8:36 Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024
eReportaz

Live:

Βασίλης Μαστρογιάννης: Προκλήσεις και απαντήσεις

Βασίλης Μαστρογιάννης: Προκλήσεις και απαντήσεις

Την εποχή που ο ελληνικός λαός βρίσκεται μπροστά σε μία ακόμη κρίση και παγκοσμίως οι μάζες, ομογενοποιημένες, ενσωματώνονται ή αποδυναμώνονται, ενώ οι τάξεις πολτοποιούνται, οι ηγέτες στην καλύτερη των περιπτώσεων διαβουλεύονται, συσκέπτονται και λαμβάνουν (ιδιαίτερα τα όργανα της ΕΕ) μισές και φοβικές αποφάσεις, οι οποίες ουδόλως λύνουν τα σοβαρά προβλήματα της εποχής.

Του Βασίλη Μαστρογιάννη,
Διδάκτορα Δημοσίου Δικαίου Παντείου Πανεπιστημίου, Νομικού MSc -Οικονομολόγου

Το ενεργειακό είναι ίσως το βασικό θέμα για τις οικονομίες των κρατών της ΕΕ, χωρίς να υπολείπονται σε σοβαρότητα τα ζητήματα της ακρίβειας και του πληθωρισμού, τα οποία θα τινάξουν σύντομα τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς στον αέρα.

Οι ενδεχόμενες προτάσεις και λύσεις μπορούν να δώσουν απάντηση, με την προϋπόθεση όμως ότι θα υπάρξει μια σχετική σταθερότητα στο διεθνές πολιτικοοικονομικό περιβάλλον και μια κάποια διέξοδος στο μέτωπο της Ουκρανίας, γιατί αν εκεί επιδεινωθεί περαιτέρω η κατάσταση και ξεφύγει από κάθε έλεγχο, μετά τις απειλές της Ρωσίας, είναι αμφίβολο αν μπορεί κανείς να προβλέψει την επόμενη μέρα, αν υπάρξει τέτοια.

Όσον αφορά τη χώρα μας, οι συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας και η αστάθεια που δημιουργείται στη γειτονιά μας δημιουργούν επιπρόσθετα προβλήματα, δεδομένου ότι η εξωτερική μας πολιτική συνεχίζει να έχει δομικές αδυναμίες και η επαναλαμβανόμενη αμυντική ρητορεία, ακόμα και για τα δικαιώματά μας που πηγάζουν από το διεθνές δίκαιο (δίκαιο της θάλασσας) και τις αποφάσεις του ΟΗΕ (Κυπριακό), δεν βοηθά.

Οι ξεκάθαρες δηλώσεις από τα πλέον επίσημα χείλη ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία, κάτι που επιμελώς έχουν αποφύγει χώρες πολύ πιο ισχυρές από τη δική μας (ακόμα και η Τουρκία που παίζει πάντα διπλό και τριπλό παιχνίδι – Συρία, Ιράκ, Ουκρανία, Λιβύη κ.λπ.), επίσης δεν συμβάλλουν θετικά στο διπλωματικό παιχνίδι που στήνεται στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.

Είναι αλήθεια ότι οι πόλεμοι και οι πολλαπλές κρίσεις δεν αφήνουν περιθώρια για ευοίωνες προοπτικές, γι’ αυτό απαιτούνται πιο γενναία μέτρα και περισσότερη ομοψυχία και ομοφωνία στο πλαίσιο της ΕΕ, αρκεί και οι ντόπιες κυβερνήσεις να ξεφύγουν από μονομανίες και ιδεοληψίες και να λάβουν εγκαίρως μέτρα για να ανακουφίσουν την αγορά και την κοινωνία.

Εκεί κατ’ αρχάς θα πρέπει να επανεξεταστούν οι υπάρχουσες θεωρίες διαχείρισης κρίσεων και οικονομίας και να τεθούν από την αρχή τα ζητήματα της παρέμβασης του κράτους στην προστασία του καταναλωτή, των τιμών και του ελέγχου του υγιούς ανταγωνισμού.

Από όλες τις προηγούμενες κρίσεις (οικονομική, δημοσιονομική, υγειονομική κ.λπ.) εξήχθη αβίαστα το συμπέρασμα ότι η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε συνθήκες κρίσης, γι’ αυτό χρειάζεται η κοινωνική διά της πολιτείας παρέμβαση, ούτως ώστε να κρατηθεί η ισορροπία και να μη διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός.

Η θεωρία του λιγότερου κράτους που προτάχθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες ως η μόνη λύση για τον τρόπο λειτουργίας της διοίκησης, της οικονομίας και της κοινωνίας είναι σαφές ότι δεν αποτελεί την επιλογή του μέλλοντος.

Κατά συνέπεια, οι παρεμβάσεις του κράτους πρέπει να επιταχυνθούν, πριν γίνει μη αναστρέψιμη η κατάσταση και κυρίως να ισχυροποιήσει τους δημοκρατικούς και κοινωνικούς θεσμούς, καθώς και τις δομές οικονομικής στήριξης.

Το πλαίσιο όμως και τα όρια να είναι σαφή και αυστηρώς προσδιορισμένα, καθότι η λεγόμενη μεταδημοκρατία των υπερεθνικών οργανισμών, που υποκαθιστά τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, και η πανοπτική κοινωνία της επιτήρησης θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο δικαιώματα κι ελευθερίες, ενώ η υποστήριξη διεθνώς μιας θολής μετανεωτερικότητας οδηγεί τα άτομα και τις κοινωνίες σε νέα αδιέξοδα.

Οι παγκόσμιοι ηγέτες οφείλουν τώρα και πρέπει να αναθεωρήσουν το πολιτικό, διοικητικό και οικονομικό μοντέλο, και οι μεγιστάνες του πλούτου που κυριάρχησαν της πολιτικής και των πολιτικών (και κατά συνέπεια των κρατών και των λαών) να τεθούν σε δευτερεύουσα εξουσιαστική θέση και τον πρωτεύοντα ρόλο να αναλάβουν οι κοινωνίες και οι οργανωμένες πολιτείες.

Έτσι μόνο υπάρχει μια κάποια ελπίδα εξισορρόπησης και αποφυγής των τεράστιων κινδύνων που απειλούν τον πλανήτη σήμερα.

Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πρόκληση από τον Καλίν: Η Ελλάδα είναι αυτή που αυξάνει την ένταση – Δεν είναι αρκετή από μόνη της

Κομισιόν: Καταθέτει συμβιβαστική πρόταση για πλαφόν στο φυσικό αέριο

Ροή Ειδήσεων

Διαβάστε ακόμη

Top News

   

Kάνε εγγραφή στο newsletter eReportaz

Ενημερώσου πρώτος με τα τελευταία νέα στην Ελλάδα και στον κόσμο.

Συνδέσου μαζί μας