Πέθανε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Νικολαΐδης - Έπασχε από καρκίνο αλλά έφυγε από κορωνοϊό

Πέθανε σε ηλικία 67 ετών ο σκηνοθέτης Βασίλης Νικολαΐδης. Ο σκηνοθέτης νοσηλευόταν δίνοντας μάχη με τον καρκίνο αλλά κατέληξε λόγω επιπλοκών ενδονοσοκομειακού κορωνοϊού. Την είδηση του θανάτου έκανε γνωστή με ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Ποιος ήταν ο Βασίλης Νικολαΐδης

Ο Βασίλης Νικολαϊδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και θεατρολογία στο Παρίσι, με ειδικό θέμα τη σκηνοθεσία όπερας. Το 1982 δημοσιεύτηκε το βιβλίο του Μαρία Κάλλας, οι μεταμορφώσεις μιας Τέχνης, το οποίο επανεκδόθηκε το 1995.

Το 1985 αρχίζει να σκηνοθετεί, κυρίως μουσικά έργα.

Από το 1991, συνεργάζεται με την Εθνική Λυρική Σκηνή, από το 1992, με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και από το 2000, με το Εθνικό Θέατρο.

Αναφέρονται ενδεικτικά οι κυριότερες σκηνοθεσίες του:
Ερωτόκριτος, όπερα του Νίκου Μαμαγκάκη (Κρήτη, Αθήνα, 1985, α’ παρουσίαση),
Δύσκολοι Έρωτας, καφέ-θέατρο με την Αλίκη Καγιαλόγλου (Αθήνα, 1990),
Γυρισμός, όπερα του Αργύρη Κουνάδη (Ε.Λ.Σ., 1991, 1998, α’ παρουσίαση),
Αντριάνα Λεκουβρέρ, όπερα του Τσιλέα (Ε.Λ.Σ. ,1992, 1998),
Η ώρα του λύγκα του Περ Όλοβ Ένκβιστ (Θέατρο “Αμόρε”, 1993),
Αριάδνη στη Νάξο, μελόδραμα του Μπέντα (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 1993, α’ ελληνική παρουσίαση),
Χορός Μεταμφιεσμένων, όπερα του Βέρντι (Ε.Λ.Σ.,1993),
Φιλουμένα Μαρτουράνο του Ντε Φιλίππο (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου, 1994),
Μανουέλ Σαλίνας ,όπερα του Περικλή Κούκου (Φεστιβάλ Αθηνών 1994, α’ παρουσίαση),
Ανθρώπινη φωνή, όπερα του Φρανσίς Πουλένκ (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 1994),
Βαφτιστικός, οπερέτα του Θ. Σακελλαρίδη (Ε.Λ.Σ., 1994),
Τραβιάτα, όπερα του Βέρντι (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ,1995),
Ο Γενικός Γραμματεύς του Καπετανάκη (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων, 1995),
Διδώ και Αινείας, όπερα του Πέρσελ (“Τέχνη” Θεσσαλονίκης, 1995),
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, όπερα-μπαλέτο των Βάιλ-Μπρεχτ (Ε.Λ.Σ., 1996),
Το τραγούδι του αιώνα, μιούζικαλ του Δημήτρη Μαραγκόπουλου (Μουσικό Θέατρο Βόλου, 1996),
Ο βασιλιάς Γκόρντογκαν του Ίβσικ (Θέατρο της Ρεματιάς, Αετοπούλειο Χαλανδρίου, 1996),
Στέλλα Βιολάντη του Γ. Ξενόπουλου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων, 1996),
Η όπερα του ζητιάνου του Γκέι (Στούντιο Ε.Λ.Σ., 1997),
Δον Ζουάν του Μολιέρου (Παλιό Πανεπιστήμιο, 1997),
Μαντάμ Μπατερφλάι, όπερα του Πουτσίνι (Tennessee, USA, 1997),
Λα Νόννα του Κόσα (Θίασος Commedia, 1998),
Καβαλερία Ρουστικάνα, όπερα του Μασκάνι (Ε.Λ.Σ., 1998),
Η τύχη της Μαρούλας και ο Μπαρμπαλινάρδος των Κορομηλά-Κόκκου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, 1998 – Βραβείο Ένωσης Κριτικών),
Τα παραμύθια του Χόφμαν, όπερα του Όφενμπαχ (Ε.Λ.Σ., 1998),
Θείος Βάνιας του Τσέχωφ (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων, 1999),
Το χειμωνιάτικο παραμύθι του Σαίξπηρ (Θεσσαλικό Θέατρο, 1999),
Αντιγόνη, όπερα του Μίκη Θεοδωράκη (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 1999, α’ παρουσίαση),
Άννα Μπολένα, όπερα του Ντονιτσέτι (Ε.Λ.Σ., 2000),
Ειρήνη του Αριστοφάνη (Επίδαυρος, Εθνικό Θέατρο, 2000, Βραβείο Σκηνοθεσίας “Κάρολος Κουν”),
Ταρτούφος του Μολιέρου (Θεατρο “Πόρτα”, 2000),
Άδεια ποδηλάτου, μουσική παράσταση με την Κερασία Σμαραρά (Καφωδείον “Εναλλάξ”, 2000),
Βάκχες του Ευριπίδη (Θεσσαλικό Θέατρο, 2001),
Φαίδρα του Ρίτσου (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2002),
Ερωτόκριτος του Β. Κορνάρου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης, 2002),
Πέερ Γκυντ του Ίψεν (Εθνικό Θέατρο, 2002),
Κάρμεν, όπερα του Μπιζέ (Ε.Λ.Σ., 2002),
Φλαντρώ του Παντελή Χορν (Θέατρο Αθηνών, 2003),
Ο κατά φαντασίαν ασθενής του Μολιέρου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης, 2003),
Τροβατόρε, όπερα του Βέρντι (Ε.Λ.Σ., 2003),
Ο ήχος του όπλου της Λ. Αναγνωστάκη (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, 2003),
Ιππόλυτος του Ευρυπίδη (Εθνικό Θέατρο, 2004),
Αυτοκράτωρ Μιχαήλ του Τερζάκη (Κ.Θ.Β.Ε., 2004),
Ερωφίλη του Χορτάτση (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης, 2005),
Οπερέτα του Γκομπρόβιτς (Κ.Θ.Β.Ε., 2005),
Η Αγνή του Θεού του Πιλμέιερ (Θέατρο Τέχνης, 2006),
“Ουκ επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου”, από τις
Δέκα Εντολές (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου, 2006),
Ο Επιθεωρητής του Γκόγκολ (Κ.Θ.Β.Ε., 2007),
Το χρονικόν της αλώσεως, ορατόριο-δρώμενο του Γιώργου Χατζηνάσιου (Μυστράς, 2007),
Σελεστίνα του Ντε Ρόχας (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2007).

Από τον Οκτώβριο του 2007 έως τον Σεπτέμβριο του 2014 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΑγρινίουΤα τελευταία χρόνια έχει σκηνοθετήσει τα έργα:
Από το 1984 ως το 2006 εργάστηκε ως παραγωγός μουσικών εκπομπών στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ. Κύριες εκπομπές του:
“Μουσικές εξαίσιες ενός αόρατου θιάσου” (Το θέαμα και η μουσική του),
“Βραδιά Όπερας”.
Εργάστηκε επίσης ως μουσικός παραγωγός, στην ΕΡΤ2 και στον “9,84”.Από το 1988 άρχισε να σκηνοθετεί στο ραδιόφωνο. Συνεργάστηκε με μεγάλους ηθοποιούς της πιο παλιάς γενιάς, όπως η Μαίρη Αρώνη, ο Νίκος Τζόγιας, η Μαρία Αλκαίου κ.α., αλλά και με νεώτερους, όπως η Ρένη Πιττακή, η Λυδία Κονιόρδου, η Λυδία Φωτοπούλου, ο Γιάννης Μπέζος, ο Γιωργος Παρτσαλάκης, ο Δημήτρης Καταλειφός κ.α.

Σκηνοθέτησε επίσης (1989) για την ΕΡΑ2 μια ραδιοφωνική σειρά για τη ζωή της Σάρας Μπερνάρ, βασισμένη στο βιβλίο της Φρ. Σαγκάν, Γέλιο χωρίς τελειωμό Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ε.Λ.Σ. (1994), καθώς και μέλος του Δ.Σ. του Αετοπούλειου Πολιτιστικού Κέντρου Χαλανδρίου, ως υπευθυνος καλλιτεχνικού προγραμματισμού.

Υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη του Ζιλ Ντασέν στον Γλάρο του Τσέχωφ (Εθνικό Θέατρο, 1988). Επιμελήθηκε τα προγράμματα της Ορχήστρας των Χρωμάτων του Μάνου Χατζιδάκι, όσο εκείνος την διηύθυνε.

Έχει γράψει δεκάδες μουσικών και θεατρικών άρθρων σε περιοδικά, όπως το “Τέταρτο”(όσον καιρό το διηύθυνε ο Μ. Χατζιδάκις), “Ήχος hi- fi, “Oπτικοακουστική”, “Δίφωνο”. Έχει επιμεληθεί πολλές εκδόσεις δίσκων με αρχειακό υλικό για τις εταιρίες “Σείριος”, “Sony”, “Λύρα”, “Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο”.

Έχει διδάξει υποκριτική σε νέους τραγουδιστές στα ωδεία: “Athenaeum” και “Φίλιππος Νάκας”.
Σήμερα δίδασκε υποκριτική, στη δραματική σχολή: “Μαίρη Τράγκα”.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Λιγνάδης για το όργιο φημών: Συνεχίζω να ασκώ τα καθήκοντά μου στο Εθνικό

Εύα Μέντες: Απαντάει σε “κατηγορίες” περί πλαστικών επεμβάσεων μέσω Instagram