο εθνικό σχέδιο με ορίζοντα πενταετίας, μίλησε για τις κατακερματισμένες προοδευτικές δυνάμεις που δεν μπορούν να αποτελέσουν πειστική εναλλακτική δύναμη διακυβέρνησης στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Επίσης αναφέρθηκε στους κινδύνους που διαβλέπει ως πρώην πρωθυπουργός σε ό,τι αφορά την πορεία της οικονομίας.
Ήταν μια πολύ προσεκτική ομιλία που απέφυγε τις ακρότητες. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αφήσει πίσω του τα «νταούλια» και τις προσωπικές επιθέσεις. Ό,τι θέλησε να πει το έκανε εμμέσως με υπαινιγμούς και άφησε πολλές υποσχέσεις στους προσωπικούς οπαδούς τουότι βρίσκεται στον δρόμο της επιστροφής σε κεντρικό ρόλο στην πολιτική. Όμως δεν έδωσε ούτε χρονικό ορίζοντα ούτε οδικό χάρτη. Συνεπώς θα πρέπει να ξαναμιλήσει, όταν θα είναι έτοιμος, για να καταλάβουμε πότε θα πατήσει το κουμπί για τη δημιουργία του νέου φορέα. Πάντως είναι σαφές ότι ετοιμάζει και την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας, παρουσία του προέδρου του Σωκράτη Φάμελλου, ότι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν διαθέτει εναλλακτικό κυβερνητικό σχέδιο. Η παρουσία και των Χαρίτση, Αχτσιόγλου της Νέας Αριστεράς στην ομιλία του δείχνει ότι εντέλει ο μόνος που ίσως θα μπορούσε να ενώσει τον κατακερματισμένο χώρο της Κεντροαριστεράς είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
*Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ
