Παναρίτη για ιδιωτικοποιήσεις: "Έχουμε πιεστεί τόσο πολύ να πουλήσουμε και σε όποιον να ‘ναι"

«Είναι πολύ γνωστός οικονομολόγος ο Γκάλμπρειθ και προέρχεται από οικογένεια οικονομολόγων. Πώς δεν γνώριζε τον Γκάλμπρειθ ο κος Χουλιαράκης; Ήταν δίπλα μας, τον γνώριζε.Εννοούσε φαντάζομαι ότι δεν είχε οργανική θέση. Δεν είναι πολύ εύστοχο να λες «ποιος είναι ο Γκάλμπρειθ» όταν είσαι οικονομολόγος», σχολίασε στον Alpha 989 η θεσμικός οικονομολόγος Έλενα Παναρίτη.

 

Για το περίφημο «plan x», είπε χαρακτηριστικά: «το γεγονός πως άλλος μιλά για plan Α, άλλος για planΒ και άλλος για Χ σημαίνει πως δεν είχε υπήρχε πλάνο. Έχουμε μπλέξει την αλφάβητο. Δεν υπήρχε πλάνο, ο καθένας το λέει διαφορετικά».

 

«Ή θα χρεοκοπούσαμε ή θα είχαμε capital controls ή θα καταφέρναμε να έχουμε το αποτέλεσμα που ζητούσαμε δηλ. διαρθρωτικές αλλαγές και όσο το δυνατόν λιγότερες δημοσιονομικές (προσαρμογές). Τελικά έχουμε και capital controls και μνημόνιο»,πρόσθεσε η κα Παναρίτη.

 

Εξήγησε ότι «αναγκαστήκαμε να πάμε σε capitalcontrols. Με έναν τρόπο στο επιβάλλουν οι δανειστές. Το είχα πει κι εγώ από τον Φεβρουάριο. Η κατάσταση πανικού δεν δημιουργείται από έναν άνθρωπο. Από τις 27 Γενάρη είχαμε μετρημένες στα δάχτυλα τις μέρες ρευστότητας. Επειδή η χώρα δεν έχει τη δυνατότητα να εκτυπώσει μόνη της χρήμα και δεν έχουμε εξαγωγές ώστε να έχουμε εισόδημα, μπήκαμε στο μνημόνιο ώστε με χρήματα από τους δανειστές να καλύψουμε τις ανάγκες μας».

«Από τον Μάιο του 2014 μέχρι και τον Γενάρη του 2015, που άλλαξε η Κυβέρνηση, δεν είχαμε πάρει τις απαιτούμενες δόσεις γιατί είχαν παραμείνει 19 αξιολογήσεις, που δεν είχαν κλείσει! Τις έβαλαν όλες πακέτο στην λεγόμενη 5η αξιολογηση. Εδώ δεν μπορείς να κάνεις τη μια, που είναι τριών μηνών μέτρα, φαντάσου να τις κάνεις όλες μαζί! Γι’ αυτό βγήκαν οι 7.5 χιλιάδες σελίδες στο Πολυνομοσχέδιο. Οι διαπραγματεύσεις του Φεβρουαρίου ήταν να αφήσουμε αυτές τις 19 και να μην τις κάνουμε, να αλλάξουμε τον τρόπο αξιολόγησης. Πιο εύκολα θα γινόταν γιατί δεν είχαν σχέση με το κόψιμο συντάξεων. Αυτή την περίοδο συνεχίζει η πίεση ρευστότητας. Υπήρχαν 3 εναλλακτικές: ή θα σήκωνες άσπρη παντιέρα και θα έλεγες ότι χρεοκόπησες ή τα capital controlsγια να διευθετηθούν τα λίγα και να μην υπάρξει το απόλυτο χάος ή τελικά αποφασίζουμε λίγα μέτρα και κάποιες αλλαγές για να μας δώσουν χρήματα. Εκεί έγινε το πατατράκ».

Η κα Παναρίτη εκτίμησε πως «αν από το ‘09 είχαμε πει την αλήθεια στον κόσμο, θα είχαμε διαφορετική αντιμετώπιση και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

 

Αν ήμουν Μητσοτάκης θα έβαζα το κεφάλι κάτω και δεν θα έλεγα για εξεταστική επιτροπή. Θα έπρεπε να ερωτηθεί γιατί στις 27 Φεβρουαρίου είχαμε μόλις 12 μέρες ρευστότητας. Ο πρώτος που θα πρέπει να απολογηθεί, αν βγει το πόνημα Γκάλμπρειθ, είναι κάποιος από τη ΝΔ… Ο Σαμαράς έλεγε πως έκλεινε το Μνημόνιο ενώ υπήρχαν σε εκκρεμότητα ακόμη 19 αξιολογήσεις. Θα έπρεπε να έρθει ο Σαμαράς να δώσει εξηγήσεις…

 

1 δις για μια χώρα που έχει 300 δις χρέος… τί να πρωτοκάνεις για 1 εβδομάδα; Τί μπορούσαν οι καημένες οι τράπεζες; Θα ήταν χαζό να μην είχαμε σκεφτεί τί θα μπορούσε να γίνει. Από το να έχουμε σκεφτεί ότι την 13η μέρα είμαστε «στον τοίχο με τα μανταλάκια», μέχρι ότι βγήκε ένα πλάνο, θα έπρεπε να είχαμε στρατιές που να έκαναν ένα οικονομικό μοντέλο».

 

Αναφερόμενη στον ελληνικό λαό, είπε χαρακτηριστικά: «Μιλάμε σε έναν πληθυσμό που έχει περάσει 6 χρόνια ψέμα και συνεχή θυσία. Είναι ένας λαός που δεν γνωρίζει λεπτομέρειες για όλα αυτά. Μια τέτοια χώρα έχει πληγές από παντού και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε προβλήματα για το ποιος φταίει… Έχουμε κόφτες και ανοίγματα»…

Για τις ιδιωτικοποιήσεις η κα Παναρίτη είπε χαρακτηριστικά: «Οι ιδιωτικοποιήσεις σημαίνει ιδιώτες! Δεν λειτουργούμε, γενικά σε όλη την Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα, με ένα σωστό οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης. Λειτουργούμε με σπασμωδικές κινήσεις. Έχουμε πιεστεί τόσο πολύ να «πουλήσουμε και σε όποιον να ‘ναι», κάπως έτσι πάει. Δεν κάνουμε τις ιδιωτικοποιήσεις που γίνονταν το ‘90 ώστε να τα αγοράσει ένας ιδιώτης, τώρα τα αγοράζει ένας άλλος κρατικός μηχανισμός.
Στην ιδιωτικοποίηση, το αποτέλεσμα δεν είναι να πουλήσεις για να πάρεις τα 45 εκατ. ευρώ, τη ρήτρα του Μήτρογλου ή τα 50 εκατ. ή τα 300 ή το 1 δισ. ευρώ. Σημασία του να ιδιωτικοποιήσεις είναι ότι δίνεις το μάνατζμεντ της εταιρίας που ήταν κάποτε κρατική, σε μια πρωτοβουλία ώστε να υπάρχει πνεύμα ανάπτυξης. Τη δίνουμε σε ιδιώτες, τους οποίους θεωρούμε leaders. Αν θεωρήσαμε leader την ιταλική κυβέρνηση, τί να πω. Θα μπορούσε να ήταν οι Γάλλοι αλλά σημασία έχει ποιος τα ζητάει. Είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης».

 

Σχολιάζοντας το διεθνές περιβάλλον, με αφορμή την αιματηρή επίθεση στην Νίκαια της Γαλλίας, η θεσμική οικονομολόγος αναφέρθηκε στην«αδυναμία των ηγετών να καταλάβουν πώς ζει το 70% του πληθυσμού του πλανήτη, είναι πολύ εύκολο να ενταχτεί σε τρομοκρατικές ενέργειες, να φανατιστεί. Το υπόλοιπο 30% ζει σε μια «ψευδαίσθηση ασφάλειας». Γυρνώντας από την Αμερική, οδηγούσα στην παραλιακή και είδα το Ελληνικό γεμάτο από πρόσφυγες και μετανάστες. Από τη μια μέρα στην άλλη αυτό το ποσοστό έρχεται σε μας. Και εμείς καθόμαστε και μιλάμε για Βrexit, στην Aμερική μιλάνε για το νόμο των δημόσιων μπάνιων για τρανσέξουαλ… Αλλού γι’ αλλού. Ή θ αποφασίσουμε ότι το 70% ζει σε αυτή την ανασφάλεια και έχουν δικούς τους νόμους και κανόνες ή θα ζούμε με παρωπίδες και θα μιλάμε για λιτότητα και θέματα που μας ενδιέφεραν περισσότερο το 2000. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν λιγότερη τιμή στη ζωή τους; Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε οικονομική ανάπτυξη στις περιοχές τους ώστε να μείνουν εκεί».

 

Aκούστε την συνέντευξη:

http://www.alpha989.com/Interview.aspx?a_id=74798