Adios amigos...!

Την πρόθεση να την αποχαιρετίσει πρόωρα (και φέτος) στην κούρσα για τον τίτλο έδειξε η Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ! Με λατινοαμερικάνικες γκολάρες των Νεϊμάρ-Σάντσες, οι Καταλανοί πήραν 2-1 το «clasico».

Η Μπαρτσελόνα όμως δείχνει αποφασισμένη να τα… επιβάλλει στη Ρεάλ και γι’ άλλο λόγο: Για να την αποχαιρετίσει από νωρίς -και φέτος- στη μάχη για το πρωτάθλημα!

Χωρίς καν να χρειαστούν τον (κακό) Μέσι, οι «μπλαουγκράνα» επικράτησαν 2-1 στο «clasico». Έτσι, δεν έμειναν απλά στην κορυφή της Primera Division, αλλά κράτησαν σε απόσταση έξι πόντων από ‘κει τη μεγάλη τους αντίπαλο.

Το όμορφο γκολ του Νεϊμάρ (19’) και το… ακόμα ομορφότερο του Σάντσες (78’) υπέγραψαν το θρίαμβο των Καταλανών, που απειλήθηκε από δοκάρι του Μπενζεμά (72’) κι απλά περιορίστηκαν οι διαστάσεις του στις καθυστερήσεις απ’ τον Χεσέ.

Πώς έπαιξαν

Εκπλήξεις μόνο απ’ την πλευρά του Κάρλο Αντσελότι επεφύλαξαν οι ενδεκάδες των ομάδων. Θέλοντας εμφανώς να θωρακίσει την άμυνά του, ο Ιταλός προτίμησε μια εκδοχή του 4-3-3 με τον Ράμος στα χαφ -και τη δυνατότητα όταν χρειάζεται να μετατρέπεται σε τρίτο στόπερ. Την ίδια ώρα, ο Τάτα Μαρτίνο κατέβασε την Μπαρτσελόνα με τη γνωστή διάταξη και τον Φάμπρεγας στην κορυφή.

Με αυτά τα δεδομένα, οι Καταλανοί παρατάχθηκαν ως εξής: Τερματοφύλακας ο Βαλντές και στην άμυνα -από αριστερά προς τα δεξιά- οι Αντριάνο, Μαστσεράνο, Πικέ και Άλβες. Καθαρό αμυντικό χαφ ήταν ο Μπουσκέτς, μπροστά του στα χαφ ξεκίνησαν οι Ινιέστα-Τσάβι και στην επίθεση βρίσκονταν οι Νεϊμάρ (αριστερά), Μέσι (δεξιά) και Φάμπρεγας (στην κορυφή).

Η διάταξη της Ρεάλ, απ’ την άλλη, διαμορφώθηκε ως εξής: Κάτω από τα δοκάρια ο Ντιέγκο Λόπεθ και στην άμυνα -από αριστερά προς τα δεξιά- οι Μαρσέλο, Βαράν, Πέπε και Καρβαχάλ. Σε ρόλο “σκούπας” μπροστά απ’ την άμυνα βρέθηκε ο Ράμος, εσωτερικά χαφ ήταν οι Μόντριτς-Κεντίρα και στην τριάδα της επίθεσης ξεκίνησαν οι Μπέιλ (αριστερά), Ντι Μαρία (δεξιά) και Ρονάλντο (κορυφή).

Το ματς

Το συγκινητικό coreo που έφτιαξαν οι φίλοι της Μπαρτσελόνα (με αποδέκτη τον Τίτο Βιλανόβα) σχημάτιζε τη φράση «Forza Tito». Πριν τη σέντρα. Γιατί μετά τη σέντρα, κουράγιο χρειάστηκε και η Ρεάλ. Εκμεταλλευόμενοι το χρόνο που χρειάστηκε η «βασίλισσα» για ν’ αφομοιώσει την αλχημεία με τον Ράμος στα χαφ, οι Καταλανοί τη στρίμωξαν. Την πίεσαν. Και με τον Νεϊμάρ να κάνει αυτό για το οποίο αποκτήθηκε (να περνά την μπάλα απ’ την τρύπα της βελόνας) δικαιώθηκαν.

Αν, δε, ο Μέσι εξαργύρωνε μια απ’ τις ευκαιρίες που σπανίως -έως ποτέ- σπαταλά (τετ-α-τετ με τον Λόπεθ) η Μπαρτσελόνα θα μπορούσε να σκοτεινιάσει τα πάντα στο μυαλό της αντιπάλου της. Δεν το ‘κανε όμως. Κι εκείνη σταδιακά αναθάρρησε. Κέρδισε μέτρα. Και θα μπορούσε να κερδίσει και την ισοφάριση. Αν το… ένστικτο του Βαλντές δεν απέκρουε ηρωικά την προβολή του Κεντίρα -σε μια φάση όπου η Ρεάλ διαμαρτυρήθηκε για (ακούσιο όπως φάνηκε πάντως) χέρι του Αντριάνο.

Με τα «αν» όμως δεν γίνεται τίποτα. Ούτε και με τη φλύαρη υπεροχή που είχε μετά το ημίχρονο η Ρεάλ. Αυτή που δεν δημιουργούσε ευκαιρίες και την άφηνε εκτεθειμένη σ’ αντεπιθέσεις -σαν αυτή που απαγορεύτηκε στον Νεϊμάρ να ολοκληρώσει από τον Λόπεθ. Η παραδοχή ωστόσο του Αντσελότι ότι το «πείραμα Ράμος» απέτυχε (με την αλλαγή του απ’ τον Ιγιαραμέντι) ζωήρεψε τους Μαδριλένους. Και τους επέτρεψε ν’ απειλήσουν πραγματικά τον Βαλντές.

Με σουτ του Ρονάλντο που πήγε -αλλά δεν μπόρεσε να- τον τρυπήσει. Με μια «ρουκέτα» του Μπενζεμά (τον οποίο στην απελπισία του είχε ρίξει στο ματς ο Αντσελότι) που παραλίγο να του γκρεμίσει το τέρμα! Το μόνο που γκρεμίστηκε όμως ήταν οι ελπίδες της Ρεάλ ότι θα γλιτώσει. Και -τραγική ειρωνεία- με… γλυκό τρόπο. Όσο το πλασέ του Σάντσες πάνω απ’ τον Λόπεθ, που υπέγραψε τον θρίαμβο της Μπαρτσελόνα. Αυτόν που δεν πρόλαβε καν να αγχώσει στις καθυστερήσεις ο Χεσέ.