Ξυπνούν μνήμες για το ''Παιδικό Σπίτι'' (κολαστήριο) του Πειραιά

Ένα ρεπορτάζ που έχει γίνει πολλά χρόνια πριν αλλά είναι πάντα επίκαιρο, αφού υπήρχε η δίκη σε εκκρεμότητα, απο τις 5 Μαρτίου 2020, και πήρε αναβολή εώς … (άγνωστο) λόγω της κατάστασης που διανύουμε.

Κι ο πιο σκληρός και προκατειλημμένος άνθρωπος, ,όταν παρακολουθήσει μέσα στο δικαστήριο την τεράστια προσπάθεια τους να εκθέσουν για μια ακόμη φορά τα τραυματικά βιώματα τους δημόσια, όταν δει μέσα τους τα μικρά τρομαγμένα παιδιά που πασχίζουν να επιβιώσουν αλλά και τους ενήλικους που όσο κι αν υποφέρουν έχουν το σθένος και βρίσκουν τη δύναμη να σταθούν όρθιοι και να θυμηθούν, θα βουρκώσει..

Και θα θυμώσει.. Θα θυμώσει μ εκείνον τον άνθρωπο που όχι μόνο δεν έχει δείξει μεταμέλεια αλλά απαιτεί να θεωρηθεί αθώα περιστερά..

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ

Καταδικάστηκε ο Κωνσταντίνος Λαλαούνης, ο οποίος κακοποιούσε παιδιά στο «κολαστήριο» του Πειραιά
Με την καταδίκη του 86χρονου πρώην επιμελητή των Δικαστηρίων Ανηλίκων Κωνσταντίνου Λαλαούνη σε κάθειρξη 40 ετών είχε πέσει  η αυλαία της δίκης το 2018  για την ασύλληπτη υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης μέσα στο οικοτροφείο- «κολαστήριο» στον Πειραιά, στο οποίο ήταν πρόεδρος επί μία 35ετία. Τα θύματα περιέγραψαν με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τη σκληρή και απάνθρωπη καθημερινότητα που βίωναν!

Ο πρώην πρόεδρος του ιδιωτικού οικοτροφείου «Παιδικό Σπίτι» (όταν ξέσπασε το σκάνδαλο η διοίκηση άλλαξε) κρίθηκε ένοχος για αποπλάνηση ανηλίκων κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση και κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή.

 

Μετά την ανακοίνωση της ετυμηγορίας ο 86χρονος πήρε τον δρόμο για τη φυλακή,  όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα,  καθώς το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών δεν έκανε δεκτό το αίτημα της υπεράσπισης για χορήγηση ανασταλτικού αποτελέσματος στην έφεση.

Αντιθέτως, δέχτηκε να αναγνωριστεί στον κατηγορούμενο το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Δώδεκα παιδιά, τα οποία πέρασαν από το οικοτροφείο το χρονικό διάστημα από το 2001 έως το 2012, κατέθεσαν στο στάδιο της ανάκρισης φρικτές λεπτομέρειες για το πώς ο 86χρονος τα άγγιζε στα γεννητικά τους όργανα και τα οπίσθια, ενώ δεν δίσταζε να τους δίνει φιλιά στον λαιμό και δαγκωματιές στα χείλη!

Η ΔΙΚΗ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Για την κατά συρροή αποπλάνηση ανηλίκων Επαναλαμβάνεται η δίκη του άλλοτε διευθυντή επί δεκαετίες, του οικοτροφείου Παιδικό Σπίτι στον Πειραιά πρόσφατα στις 26.1.2020

Στο Εφετείο Αθηνών, η δίκη σε δεύτερο βαθμό του Κωνσταντίνου Λαλαούνη, όπου  έπειτα από αίτημα του 90χρονου σήμερα κατηγορούμενου, ο Άρειος Πάγος αποφάσισε να επαναληφθεί η δίκη που είχε επιφέρει, τον Ιούλιο του 2018, ομόφωνη καταδίκη σε 28 χρόνια κάθειρξη, για κατά συρροή και κατ’εξακολούθηση αποπλάνηση και κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια, όπως και για ενδοοικογενειακή βία.

Σε πρώτο βαθμό, ο Κ. Λαλαούνης, ο οποίος απολάμβανε την εμπιστοσύνη της τοπικής κοινωνίας του Πειραιά και παρουσιαζόταν στον τοπικό τύπο ως οραματιστής, είχε καταδικαστεί σε 40 χρόνια κάθειρξη, ενώ βρίσκεται στη φυλακή από την προφυλάκισή του, τον Οκτώβριο του 2016.

Βιασμούς, ξυλοδαρμούς και ψυχολογική βία από τον πρώην πρόεδρο του οικοτροφείου βίωναν επί σειρά ετών οι ανήλικοι τρόφιμοι – Εκπαιδευτικός, εθελόντρια και παιδαγωγός καταθέτουν τα όσα τούς εκμυστηρεύτηκαν τα ίδια τα παιδιά

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ

Στις αρχές του 2012, ένα 14χρονο παιδί με μετρίου βαθμού νοητική στέρηση εκμυστηρεύεται τα μαρτύριά του και τη σεξουαλική κακοποίηση που υφίσταται από τον Λαλαούνη σε μια εκπαιδευτικό του σχολείου όπου φοιτά με τα παρακάτω λόγια: «Ο κύριος Λαλαούνης λέει ότι είμαι το κορίτσι του και μου κάνει  αυτό που κάνει ο άνδρας στη γυναίκα, από πίσω» Εκείνη τον ακούει, τον πιστεύει και χωρίς δεύτερη σκέψη απευθύνεται στον Συνήγορο του Παιδιού.

Στις 22 Δεκεμβρίου του 2012 υποβάλλεται στην Εισαγγελία Ανηλίκων Αθηνών εμπιστευτική αναφορά του Συνηγόρου του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, με την οποία εκφράζονται υπόνοιες για ενδεχόμενη σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων αγοριών που φιλοξενούνται στο «Παιδικό Σπίτι», τόσο στον χώρο όπου στεγάζεται το ίδρυμα στο κέντρο του Πειραιά όσο και στον χώρο διαμερίσματος που ανήκει στο φιλανθρωπικό σωματείο στην περιοχή της Δροσιάς, από τον υπεύθυνο του ιδρύματος και πρόεδρο του φιλανθρωπικού σωματείου Κωνσταντίνο Λαλαούνη.

Ο εισαγγελέας Ανηλίκων Αθηνών παραγγέλλει κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση. Τα στόματα ανοίγουν και ο οχετός του Λαλαούνη ξεκινά να ανεβαίνει στην επιφάνεια.

Τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου ισχυρίστηκαν από την πλευρά τους ότι δεν είχαν ουσιαστικές αρμοδιότητες, καθώς τα πάντα ορίζονταν, κατευθύνονταν και υλοποιούνταν από τον πρόεδρο του σωματείου Κωνσταντίνο Λαλαούνη.

Ταυτόχρονα μιλούν και τα παιδιά. Ο πόνος, η πικρία και η αγανάκτηση τα καταβάλλει. Κάποια από αυτά καταρρέουν μέσα από τις μνήμες. Στο ερώτημα των ανακριτικών αρχών γιατί δεν μιλούσαν εκείνα απαντούσαν με δάκρια στα μάτια: «Από τη στιγμή που ερχόταν στο ίδρυμα παπάς για να μας εξομολογήσει και την εξομολόγησή μας την έλεγε χαρτί και καλαμάρι στον Λαλαούνη και μας έβαζε τιμωρία μετά, σε ποιον να μιλήσουμε και τι να του πούμε;

Τον Ιανουάριο του 2013, όταν ξεκινά η προανακριτική διαδικασία, ο Λαλαούνης αποπέμπεται με εισαγγελική διάταξη από το ίδρυμα, διακόπτεται υποχρεωτικά κάθε επικοινωνία του με αυτό, ενώ στις 24 Οκτωβρίου του 2016, στο πλαίσιο της κύριας ανάκρισης, κρίνεται προφυλακιστέος λόγω επαρκών ενδείξεων και οδηγείται στις Φυλακές Τριπόλεως. Πριν από λίγες ημέρες, μετά την απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών, οδηγήθηκε ξανά εκεί ως ο μοναδικός ένοχος αυτής της φρικιαστικής ιστορίας. Πολλά ακόμη ερωτήματα παραμένουν ωστόσο αναπάντητα: ήταν ο μοναδικός ένοχος; Τόσος κόσμος δεν γνώριζε τίποτα; Τόση κακοποίηση και κανένα ίχνος ενήλικης ντροπής; Τόσα βασανιστήρια κι ούτε ένας άνθρωπος δεν κατήγγειλε το παραμικρό;

«Η υπόθεση δεν έκλεισε, μόλις άνοιξε» 

Η Βίλη Σωτηροπούλου είναι συγγραφέας, ηθοποιός, και διδάσκει θέατρο. Το θεατρικό έργο της «Ο Μπέμπης» κατατέθηκε το 2017 και βραβεύτηκε τον Μάρτιο του 2018 στο EURODRAM, θεσμό στον οποίο συμμετέχουν 40 ευρωπαϊκές  χώρες.   Μια γυναίκα που γράφει αλήθειες για τα παιδιά ενός κατώτερου θεού  που η τρυφερή καρδούλα τους  περνάει από χίλια μύρια κύματα. Παρακολουθούμε τη διαδρομή τους από νοσοκομεία, φορείς προστασίας, υποψήφιους ανάδοχους μέχρι που κάποια υιοθετούνται ενώ άλλα μεγαλώνουν σε Ιδρύματα. Ένα Συγκλονιστικό βιβλίο που όλοι θα καταλάβουν την Ιστορία του ΜΠΕΜΠΗ ..

Έχετε γράψει ένα εκπληκτικό βιβλίο που έχει να κάνει με την ιστορία αυτή. Θα μας πείτε δύο λόγια για το βιβλίο;

Το βιβλίο έχει να κάνει όχι με αυτή καθαυτή την ιστορία αλλά ΚΑΙ με μία παρόμοια ιστορία.  Οι πέντε κεντρικοί ήρωες , είναι παιδιά, αδέρφια που απομακρύνονται με εισαγγελική εντολή από την δυσλειτουργική τους οικογένεια και μεγαλώνουν σε Ιδρύματα ( ένα από αυτά έχει κοινά με αυτό του δικαστηρίου) .  Είναι ένα βιβλίο για τ αδέλφια που χωρίζονται για πάντα, για τα ψυχικά τραύματα που οι ήρωες κουβαλούν και στην ενηλικίωση τους, αλλά και για τις θεραπείες , όπως και για τον χώρο της παιδικής προστασίας , κοινωνικής και νομικής, έναν χώρο όπου κάποιοι αγωνίζονται , ενώ άλλοι δεν τολμούν ν αλλάξουν τίποτα, αντίθετα συγκαλύπτουν.

Μια ιστορία όπου το νόμιμο και το παράνομο , το τυχαίο και το μοιραίο, το τραγικό και το κωμικό, το λογικό και το παράλογο, συναντιόνται συχνά , μέχρι που η τραγωδία να οδηγηθεί στη λύτρωση της.

Ο κύριος λόγος του βιβλίου;

Πεποίθηση μου , πως για ό,τι συμβαίνει στην κοινωνία είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.  Ασφαλώς για να ευαισθητοποιείται κάποιος και να δρά, -πρέπει να γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει . Το βιβλίο που έγραψα δεν είναι αυτοβιογραφία, είναι ένα μυθιστόρημα, μια μυθοπλασία που στηρίζεται και σε πραγματικά συμβάντα. Όση γνώση κι όσες αλήθειες έφερε μπροστά μου η ζωή τα τελευταία δέκα χρόνια, μέσα από την σκληρή ιστορία του ‘’ΜΠΕΜΠΗ’’ και των πολλών ηρώων του τις μοιράζομαι με τους αναγνώστες…

Επειδή είστε μία από τους μάρτυρες κατηγορίας στο συγκεκριμένο δικαστήριο θέλω την δική σας σκέψη ή κατάθεση ψυχής για όλο αυτό που έχετε πει και ως μάρτυρας στο δικαστήριο. Με δυο λόγια Κα Βίλυ την δική σας εκδοχή από αυτά που γνωρίζετε.

Γνωρίζω ότι τα παιδιά μεγάλωναν σαν φυλακισμένα. Απαγορευόταν η φιλία με συμμαθητές, δεν επέτρεπε ούτε μια βόλτα με τα ίδια τους τα αδέρφια που ζούσαν σε άλλες δομές, ούτε καν να παίξουν σε μια παιδική χαρά που βρισκόταν κάτω από ένα μικρό γραφείο όπου γίνονταν κάποιες συναντήσεις.

Γνωρίζω ότι τα χτυπούσε όταν παράκουγαν , ότι παρίστανε τον ανώτατο δικαστικό χωρίς να είναι, απλά για να δημιουργήσει φόβο σε όποιον διεκδικούσε τα δικαιώματα των παιδιών, και βέβαια περισσότερο στα ίδια τα παιδιά.

Στόχος του να τα τρομοκρατήσει, να τα κάνει να νοιώσουν ότι είναι εντελώς αδύναμα να σταματήσουν τη βία του και να τα χειραγωγεί για πάντα. Γνώρισα αργότερα από αφηγήσεις παιδιών που κατέθεσαν στα δύο προηγούμενα δικαστήρια αλλά και σ αυτό εδώ, ότι ασελγούσε επάνω τους όσο αυτά ήταν μικρά, ακόμα και όταν ήταν μόλις πέντε κι έξι χρονών και φυσικά δεν μπορούσαν να αντισταθούν. Κάθε του κίνηση σκόπευε στο να μεθοδεύει το πώς θα παραμείνουμε όλοι στο σκοτάδι και πώς ο ίδιος θα μπορεί να εμφανίζεται ως αξιόλογο μέλος της κοινωνίας. Η άποψη μου είναι ότι στα δικαστήρια έχει παρουσιαστεί σε όλο το μεγαλείο η κακοποιητική δράση του ανθρώπου. Κατά τη δική μου γνώμη, εμφανίστηκε και η τραγική κι απίστευτη άγνοια για ό,τι συνέβαινε, πολλών ανθρώπων που είχαν θέσεις ευθύνης και εξουσίας και θα έπρεπε να γνωρίζουν.. Θεωρώ ότι υπάρχει μια τεράστια ευθύνη κυρίως προς τα παιδιά αλλά και προς εκείνους που ενίσχυαν οικονομικά ακόμα και χάριζαν περιουσιακά τους στοιχεία στο ίδρυμα. Η ζωή στο Ίδρυμα , όπως έχει φανεί στις προγενέστερες δίκες, ήταν κακοποίηση επάνω στην ήδη υπάρχουσα κακοποίηση . Ποιος άραγε μπορεί να σβήσει τα τραύματα των παιδιών που κατέθεσαν τα βιώματα τους , ποιος μπορεί να τους δώσει πίσω τα αθώα παιδικά χρόνια που δικαιούνται?.. Κανείς. Γι αυτό η ηθική τους δικαίωση είναι τόσο σημαντική.

Ενώ είχε τελεσιδικία το δικαστήριο  και στο εφετείο γίνετε επανάληψη; Ποια είναι η γνώμη σας;  

Έγιναν δύο υποδειγματικά δικαστήρια, σε πρώτο και δεύτερο βαθμό. Η ένσταση των συνηγόρων του κατηγορούμενου έγινε δεκτή από τον Άρειο Πάγο, καθώς κρίθηκε ότι είχε νόμιμο δικαίωμα για επανάληψη της δίκης. Ε φ όσον είναι έτσι, χαίρομαι που τηρήθηκε ο νόμος. Και τώρα περιμένουμε όλοι να τηρηθεί κι ο νόμος που προστατεύει τα αδύναμα πλάσματα τα οποία η ίδια η Πολιτεία αναθέτει με αίσθημα εμπιστοσύνης σε κάποιον να τα μεγαλώσει σαν πατέρας ή σαν μητέρα. Εδώ ,- σύμφωνα πάντα με τα δυο προηγούμενα δικαστήρια-, καταπατήθηκαν απάνθρωπα τα δικαιώματα των παιδιών από τον άνθρωπο που εμπιστεύθηκε η Πολιτεία.

ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΕΛΓΕΙΑ

Ναι, μαθαίνω ότι οι νόμοι έχουν αλλάξει, κάνοντας την ασέλγεια.. πλημμέλημα . Αν είναι έτσι, ο κάθε ένοχος θα πέφτει πολύ στα μαλακά. Αντίθετα εγώ θεωρώ ότι χρειάζεται παραδειγματική καταδίκη. Ειδικά στην συγκεκριμένη περίπτωση θεωρώ πως είναι εκ των ων ουκ άνευ το να δικαιωθούν τα παιδιά που υπέφεραν όπως και το να προστατευθούν άλλα που ενδεχομένως στο μέλλον βρεθούν ανυπεράσπιστα και έρμαια σε παρόμοιες αρρωστημένες ορέξεις…

ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΗΔΗ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ Ο Κ.ΛΑΛΑΟΥΝΗΣ

Ναι, ένας υπέργηρος άνθρωπος που έχει εκτίσει ποινή, μπορεί να επικαλεστεί ίσως την ηλικία, θέματα υγείας, ή και να ζητήσει χάρη. Είναι διαφορετικό αυτό, από το να πέσει στα  μαλακά ανοίγοντας έναν δρόμο απίστευτα επικίνδυνο. Πιστεύω πάντως ότι κι αυτή τη φορά θα επικρατήσει  η λογική και η ευαισθησία καθώς και το αίσθημα ευθύνης απέναντι στις επόμενες γενιές των παιδιών.

Οπως Δημοσιεύτηκε στην ΜΠΑΜ της κυριακής

Ρεπορτάζ Άννα Τσιάλτα