Δημοψήφισμα: Mιά θεωρία συνωμοσίας που όμως «έχει πλάκα...» (ή μήπως όχι;)

Θα μπορούσε να αποτελέσει και μια… υπέροχη «θεωρία συνωμοσίας» αν ωστόσο, η ιστορία δεν είχε αποδείξει πως είναι γεμάτη από πολιτικούς σχεδιασμούς τέτοιου βάθους που πριν μετασχηματιστούν σε πράξεις και καταγραφούν ως ιστορικά γεγονότα, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα προκαλούσαν ένα «σήκωμα του φρυδιού» και στη χειρότερη ακόμη και τους «γέλωτες».

Σύμφωνα λοιπόν με την «αρρωστημένη» φαντασία κάποιων, η όλη υπόθεση δεν έχει καμία σχέση με αυτό που σε πρώτο, (ή ακόμη και σε… δεύτερο) επίπεδο δείχνει. Aς δούμε λοιπόν πώς θα μπορούσε η κυβέρνηση που εμφανίζεται ως φιλολαϊκή και άσπονδος εχθρός των πολυεθνικών συμφερόντων τα οποία τελείως απροκάλυπτα υπηρετούν οι δανειστές, στην «πραγματικότητα» δεν αποτελούν παρά τους καλύτερούς τους συνεργάτες.

1. Μετά από 150 ημέρες «διαπραγματεύσεων» και με το σκηνικό ακραίας πόλωσης («Ευρώπη και τα νεοφιλελέ μυαλά στα κάγκελα» Vs «Έξω από την Ευρώπη και ας τρώγομεν και πέτρες») η κυβέρνηση προκηρύσσει δημοψήφισμα γνωρίζοντας φυσικά πως, και λόγω… «κοινωνικής ιδιοσυγκρασίας» θα προκληθεί κάποιο μικρό (ή και μεγαλύτερο – ακόμη καλύτερα) bank run, κάποιες μικρός (ή και μεγαλύτερος – ακόμη καλύτερα) πανικός σε διάφορα επίπεδα της αγοράς.

2. Την ίδια στιγμή, κάνουμε κάτι περισσότερο από σαφές πως προκρίνουμε το «ΟΧΙ» (στις προτάσεις των θεσμών) «γαργαλώντας» το πατριωτικό υπογάστριο του λαού ο οποίος έτσι, αισθανόμενος (και πολύ ορθώς εν προκειμένω) πως βάλλεται από κάποιον εξωτερικό εχθρό, συσπειρώνεται (ακόμη περισσότερο) γύρω από την κυβέρνηση.  Έτσι όμως καταφέρνουμε να αφαιρέσουμε και κάθε επιχείρημα από εκείνους που αμφισβητούν την ήδη αμφίβολη «αριστεροσύνη» μας, και μάλιστα «αδειάζοντάς» τους από… αριστερά.

3. Εκνευρισμένοι/θυμωμένοι/εξοργισμένοι οι (“κακοί”-για να μην ξεχνιόμαστε) «Θεσμοί», τιμωρούν την πατριωτική κυβέρνηση των Ελλήνων αρνούμενοι να της δώσουν έστω και ολιγοήμερη παράταση που θα απαιτείτο για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Έτσι, οι καλοί και οι κακοί, ακόμη και στα μάτια του πλέον ηλιθίου γίνονται ακόμη πιο… καλοί και ακόμη πιο κακοί, ώστε το αναμενόμενο «ΟΧΙ» να προοιωνίσει ποσοστά πέραν κάθε φαντασίας…

4. Το κλίμα εσωτερικής τρομοκρατίας αυξάνεται όλο και περισσότερο. Είτε με τις βλακώδεις νεοδημοκρατικές αφηγήσεις, είτε με τις κωμικές τσιριδούλες της χαριτωμένης Φώφης Γεννηματά, είτε με την ποταμίσια ρητορεία η οποία ωστόσο είναι ήδη «καμμένη» σχεδόν στα μάτια των πάντων, καθώς η ρετσινιά του «Ταβερνιάρη του Μπόμπολα» δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το σακίδιο ενός, αμφισβητούμενης πολιτικής ευφυίας αλλά μωροφιλόδοξου Σταύρου Θεοδωράκη. Όλοι αυτοί, που εμφανίζουν τον Γκοτζίλα στην Πλατεία Συντάγματος στην περίπτωση επιστροφής σε ένα εθνικό νόμισμα, στην ουσία και τελικά δεν προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες στο σχέδιο της κυβέρνησης που όμως, και για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας, οφείλουμε να ξαναπούμε πως δεν πρόκειται παρά για μια «θεωρία συνωμοσίας».

5. Μέσα σε ένα τέτοιο πολιτικό σκηνικό και με το Grexit να θεωρείται κάτι παραπάνω από «σίγουρο» οι Θεσμοί… τρομάζουν και κάνουν πίσω! Διακριτικά μεν αλλά και διακριτά ταυτόχρονα. Και, ω του θαύματος, εν μέσω εβδομάδος δημοψηφίσματος, επιτυγχάνεται συμφωνία !

6. Μεγάλη επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης αφού αποφεύγεται μια σύγκρουση που μέχρι πριν λίγο ήταν μεν «κακή» ωστόσο «αναγκαία» και, επίσης ω του θαύματος, οι τρομαγμένοι «νοικοκυραίοι» ηρεμούν και παύουν να συνωστίζονται μπροστά στα ΑΤΜ.

7. Φυσικά, η ελληνική κυβέρνηση τώρα, όπως είναι λογικό (…) από το ολοστρόγγυλο «ΟΧΙ» περνά στο επίσης ολοστρόγγυλο «ΝΑΙ» και μάλιστα πανηγυρικά, αφού «κατάφερε» να οδηγήσει τους δανειστές σε «οπισθοχώρηση». Την ίδια στιγμή, ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγαίνει και από το στόμα του λαού καθώς, δεν τον περιμένουν τα δεινά και φυσικά δεν θα τον φάει και ο… Γκοτζίλα που εδώ και καιρό ταΐζει τα περιστέρια στην πλατεία Συντάγματος.

8. Η καταμέτρηση ολοκληρώθηκε και τα ποσοστά του «ΝΑΙ» παραπέμπουν σε εκείνα προεδρικών εκλογών του Ιράν, κινούμενα μεταξύ του 90-95%. (Τα μόνα «ΟΧΙ» είναι εκείνα των ψηφοφόρων του ΚΚΕ που ως γνωστόν, «πάντοτε γνωρίζουν τα πάντα»). Η κυβέρνηση υπογράφει τη νέα συμφωνία, το τρίτο δηλαδή Μνημόνιο αλλά το πρώτο που υπογράφεται από «αριστερή» κυβέρνηση και μάλιστα, κατόπιν συγκεκριμένης και ολόφρεσκης εντολής του ίδιου του ελληνικού λαού!

9. Ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιώνεται πλήρως (ή έστω σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό) για την πολιτική που ακολούθησε.

10. H «κανονικότητα» επανέρχεται και οι ευρωπαϊκοί λέοντες ετοιμάζονται να καταβροχθίσουν κάθε εναπομείνασα πηγή εθνικού πλούτου, (αεροδρόμια, λιμάνια, ενέργεια, πόρους, υποδομές κλπ), ενώ όσοι εργαζόμενοι δεν προσφέρθηκαν θυσία στον βωμό των «δημοσιονομικών προσαρμογών» για να εξευμενιστεί το… ακοίμητο πνεύμα της Θάτσερ, ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για κάποια φάμπρικα της Γερμανίας όπου «θα μάθουν επιτέλους να δουλεύουν και όχι να είναι τεμπέληδες ως Έλληνες» καθώς, όπως λέει και μια παροιμία της φυλής των φιλοευρωπαίων, «η εργασία απελευθερώνει». (Και ειδικά εκείνη που προσφέρεται δωρεάν).