Οι περιγραφές του ίδιου του παιδιού που φέρεται να είναι ο «ιθύνων νους» αλλά και ο βασικός φυσικός αυτουργός της πράξης, κάτι περισσότερο από βάρβαρες, ωστόσο, δεν θα ηχούσε διόλου υπερβολικό αν η συγκεκριμένη επιστολή χαρακτηριζόταν ακόμη και «βαθιά πολιτική», αφού την ίδια στιγμή που ομολογεί με αξιέπαινη παρρησία τις προσωπικές του ευθύνες, κάτι το οποίο δεν συνηθίζουν να κάνουν πολιτικοί βεβαρυμένοι με απείρως βαρύτερα εγκλήματα, αφήνει βαθύτατες αιχμές και στον γνωστό άθλιο τρόπο με τον οποίο λειτουργεί… ένα, όχι μικρό μέρος των ΜΜΕ, τα οποία δεν διστάζουν, για κάποια οφέλη παραπάνω, όχι απλώς να υπερβάλλουν και να στρεβλώνουν αλλά ακόμη και να κανιβαλίσουν δημοσιογραφικά τα ίδια πρόσωπα τα οποία καμώνονται πως υπερασπίζονται.
Και φυσικά, τα ίδια ΜΜΕ, δεν έχουν κανένα πρόβλημα, αφού πρώτα έχουν μετατρέψει το αναγνωστικό τους κοινό σε όχλο, να του παραδώσουν τον δράστη για λιντσάρισμα, ακόμη και αν αυτός ο «δράστης» είναι ένα 11χρονο παιδί, το οποίο ωστόσο, παρά τη σοβαρότητα της πράξης του, αποδεικνύεται σίγουρα κατά πολύ εντιμότερο των υποκριτών κατηγόρων του.
Την ίδια στιγμή όμως, και παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του μαθητή, («μας είπαν να μην πιούμε») δημιουργούνται και μεγάλα ερωτηματικά για τον «ρόλο» των εκπαιδευτικών-συνοδών, οι οποίοι αποδείχθηκαν απολύτως ανίκανοι να ελέγξουν παιδιά του δημοτικού, αποφασίζοντας μάλιστα να τα πάνε και σε… ρεμπετάδικο, όπου προφανώς μπροστά στα «στραβά μάτια» τους, «κάπνισαν, ήπιαν και μέθυσαν» !!!
Αναλυτικά η επιστολή του παιδιού που πρωτοστάτησε στην, σε κάθε περίπτωση, απαράδεκτη πράξη:
«Απευθυνόμενος σε μια κοινωνία που τόσο με μίσησε. Τη κοινωνία της Σύρου. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να σας πω τα παρακάτω:
Αναφορικά σε όλα όσα συνέβησαν στη σχολική μου εκδρομή, νιώθω χρέος μου να μιλήσω εφόσον έκανα μια κακόγουστη πλάκα στη πενταήμερη εκδρομή του σχολείου μου. Μια εκδρομή, στην οποία περάσαμε τόσο καλά και νιώθω πως είμαι η αιτία που γκρεμίστηκαν όλα τη τελευταία στιγμή.
Την συγκεκριμένη ιστορία, την ακούω επαναλαμβανόμενα, από διάφορους, και ο καθένας τη λέει με διαφορετική μορφή. Σώπασα αρχικά από φόβο, αλλά νομίζω έκανα μεγάλο κακό στο κοινωνικό μου περίγυρο, και ήρθε η ώρα να μιλήσω.
Να πω τα πραγματικά γεγονότα ως έχουν.
Όλα λοιπόν ξεκινούν, όταν είχαμε βγει Πέμπτη 2 Απριλίου σε ένα ρεμπετάδικο. Οι καθηγητές μας, μας ενημέρωσαν πολλές φορές να προσέχουμε και να μη πίνουμε. Εμείς λοιπόν δεν ακούσαμε. Η ρίζα του κακού ξεκινά από κει. Μεθύσαμε.
Στο λεωφορείο ο μαθητής ο οποίος υπέστη «πείραγμα», κατά το γυρισμό στο ξενοδοχείο, ήταν μεθυσμένος, κάνοντας εμετό κατά τη διαδρομή. ΔΕΝ ΕΡΙΞΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΑΧΤΗ ΣΤΟ ΠΟΤΟ ΤΟΥ. Κάτι αντίστοιχο, θα μπορούσε να του προκαλέσει σωματική βλάβη, όπως το να χάσει το φως του.
Αντίστοιχα πριν προλάβουν οι δημοσιογράφοι με τόσο φθόνο να αναρτήσουν το οτιδήποτε, ας σκεφτούν πως δεν απεδείχθη ποτέ κάτι τέτοιο διότι δεν έκανε ποτέ εξετάσεις αίματος.
Όταν λοιπόν φτάσαμε στο ξενοδοχείο, πήγαμε όλοι στα δωμάτια μας. Κάποιοι κοιμήθηκαν, ενώ άλλοι περιφερόμασταν στους διαδρόμους. Δεν απειλήσαμε το συγκάτοικο του για να μπούμε, απλά κάνοντας βόλτες από δωμάτιο σε δωμάτιο με ξύπνιους μαθητές, μπήκαμε και στο δικό του. Τον βρήκαμε να κοιμάται απ τη μέθη στο κρεβάτι και έτσι απερίσκεπτα του κατεβάσαμε το εσώρουχο (το οποίο ήταν το μόνο το οποίο φορούσε) και του ρίξαμε ένα σαμπουάν μικρό ξενοδοχείου στην ευαίσθητη περιοχή.
Από κει κι έπειτα, τραβήξαμε κάποιες φωτογραφίες, ενώ ήδη είχαν ενημερωθεί οι καθηγητές, φοβηθήκαμε τις συνέπειες, οπότε διεγράφησαν. Οι καθηγητές μας έβρισαν για τη πράξη μας αυτή και μας απείλησαν με αποβολές. Στις συγκεκριμένες φωτογραφίες ΙΣΧΥΕΙ ότι του είχαμε βάλει δύο μπουκάλια στις μασχάλες, για πλάκα. Αυτά μόνο. Τίποτα παραπάνω. Πολύ πιθανό να διαπιστωθεί κάτι αντίστοιχο, αν τυχόν φτάσει κάτι τέτοιο στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος και αποκαλυφθούν οι διαγεγραμμένες φωτογραφίες. Έτσι θα διαπιστωθεί μόνο, ότι δεν υπήρξε στύση και «σάλτσες» των καναλιών.
Με τον ερχομό μας στο νησί, νηφάλιοι πλέον, διαπιστώσαμε ότι η πλάκα μας δεν ήταν καθόλου καλόγουστη. Κάθε άλλο!! Παρόλα αυτά, επιχείρησα να επικοινωνήσω να ζητήσω συγνώμη στο παιδί, το ίδιο και οι γονείς μου. Πράγμα το οποίο διαψεύθηκε. Μετά επιχείρησα να επικοινωνήσω μαζί του από facebook προσκαλώντας τον να πάμε για ένα καφέ να του ζητήσω συγνώμη. Ήταν κάθετος στο ότι δεν έχουμε να πούμε τίποτα!! Από κεί κι έπειτα, σταμάτησα να τον ενοχλώ στο να βρεθούμε. Ήταν άσκοπο!
Το να πω ότι βυθίστηκα σε τύψεις για τη παραπάνω ιστορία, είναι γραφικό.
Στα άρθρα ξαφνικά που μου έστελναν όλοι στο διαδίκτυο, για τις καταγγελίες του πατέρα του παιδιού, διέκρινα αρνητικές κριτικές για το σχολείο μου και για τους συνομήλικους μου, «βαφτίζοντας» τους «αγέλη», και πως όποιος δεν ανήκει σε αυτή, δεν είναι αποδεκτός. Δεν είμαστε ούτε ζώα ούτε λύκοι! Στα διαλείμματα είμαστε όλοι ένα, το ίδιο και στην εκδρομή. Μια παρέα ήμασταν όλοι. Κανένας δεν υπήρξε που να μην ήταν αποδεκτός.
Επίσης, ακούστηκε ότι είμαστε συμμορίτες, που κάνουμε σούζες και κάνουμε χρήση ναρκωτικών. Προσωπικά, είμαι πρόθυμος ανα πάσα στιγμή, συνοδευόμενος απ το πατέρα του παιδιού, να πάμε στο Νοσοκομείο να κάνω τοξικολογικές εξετάσεις να αποδείξω το αντίθετο. Επίσης δεν ήταν τίποτα προμελετημένο προ εκδρομής. Ασυνείδητα έγιναν όλα!
Λίγο πριν κλείσω το μήνυμα μου αυτό, θα ήθελα να ζητήσω ΣΥΓΝΩΜΗ στους εξής,
πρώτα απ όλα στους καθηγητές μου, οι οποίοι ήταν τυπικότατοι ενώ εγώ όχι. Μας φέρθηκαν άψογα, και μας πρόσεχαν, αλλά δεν έδειξα καμία υπευθυνότητα απέναντι τους. Εκτός αυτού εξέθεσα το νησί μου, και το σχολείο μου σε πανελλήνιο επίπεδο, πράγμα το οποίο δεν αρμόζει σε ένα σχολείο σα το δικό μας.
Συγνώμη, στο συμμαθητή μου ο οποίος υπέστη τα παραπάνω κατά τη διάρκεια της μέθης μου.
Συγνώμη, στο πατέρα του παιδιού ο οποίος μεγαλώνει ένα παιδί με αρχές, και αυτό φαίνεται, και τυγχάνει να είναι Ιερέας. Συγνώμη για την ψυχική οδύνη που έχει υποστεί από τα «κατορθώματα» μου. Θα ήθελα λοιπόν δημόσια να πω και κάποια πράγματα στον πατέρα του παιδιού, και όχι απευθυνόμενος σε έναν πατέρα μιας οικογένειας, αλλά μιας ενορίας της Ερμούπολης.
-Πατέρα, σας ζητώ επίσημα ΣΥΓΝΩΜΗ, γνωρίζω ότι μιλήσατε και με τους δικούς μου, και μου είπατε ότι τη συγνώμη μας δε τη δέχεστε. Με κατηγορήσατε για « Bullying». Είναι λέξη της μόδας! Μετά το συμβάν με το Γιακουμάκη, ακούγεται πολύ τακτικά. Στη συμπεριφορά τουbullyingυπάρχει μια διαφορά ισχύος ανάμεσα σ’ αυτούς που την ασκούν και σ’ αυτούς που την υφίστανται. Είναι μια συμπεριφορά η οποία έχει συνεχή δράση. Εγώ μόνο το περιστατικό αυτό του έκανα. Το bullyingδεν πρόκειται για μια διαμάχη που χρειάζεται επίλυση! Εγώ κατ επανάληψη σας έδειξα τη πρόθεση μου, να τη λύσω. Στο bullying, όσοι το ασκούν πιστεύουν ότι μέσα απ’ αυτή τη συμπεριφορά γίνονται πιο σημαντικοί. Δε νιώθω πιο σηματικός. Νιώθω ένα τίποτα μες τη σχολική κοινότητα, μετά τη πράξη μου αυτή.
Είμαι διατεθειμένος να μου φτάσουν όσα μαχαίρια και αν αντέχουν ως το κόκκαλο.
Το τελευταίο που θα ήθελα να σας πω, και τονίζω πως μιλάω σε έναν Ιερέα και όχι ένα πατέρα, είναι πως διάβασα τίτλους όπως «Το μαχαίρι θα φτάσει μέχρι το κόκκαλο» ! Eίμαι πλήρως μετανιωμένος για όλα όσα έκανα, και είμαι προετοιμασμένος να μου προκαλέσετε όσο κακό μπορεί να θελήσετε για τη πράξη μου αυτή! Αναμένω τη δίκη και την ανάλογη ποινή μου.
Τελευταία συγνώμη ζητώ στην οικογένεια μου, η οποία δυστυχώς σύμφωνα με τα άρθρα, έχει έλλειψη επιπέδου. Εγώ σαν άξιος κριτής, επειδή μεγάλωσα στο σπίτι τους, μπορώ να το διαψεύσω! Δε με μεγάλωσαν με τέτοιες αρχές. Δε με δίδαξαν πώς να κάνω κακόγουστες πλάκες. Με έμαθαν να ζητώ συγνώμη, και να αναγνωρίζω τα λάθη μου. Με έμαθαν πώς να είμαι έτοιμος να υποστώ τις συνέπειες. Ζητώ επίσημα συγνώμη και σε αυτούς. Μαμά και μπαμπά, σας ζητώ συγνώμη για όλο αυτό που προκάλεσα! Ζητώ επίσης να με συγχωρέσετε που δε θα επιτύχω στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις, καθώς επίσης είναι πολύ πιθανό να επαναλάβω τη χρονιά. Ξέρω πως η οικονομική σας κατάσταση είναι άσχημη, παρόλα αυτά θα εκτίσω την όποια ποινή με κάθε τρόπο. Είμαι διατεθειμένος να μου φτάσουν όσα μαχαίρια και αν αντέχουν ως το κόκκαλο.
Με έχει κατακλύσει αίσθημα απόγνωσης. Ο λόγος είναι ο ίδιος μου ο εαυτός!
Συγνώμη»
Αξίζει να σημειωθεί πως ο μαθητής που υπέστη την απίστευτη βαρβαρότητα των συμμαθητών του υπέστη σοκ, ενώ η διεύθυνση του σχολείου η οποία φυσικά έλαβε γνώση του απίστευτου γεγονότος, κάλεσε τους γονείς και των δυο μαθητών, ωστόσο η συνάντηση αυτή δεν έγινε ποτέ αφού κανείς τους δεν προσήλθε.
