Θλιβερά ταξίδια αναψυχής στην Τουρκία από Έλληνες

Είμαστε λαός για τα μεγάλα, αλλά και για τα πολύ τιποτένια, όπως έχει αποδείξει η ιστορία μας, κάτι που το βλέπουμε παντού γύρω μας και σήμερα. Από την μία αυτό μαρτυρά την συνέχεια της φυλής θα έλεγαν κάποιοι, αλλά από την άλλη είναι άστα να πάνε.

Του Δ. Γ. Παπαδοκωστόπουλου

Σηκώθηκαν πρόσφατα 70 Έλληνες να πάνε στην Τουρκία για να κάνουν μεταξύ άλλων όπως γράφτηκε στον τύπο γιόγκα στην Κωνσταντινούπολη. Σε μια άλλη εποχή θα ήταν τελείως αφύσικο αυτό το ταξίδι, αλλά σήμερα με όσα έχουμε “ενσωματώσει” στα πλαίσια της προσφερόμενης παιδείας στην μεταπολίτευση (όπου οι Τούρκοι ήταν αρχικά αδέλφια μας για τους αριστερούς, για να γίνουν και για άλλους εν συνεχεία) μοιάζει αποδεκτό, ή έμοιαζε τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα.

Και λέμε μέχρι πρόσφατα βάζοντας το ορόσημο του Έβρου και της επίθεσης που εξαπέλυσαν και συνεχίζουν να εξαπολύουν οι ορδές αφιονισμένων μουσουλμάνων (υπό το πρόσχημα της προσφυγιάς) παίζοντας το παιγνίδι της Τουρκίας.

Αν πάμε πίσω στην ιστορία θα δούμε ότι οι Τούρκοι πάντα συμπεριφέρονταν ύπουλα απέναντι στην Ελλάδα, με τα παραδείγματα να είναι αμέτρητα στην παλαιότερη αλλά και την σύγχρονη ιστορία. Στο μεταξύ η Ελλάδα εδώ και πολλούς μήνες αντιμετωπίζει τις ανοικτές προκλήσεις των Τούρκων χωρίς να αντιδρά. Τόσο στο μεταναστευτικό (με το τεράστιο πρόβλημα στα νησιά, που δημιούργησε η Τουρκία και αποδέχθηκε η άθλια πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ καθώς τα μετέτρεψε σε ανοιχτά στρατόπεδα τριτοκοσμικών ισλαμιστών) όσο γενικότερα στο Αιγαίο με τις υπερπτήσεις τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών ή με τις ευθείες αμφισβητήσεις εθνικού εδάφους, η γείτονα χώρα δείχνει ότι θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να μας επιτεθεί, αν δεν υπήρχαν εν ισχύ παράγοντες που την αποτρέπουν να το κάνει.

Δηλαδή με άλλα λόγια μιλάμε για μια χώρα απόλυτα εχθρική που μάταια και όχι πάντα χωρίς ιδιοτέλεια, προσπάθησαν κατά καιρούς να την κανακεύσουν Έλληνες πολιτικοί (είτε με κουμπαριές είτε χορεύοντας τσιφτετέλια, είτε όπως τελευταία κάνοντας λόγο ανοιχτά για συνεκμετάλευση στο Αιγαίο και πολλά άλλα) χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Και το τραγικό είναι ότι σε αυτή την συγκυρία, με τον Έβρο να συνεχίζει να δέχεται επιθέσεις, αλλά και την έξαρση του κορωνοϊού στην Ελλάδα, βρέθηκαν Έλληνες να πάνε στην Τουρκία που είναι έμπλεη από κορωνοϊό και προφανώς κρύβεται.

Ο μεγάλος φόβος των Τούρκων μετά την κατάρευση της οικονομίας τους από τα αμερικανικά μέτρα που οδήγησαν σε πάνω από 30% υποτίμηση της λίρας είναι ο τουρισμός, που πρώτοι σπεύδουν κατά τα φαινόμενα να τον “στηρίξουν” οι αφελείς Έλληνες όπως αυτοί που πρόσφατα πήγαν στην Κωνσταντινούπολη να κάνουν γιόγκα. Η πράξη τους αχαρακτήριστη και βέβαια (τόσο για τους ίδιους όσο και για το τουριστικό γραφείο) που εν μέσω μιας διπλής απειλής κατά της χώρας πραγματοποίησαν ένα τέτοιο ταξίδι με καίριους συμβολισμούς.

Δυστυχώς οι συγκεκριμένοι πολίτες συμπεριφέρθηκαν με τον ίδιο ανεύθυνο (το λιγότερο) τρόπο που συμπεριφέρονταν στην αρχή της επίθεσης στο Έβρο οι φυλλάδες και τα άλλα μέσα του ΣΥΡΙΖΑ με προεξάρχοντες τα στελέχη του, που ζητούσαν από την Ελλάδα να ανοίξει τα σύνορα (για να περάσουν οι ορδές, που δίνουν δουλειά στις ΜΚΟ στα νησιά του Β. Αιγαίου που οι ίδιοι διατηρούν). Το πρόσχημα ήταν ο ανθρωπισμός, αλλά και η ταύτισή τους με τα συμφέροντα της Τουρκίας και την προπαγάνδα της ήταν αξιοσημείωτη.

Οι νεώτεροι Έλληνες αγνοούν (στο όνομα μιας λήθης υποτίθεται) τι έχει επισωρεύσει ιστορικώς στον τόπο (υπό το πρόσχημα πάντα του ανθρωπισμού) η συγκεκριμένη παράταξη, που αν και μειοψηφία την αντιμετωπίζουν με φόβο οι αστοί πολιτικοί. Το ταξίδι στην Τουρκία παράγει ένα διπλό συμβολισμό. Από την μία τους δίνεις χρήματα για σκοτώσουν αύριο Έλληνες στρατιώτες (και ίσως τα παιδιά των ταξιδιωτών) και από την άλλη βλακωδώς και τελών εν αφασία (το λιγότερο) σε μια κρίσιμη στιγμή γίνεται ένα ταξίδι που τους στηρίζει και οικονομικά, ενώ αυτοί σε απειλούν με εξολόθρευση.

Ας κρατήσουμε κλείνοντας ως μοναδικό κίνητρο για το ταξίδι την βλακεία (και το καφενειακό: έλα μωρέ τι έγινε…) και ας ελπίσουμε ότι την επόμενη φορά θα το σκεφθούν διπλά και τριπλά οι επίδοξοι ταξιδιώτες προς την Τουρκία, ανεξαρτήτου συγκυρίας.