Το τσέρκι της ζωής μας….

«.. Ένα πανάρχαιο παιχνίδι που έχει χαθεί πια. Το έπαιζαν τα παιδιά πολύ στα χρόνια της φτώχειας, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με ένα στεφάνι στρογγυλό και λεπτό από κάθε είδους υλικό, που το κινούσαν σαν ρόδα, με την βοήθεια ενός μικρού μεγέθους σίδερου ή ξύλου και έτρεχαν ξωπίσω του, καθώς αυτό κυλούσε..». Το τσέρκι…
Το παιχνίδι του παιδιού στο «Σεργιάνι» την ποιητική συλλογή, του Φίλιππου Δωρή, δεν είναι μια απλή τυχαία αναφορά. Μοιάζει με αφετηρία στο δρόμο για την ελευθερία της έκφρασης, από την παιδική κιόλας ηλικία…
Αλλά το ταξίδι ,σελίδα στη σελίδα είναι συναρπαστικό. Εικόνες από χρόνια δύσκολα αλλά χρόνια ελπίδας, σελίδες γεμάτες βιώματα, αλλά και αξίες, μαζί με το συναίσθημα. Και όλα αυτά, όπως σημειώνει και ό ίδιος ο δημιουργός, «με ένα λόγο κατ’ εξοχήν υπαινικτικό, που επιτρέπει να αποδοθεί σε ελάχιστες γραμμές η αντίδραση που προκαλείται από ερεθίσματα, εξωγενή ή ενδογενή ή και τα δύο μαζί αξεδιάλυτα».

Στη συλλογή υπάρχουν ενότητες όχι όμως με χρονολογική σειρά. Είναι θεματικές ενότητες.

Προηγείται ο « Μαγικός Περίγυρος» με θαλασσινές ζωγραφιές και περιηγήσεις και η «Κομοτήνη ’94» με απλούς ανθρώπους, εικόνες καθημερινές και «τον Αχμέτ στης Εγνατίας το διάβα προς την Δύση».
Στα των «Ανθρώπων Έργα Όμορφα» ο στίχος σε ταξιδεύει σε δημιουργούς, ζωγράφους, ποιητές, κλασικούς και νεώτερους με σύντομες αλλά καθοριστικές αναφορές «όπως της μουσικής και ποίησης το ταίριασμα σε σύγχρονα ακούσματα».

Στην ενότητα FRAGMENTA,από τις μεγαλύτερες της συλλογής βρίσκεις στιγμές, καταστάσεις, περιγραφές, που όπως και ό ίδιος ο δημιουργός λέει στον πρόλογο του, άφησαν έντονο το στίγμα τους σε ότι πιστεύει. Σπουδαία η λιτή αλλά γεμάτη νόημα η αναφορά στον Gastarbeiter (τι Ελληνας, τι Άραβας τι Πολωνός), οι άνθρωποι ίδιοι παντού, με τους Ρεμπέτηδες «κρατώντας το ίσο της ψυχής» του να έχουν την δική τους θέση. Με το αφιέρωμα όμως στη μνήμη του Παύλου Φύσσα να ξεχωρίζει με τους συμβολισμούς αλλά και τον τίτλο- κραυγή: : Ραπ.

«Ένας δικός μας άνθρωπος» στη σελ. 44 της ποιητικής αυτής διαδρομής είναι η ωδή για τον Κώστα Μπετινάκη, που «έφυγε» τέτοιες μέρες πριν ένα χρόνο.

Σαν «παλιές φωτογραφίες» διαδέχονται η μία την άλλη εικόνες, αναμνήσεις και προσωπικά βιώματα, ενώ οι «Προσωπογραφίες» ανατρέχουν σε γεγονότα και καταστάσεις που φαίνεται να έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στη ζωή του δημιουργού.

Δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει και η εμπειρία από την μακρά αμφίδρομη σχέση του ακαδημαϊκού δάσκαλου με νέους ανθρώπους στις πανεπιστημιακές αίθουσες. Οι «κριτικοί λογισμοί» και τα «Ανθρώπινα και Απολογιστικά» συμπυκνώνουν στο στίχο τους την εμπειρία αλλά και τις απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα για τη ζωή και το δίκαιο.

Δ.Ι. Τσαλαπάτης

INFO: Το «Σεργιάνι» του Φίλιππου Δωρή από τις εκδόσεις ΑΩ με εξώφυλλο του Ηλία Μακρή