Το κυριακάτικο αρνάκι γιουβέτσι…από την Αλεξάνδρα Σουλαδάκη

Κάποτε… όταν όλα ήταν πιο απλά, πιο φιλικά και πιο ανθρώπινα, το μεσημεριανό φαγητό της Κυριακής, ήταν μια γιορτή.

Κι αυτό, γιατί όλη την εβδομάδα τρώγαμε όσπρια, ζυμαρικά, λαχανικά, κανένα «φτωχό αλλά πλούσιο ψαράκι» την μια εβδομάδα και στην θέση του την άλλη, κοτόπουλο.

Να κάνω μια παρένθεση, για να σας πω, γιατί τα φτωχά ψάρια είναι τα πλούσια ψάρια και τα πλούσια, είναι τα φτωχά…

Γιατί, τα φτωχά ψάρια, λογω της χαμηλής τους τιμής τα αγοράζουν οι φτωχοί άνθρωποι, που είναι όμως τα καλύτερα από την άποψη των βιταμινών και ιχνοστοιχείων που περιέχουν, ενώ τα πλούσια που είναι και τα πανάκριβα, τα τρώνε οι… πλούσιοι που μπορούν να τα αγοράσουν, αλλά τρώνε «φούσκες».

Στο θέμα μας τώρα….

Έτσι έφτανε η Κυριακή, που θα μαζευότανε η οικογένεια στο τραπέζι, για να γευτεί το υπέροχο Κυριακάτικο κρέας, είτε μοσχάρι, είτε χοιρινό είτε αρνάκι.

Εμείς σήμερα, θα φτιάξουμε το κλασικό παραδοσιακό μας, αρνάκι γιουβέτσι.

Ας ξεκινήσουμε…

Εγώ συνήθως για το γιουβέτσι με αρνάκι, που γίνεται επισης ωραιότατο και με μοσχάρι, προτιμώ μπουτάκι, εσείς φυσικά, μπορείτε να διαλέξετε όποιο κομμάτι σας αρέσει πιο πολύ.

Αφού το πλύνουμε καλά, το βάζουμε στο ταψί μας, το αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε λίγο λάδι, την τριμμένη ντομάτα, νεράκι και το βάζουμε στον φούρνο, πάνω κάτω, στους 180 βαθμούς για να ψηθεί.

Το αρνάκι δεν αργεί πολύ, σε καμιά ώρα μιάμιση, θα είναι σχεδόν έτοιμο και λέω σχεδόν, γιατί τότε θα πρέπει να ρίξουμε μέσα το κριθαράκι, ώστε μαζί με την ώρα που θα θέλει ακόμα το κριθαράκι για να γίνει, θα είναι το φαγητό μας έτοιμο.

Όταν λοιπόν το αρνάκι μας θα ψήνεται και θα έχει ροδίσει απ την μια μεριά, θα το γυρίσουμε και από την άλλη, θα περιμένουμε μέχρι να έχει σχεδόν ψηθεί όπως είπαμε, τότε, θα το βγάλουμε από τον φούρνο, θα ρίξουμε μέσα το κριθαράκι, γύρω γύρω από το αρνάκι μας και θα το ξαναβάλουμε μέσα.

Εδώ θέλει λίγο προσοχή, γιατί στο πρώτο πεντάλεπτο, το κριθαράκι κολλάει μεταξύ του και γι αυτό θα πρέπει να το ανακατεύουμε συχνά, ανά δυο τρία λεπτά, για να μαλακώσει και να πάρει την μορφή του, μετά, το αφήνουμε να βράσει.

Το κριθαράκι δεν θέλει πολύ ώρα, γιατί αν το αφήσουμε πολύ ώρα, θα φουσκώσει πολύ και όταν κρυώσει, θα γίνει ένα σώμα.

Το κριθαράκι θέλει να το παρακολουθούμε περίπου 20 λεπτά, μπορεί να θέλει και λίγο νεράκι ακόμα, μπορεί, δεν είναι και σίγουρο, θα το δείτε και τότε, όταν ακόμα θα έχει τα υγρά του, κλείνουμε τον φούρνο και το αφήνουμε μέσα να πάρει τον υπόλοιπο χρόνο του.

Δεν θέλουμε να στεγνώσει πολύ από το νεράκι του, να είναι υδαρές, να γλιστράει….

Όση ώρα είναι μέσα το γιουβέτσι μας για το τελείωμα, εμείς θα τρίψουμε τυρί για το σερβίρισμα, εγώ συνήθως βάζω η ανθότυρο Κρήτης η μυζήθρα Αρκαδίας, του πάει βέβαια και το κοινό κεφαλοτύρι για τα μακαρόνια, ότι σας αρέσει.

Όπως θα διαπιστώσετε, το γιουβέτσι είναι ένα πολύ απλό και καθόλου κουραστικό φαγητό, ότι πρέπει για Κυριακή, να πίνετε το καφεδάκι σας, να διαβάζετε την εφημερίδα σας, αυτό ν αφήνει τις μυρωδιές και ν ακούγονται σ όλο το σπίτι… Κυριακάτικο ήρεμο πρωινό….

Να θυμίσω ότι στην Κρήτη, δεν λέμε μύρισα μια μυρωδιά, λέμε άκουσα μια μυρωδιά….

Θα το συνοδεύσετε με μια υπέροχη πράσινη σαλάτα με όλα μέσα, αβοκάντο, αγγουράκι, ντοματίνια κάπαρη και ότι πράσινο υπάρχει με μπόλικη ρόκα και λαδόξιδο με μουστάρδα, να σας πω πως θα το κάνετε…

Θα βάλετε σ ένα βαζάκι γυάλινο με καπάκι αλατοπίπερο, λάδι ξύδι και λίγη μουστάρδα, η σκόνη η αν δεν έχετε την κανονική, θα κλείσετε το καπάκι, θα τα χτυπήσετε καλά, να πάρουν μια γαλακτώδη μορφή και θα το ρίξετε επάνω στην σαλάτα να πάει παντού…

Παρόλο που μπορείτε να το φτιάξετε και ενδιάμεσα, εγώ θα σας ευχηθώ…

Καλή Κυριακή….