Η Τζώρτζια Κοντραρου «γκρεμίζει» το σύστημα: Οι σχέσεις δημοσιογράφων, πολιτικών και δικαστών

Οι σχέσεις δικαστών και ΜΜΕ είναι γεμάτες έρωτα και μίσος. Με φόντο, πάντοτε την εξυπηρέτηση πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. ΄Ενθεν κακείθεν.

Κι αυτό αφορά τους επιχειρηματίες, οι οποίοι χρησιμοποιούν το ΜΜΕ ως εργαλείο υποβοηθητικό και ενισχυτικό της προώθησης, άλλων, επικερδέστερων επιχειρήσεων τους.

Από την χρονική στιγμή, που οι εκδότες έπαψαν να υπολογίζουν, ως πραγματική και σοβαρή απειλή, διώξεις για το περιεχόμενο των Μέσων τους καθώς το συμφέρον τους, συνεπώς και το ενδιαφέρον τους, ήταν μεγαλύτερο σε άλλες δουλειές, η Δικαιοσύνη αποτελούσε μία εξουσία την οποία έπρεπε να προσεγγίσουν. Και το επιδιώκουν είτε με τη μεσολάβηση πολιτικών τους φίλων, είτε με τα βαποράκια τους.
Θα ήταν ρομαντικό να πιστέψει κανείς ότι δεν υπήρχαν ανέκαθεν σχέσεις επιχειρηματιών και δικαστικών. Έντονες φήμες αλλά και επίσημες καταγγελίες (έκθεση Παπακαρυά, έτος 1983) περιέγραφαν συναλλαγές προκειμένου να κλείσουν σοβαρές ποινικές υποθέσεις γνωστών (ακόμη και σήμερα μεσουρανούν) επιχειρηματιών. Μόνο, που η διαπλοκή επιχειρηματιών – δικαιοσύνης ήταν περισσότερο διακριτική και κυρίως προσεκτική ώστε να μην φτάσει σε ΜΜΕ.
Η είσοδος εργολάβων στο χώρο της ενημέρωσης άλλαξε ριζικά το τοπίο. Στην αρχή τα ΜΜΕ ήταν το ισχυρότερο μέσο συναλλαγής με την εκάστοτε εξουσία. Στη συνέχεια όμως, και εφόσον οι συναλλαγές αυτές έφταναν ή και ξεπερνούσαν τα όρια της νομιμότητας έμπαινε στο παιχνίδι και η Δικαιοσύνη.
Οι πολιτικοί γνώριζαν, καλά τη σημασία, αλλά και τη δύναμη που τους προσέδιδε ο έλεγχος του δικαστικού σώματος. Και, βέβαια, χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν όλα τα θεσμικά μέσα για την προσέγγιση τους. Κάποιοι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες μάλιστα επένδυαν σε πρόσωπα από την εποχή που δικαστές υπηρετούσαν στα χαμηλότερα κλιμάκια της Δικαιοσύνης. Μακροπρόθεσμη και προνοητική επένδυση. Αλλά και σήμερα αρκετοί ξέρουν και χτίζουν γερές «δομές» από τη βάση του δικαστικού οικοδομήματος. Με δεδομένη την αρμοδιότητα της εκάστοτε κυβέρνησης να επιλέγει τους δικαστικούς λειτουργούς που θα καταλάβουν τις κορυφαίες θέσεις της ιεραρχίας, οι πρόθυμοι είναι πολλοί και η «συναλλαγή» ανταποδοτική.
Το παζλ της διαπλοκής ΜΜΕ και πολιτικών με σκοπούς, οι μεν πρώτοι το οικονομικό κέρδος, οι δε δεύτεροι την κατάληψη της εξουσίας έρχεται να συμπληρωθεί από λειτουργούς της τρίτης εξουσίας με όφελος την αναρρίχηση σε ύψιστες θέσεις του δικαστικού σώματος, και, ενδεχομένως, την μετέπειτα εξασφάλιση θέσεων, είτε στο κοινοβούλιο είτε σε ανεξάρτητες αρχές.
Από την μεταπολίτευση και μετά – με κορύφωση το ΄89 – η Δικαιοσύνη χρησιμοποιήθηκε απροκάλυπτα στην πολιτική αντιπαλότητα. Παλαιότερα σκάνδαλα κουκουλώθηκαν, όπως το σκάνδαλο της κλοπής πετρελαίου του κράτους κατά την ενεργειακή κρίση του 1977. Και βέβαια αυτό επετεύχθη με τους χειρισμούς ανωτάτων εισαγγελικών λειτουργών, όταν ήδη τα αδικήματα είχαν παραγραφεί.
Σε αυτό το σφιχταγκάλιασμα των τριών εξουσιών συνθλίβονται δημοσιογράφοι, προδίδεται η δημοσιογραφία, ακυρώνεται η ασφαλής, αντικειμενική και έγκυρη ενημέρωση. Συνθλίβονται λαμπροί δικαστές. Εξαφανίζονται χαρισματικοί πολιτικοί. Όσο σφοδρότερη είναι η σύγκρουση, τόσο δυσχεραίνει το έργο όλων των παραγόντων και τριών εξουσιών. Πρόθυμοι συνεργασίας υπάρχουν σε όλους τους κλάδους.
Το πρόβλημα δεν είναι στους πρόθυμους, οι οποίοι ούτως ή άλλως ρισκάρουν, χωρίς να κερδίζουν πάντα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχουν οι πολλοί που βρίσκονται στην απέναντι όχθη. Εκείνοι που αρνούνται τις συναλλαγές. Εκείνοι που παραμένουν σταθεροί και ανυποχώρητοι, ορκισμένοι να υπηρετήσουν αρχές και αξίες, είτε αυτές υπαγορεύονται από τη δημογραφική δεοντολογία, είτε υπαγορεύονται από την δικαστική δεοντολογία είτε υπαγορεύονται από το ήθος των πολιτικών ταγών.
Κι αυτοί, οι τελευταίοι, καταδικάζονται στην περιθωριοποίηση, στην ανεργία, στην εξοντωτική επιβάρυνση στο έργο τους.
Ο μη συνεργάσιμοι δεν έχει θέση σε αυτό το σύστημα. Κι εάν έχουν ρόλο αυτός κινείται στο περιθώριο. Δεν είναι ικανός για τις <μεγάλες> και <σπουδαίες μπάζες>. Στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν θα αναρριχηθεί, δεν θα προβληθεί, δεν θα διακριθεί. Στη χειρότερη θα διαβληθεί και θα <καταδικασθεί> στην ανεργία.
Δύσκολος ο δρόμος της αρετής. Η μυθολογία μας διδάσκει πως ο δρόμος της αρετής οδηγεί στην δόξα. Ενώ της Κακίας σε εφήμερες απολαύσεις. Σήμερα καταφέραμε να ανατρέψουμε ακόμη και τους μύθους του Ηρακλή.