Η Σοφία Βούλτεψη στην "Μ": «Τα καταφέρνουµε εκεί που οι άλλοι (απλώς) απέτυχαν…»

Στον ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗ

Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη κλείνει στις αρχές του επόμενου μήνα δύο χρόνια ζωής και η υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Σοφία Βούλτεψη, αποτιμώντας τα πεπραγμένα της κυβέρνησης υποστηρίζει ότι πέτυχε εκεί που άλλοι απέτυχαν. Μιλά για όλους και για όλα σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην «Μπαμ στο Ρεπορτάζ».

Κυρία υπουργέ, θέλω να ξεκινήσω αυτήν τη συζήτησή μας με μια γενικότερη τοποθέτηση. Η κυβέρνηση σε λιγότερο από έναν μήνα κλείνει δύο χρόνια ζωής. Θα ήθελα την αποτίμησή σας, τα θετικά και τα αρνητικά.  

∆ύο πολύ δύσκολα χρόνια, επιτρέψτε μου να πω. Και αυτό το αναγνωρίζουν όλοι. Η Ελλάδα βρέθηκε μπροστά σε προκλήσεις με υπαρξιακή διάσταση και η κυβέρνηση χρειάστηκε να δώσει μάχες όπως καμία άλλη ευρωπαϊκή κυβέρνηση. Όλες οι άλλες χώρες βρέθηκαν αντιμέτωπες μόνο με την κρίση της πανδημίας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε -και έχει- να αντιμετωπίσει τη μεταναστευτική κρίση, την κρίση στα βόρεια σύνορά μας και μια μόνιμη εθνική απειλή. Και όλα αυτά, ενώ βγαίνουμε από μία δεκαετή οικονομική κρίση. Την αποτίμηση δεν χρειάζεται να την κάνω εγώ. Την κάνει ο λαός, που αναγνωρίζει την πραγματικότητα και λαμβάνει μέρος σε αυτόν τον κοινό αγώνα επιβίωσης. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι τα καταφέραμε εκεί που πολλοί απέτυχαν. ∆ώσαμε και δίνουμε τη μάχη με το σύνολο του κρατικού μηχανισμού μας -Ένοπλες ∆υνάμεις, Λιμενικό, Αστυνομία, σύστημα Υγείας- σε επιφυλακή. ∆ουλεύουμε συνεχώς στα όρια και αυτό το αναγνωρίζουν όλοι όσοι δεν βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία για άγονη αντιπολίτευση.

Μείζον θέμα έχει προκύψει τελευταία με την εγκληματικότητα. Θυμίζω ότι η ασφάλεια ήταν όταν ήσασταν στην αντιπολίτευση προτεραιότητα στην κριτική σας. Τι δεν πάει καλά;  

Η εγκληματικότητα, ειδικά όταν πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών όπως αυτό που παρακολουθούμε τώρα, έχει αποδειχθεί πως διακρίνεται από μια περιοδικότητα. Συνέβη το ίδιο το 2007, το 2012, το 2017, το 2018 και τώρα. Απλώς τα γεγονότα γίνονται πολύ δυνατά όσο πιο κοντά σε αυτά βρισκόμαστε. Όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από ένα γεγονός, η μνήμη αμβλύνεται. Όποιος ανατρέξει στις χρονιές που ανέφερα θα συμφωνήσει μαζί μου. Ασφαλώς και η ασφάλεια είναι πρώτη προτεραιότητα. Και ασφαλώς πρέπει να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας πολεμώντας το έγκλημα. Αλλά αυτοί που μέσα στην καραντίνα επέλεξαν ως σύνθημα το περίφημο «έξω οι μπάτσοι από τις γειτονιές μας», εκείνοι που με νόμους προκάλεσαν αθρόες αποφυλακίσεις βαρυποινιτών και αυτοί που ψήφισαν Ποινικό Κώδικα παρατείνοντας ακόμη και τη λειτουργία της Βουλής ενώ είχαν ήδη προκηρυχθεί εκλογές, θα έπρεπε να συναισθάνονται τις συνέπειες των πράξεών τους και να είναι πιο προσεκτικοί.

Διαβάζουμε σε μια μερίδα του Τύπου ότι θα γίνουν εκλογές, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αλλάξει τη Νέα Δημοκρατία ή ότι θα έχουμε ανασχηματισμό. Ποιο είναι το σχόλιό σας σε όλα αυτά;

Από τα δημοσιογραφικά μου χρόνια -και πρέπει να σας πω ότι τη δημοσιογραφία δεν την εγκατέλειψα ποτέ, αλλά παραμένει για μένα μια άσκηση και μια πνευματική περιπέτεια- θυμάμαι αυτές τις συζητήσεις. Πίστευα πως με όλα αυτά που μας έχουν συμβεί θα σκεπτόμασταν άλλα πράγματα. Τέλος πάντων, ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει πως δεν υπάρχει θέμα εκλογών, ενώ είναι γνωστό πως ο ανασχηματισμός αποτελεί προνόμιό του, γιατί μόνο εκείνος μπορεί να κρίνει και να αποφασίζει με γνώμονα πάντα το κοινό καλό. Και πάνω απ’ όλα, το όραμα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι να αλλάξει τη χώρα.

Εδώ θα σας ρωτήσω με δεδομένο ότι πάμε για εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Όπως και να έχει ο κύκλος ζωής της κυβέρνησης θα μικραίνει στο εξής, αφού θα περάσουμε τα μισά της διαδρομής. Τι πρέπει να «τρέξει» από εδώ και πέρα;

Με τη λήξη της πανδημίας και με τη βεβαιότητα πως αν όλοι εμβολιαστούμε και χτιστεί το πολύτιμο τείχος ανοσίας θα περάσουμε σε μια νέα φάση, σε μια νέα αρχή. Έχουμε τα εφόδια, χάρη στο Ταμείο Ανάπτυξης που θα φέρει τεράστια ποσά στη χώρα. Το μεγάλο στοίχημα, πάνω στο οποίο εργαζόμαστε όλοι, ο καθένας στον τομέα του, είναι αυτά τα χρήματα να χρησιμοποιηθούν με τον βέλτιστο τρόπο έως το τελευταίο ευρώ.

Θέλω να έρθω στα δικά σας θέματα, στο Μεταναστευτικό. Τελικά είναι ένα άλυτο πρόβλημα αυτό; Τι έχετε να μας πείτε; 

Είναι δύσκολο και πολύπλοκο πρόβλημα. Η επίλυσή του εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Η Ελλάδα, ως χώρα πρώτης υποδοχής, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και χρειάζεται την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Αλλά είναι και θέμα εσωτερικών πολιτικών αποφάσεων. Και η κορυφαία απόφαση, η εντολή του πρωθυπουργού, είναι η φύλαξη των συνόρων, αναγκαία προϋπόθεση για να διαχειριστούμε το πρόβλημα. Θυμόμαστε όλοι τη χαώδη κατάσταση του 2015 και του 2016 ως έναν εφιάλτη. Είναι πολιτική απόφαση αυτός ο εφιάλτης να μην επαναληφθεί. Μέσα στο χάος δεν μπορείς να βοηθήσεις ούτε αυτούς που πρέπει να βοηθήσεις βάσει της Σύμβασης της Γενεύης για τους Πρόσφυγες, που η Ελλάδα κύρωσε το 1959 επί Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στη δική μας αντίληψη τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Όσοι δικαιούνται να βρίσκονται στη χώρα πρέπει να βοηθηθούν για όσο διάστημα διαρκούν οι έκτακτες συνθήκες στις χώρες τους. Όσοι δεν δικαιούνται να βρίσκονται στη χώρα πρέπει να φύγουν. Και για να συμβεί αυτό -με δεδομένο ότι η Τουρκία δεν συνεργάζεται, ενώ γενικά οι επιστροφές έχουν σχεδόν σταματήσει στη διάρκεια της πανδημίας- χρειάζεται μια ενιαία ευρωπαϊκή απάντηση. Καμία χώρα δεν μπορεί να σηκώσει μόνη της ένα τόσο μεγάλο βάρος. Και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους.

Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί