Νέα Υόρκη ή Νέα Ουχάν; Έλληνας φοιτητής περιγράφει τη ζωή στο Μανχάταν

Είναι εκκωφαντική η ησυχία που επικρατεί στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Σε αυτούς που πάντα καλύπτονταν από ορμητική λαοθάλασσα, γεμάτα ταξί και μουσικούς με ήχους από όλο τον κόσμο.

Οι δρόμοι μιας πόλης που για τόσα χρόνια αποτελεί τη μούσα καλλιτεχνών από όλες τις άκρες του πλανήτη, πλέον αποτελεί μακράν τη μεγαλύτερη εστία της πανδημίας του κορωνοϊού στην αμερικανική επικράτεια.

Την Πέμπτη προστέθηκαν στη μακάβρια λίστα των νεκρών της ακόμη 779 θύματα, εκτοξεύοντας τον αριθμό στους 6.268.

 

Τα επιβεβαιωμένα κρούσματα συνεχώς και αυξάνονται και οι προβλέψεις των ειδικών τρομάζουν, με τις στατιστικές να παρουσιάζουν σε μια εβδομάδα 400% αύξηση καταγεγραμμένων περιπτώσεων.

Πλέον, μια πολιτεία των ΗΠΑ των 8,5 εκατ. κατοίκων σημειώνει περισσότερα επιβεβαιωμένα κρούσματα από μια χώρα των 60 εκατ., όπως η Ιταλία. Η αμερικανική πολιτεία έχει καταγράψει 149.316 κρούσματα, την ώρα που στην Ισπανία ο αριθμός των κρουσμάτων ανέρχεται σε 146.690. Η Ιταλία ακολουθεί με 139.422 κρούσματα.

Ο κυβερνήτης της, Αντριου Κουόμο, φαίνεται πως προσπαθεί να καθησυχάσει το αγχωμένο πλήθος που κάθε μέρα μετράει εκατοντάδες θανάτους, υποστηρίζοντας πως η κατάσταση μοιάζει να εξομαλύνεται, υπογραμμίζοντας όμως ταυτόχρονα πως δεν έχει σε καμία περίπτωση «ξεπεραστεί» η κρίση.

Παρά τα αυστηρά μέτρα που έχει πάρει η πόλη, προς το παρόν η καμπύλη ανεβαίνει. Τα μέτρα έως τώρα δεν αποδίδουν.

Ο Λευκός Οίκος προέβλεψε την περασμένη εβδομάδα ότι η νόσος Covid-19 ενδέχεται να στοιχίσει τη ζωή σε 100.000 ως 240.000 ανθρώπους στις ΗΠΑ, αριθμός που δεν φαντάζει απίθανος καθώς μέχρι και το πρωί της Πέμπτης 9 Απριλίου, 14.808 άνθρωποι έχουν πεθάνει από τον νέο κορωνοϊό.

Η Νέα Υόρκη έχει χαρακτηριστεί πλέον ως εμπόλεμη περιοχή, καθώς το σύνολο των ανθρωπίνων ζωών που έχουν χαθεί από τον κορωνοϊό μπορεί να συγκριθεί με τον απολογισμό των θυμάτων που προκαλεί ένας πόλεμος.

Μάλιστα, στη φρικτή τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στους Δίδυμους Πύργους το 2011, οι 2.753 ζωές που χάθηκαν ήταν κατά τρεις φορές λιγότερες από αυτές του Covid-19. «Θα υπάρξουν πολλοί θάνατοι», δήλωσε στις 4 Απριλίου ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, στην καθημερινή ενημέρωση των δημοσιογράφων για την υγειονομική κρίση.

«Φτάνουμε σε μια στιγμή που θα είναι πολύ φρικτή», τόνισε. «Πιθανώς δεν έχουμε ξαναδεί αριθμούς τέτοιου μεγέθους. Ίσως σε πόλεμο, κατά τη διάρκεια του Πρώτου ή του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ή κάτι τέτοιο».

Ακόμα και μετά από τόσες μελέτες και τα χιλιάδες θύματα, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ καταφέρνει να εκπλήσσει με την ανικανότητά του να ηγηθεί της χώρας του.

Υποστηρίζει ότι κυβερνήτες ζητούν περισσότερο εξοπλισμό από όσο θα χρειαστούν επειδή φοβούνται και όχι επειδή τα χρειάζονται.

«Φόβοι για ελλείψεις έχουν οδηγήσει σε φουσκωμένα αιτήματα», τόνισε ο Τραμπ αναφορικά με τα αιτήματα που έχει λάβει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση για να διανείμει εξοπλισμούς από το στρατηγικό εθνικό απόθεμα.

Και ενώ ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος, αντέκρουσε την κριτική ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν έχει προμηθεύσει κατάλληλα τις Πολιτείες με προστατευτικό εξοπλισμό και αναπνευστήρες, εργαλεία ζωτικής σημασίας για τους ασθενείς που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση, η διασπορά του κορωνοϊού στο υγειονομικό προσωπικό έχει ξεκινήσει.

Σε ρεπορτάζ των αμερικανικών μέσων στα νοσοκομεία της πολιτείας, όπως αυτό των New York Times στο Brooklyn Hospital, γιατροί και νοσοκόμοι φαίνεται να χρησιμοποιούν την έκφραση «war zone» για να περιγράψουν την κατάστασή τους.

Οι ασθενείς στις ΜΕΘ έχουν σχεδόν διπλασιαστεί μέσα σε μια εβδομάδα, ενώ τα νοσοκομεία δεν χωρούν τους νεκρούς μιας μέρας. Όλο και περισσότεροι γιατροί και νοσηλευτές συγκαταλέγονται στα κρούσματα, καθώς η προστασία τους είναι αυτοσχέδιες ασπίδες προσώπου και σακούλες σκουπιδιών αντί προστατευτικής στολής, όπως αναφέρουν μαρτυρίες γιατρών στο Atlantic.

«Μας έχουν αφήσει γυμνούς να σβήσουμε τη φωτιά. Δεν μας προστατεύουν», λένε οι γιατροί ενώ μια νοσοκόμα ανήρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα βίντεο με την ίδια να δηλώνει με λυγμούς ότι έπρεπε να παραιτηθεί γιατί δεν της έδιναν μάσκα για να φροντίσει του ασθενείς κορωνοϊού.

Προσπαθούν να διατηρήσουν την αισιοδοξία τους, όμως σύμφωνα με το Atlantic, μετά από αυτήν την ασταμάτητη επαφή με τόσο θάνατο, οι σκέψεις για το ποιοι από αυτούς θα προσέχουν τα κατοικίδια ή ακόμα και τα παιδιά αυτού που θα φύγει πρώτα είναι μέρος της καθημερινής τους συζήτησης.

Έλληνας φοιτητής περιγράφει την ζωή στη Νέα Υόρκη την περίοδο της πανδημίας

Ο Zacharias Kotsi σπουδάζει υποκριτική στο American Academy of Dramatic Arts στη Νέα Υόρκη. Μεγάλωσε στην Μύκονο και τώρα μένει στο Μανχάταν.

Άρχισα να αντιλαμβάνομαι την επικινδυνότητα του ιού από τον Ιανουάριο εξαιτίας του συγκατοίκου μου, που έχει καταγωγή από την Κίνα. Φύγαμε από τη Νέα Υόρκη για διακοπές την ίδια περίοδο. Γυρνώντας από την Ελλάδα, έλαβα ένα μήνυμά του που έλεγε τότε ότι δεν θα γυρίσει τουλάχιστον μέχρι τον Ιούνιο. Εκεί κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι κάποια στιγμή ο ιός θα έρθει και από εδώ.

Άρχισε να γίνεται θέμα συζήτησης από τους καθηγητές στη σχολή χωρίς όμως να δίνεται η απαραίτητη σοβαρότητα. Με τον καιρό η κατάσταση άλλαξε. Αρχίσαμε τα online μαθήματα, που είναι λίγο δύσκολο να γίνουν όταν αφορούν την υποκριτική και πιο συγκεκριμένα το θέατρο που σπουδάζω εγώ. Η παράσταση και η αποφοίτηση ακυρώθηκαν και εγώ που ήμουν έτοιμος να αποφοιτήσω στις 20 Απριλίου, τώρα θα καθυστερήσω και ως international student αυτό δημιουργεί θέματα με την κάρτα εργασίας μου.

Γενικά το αντιλαμβάνομαι ως έναν πόλεμο της γενιάς μας. Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω και να κάνω μελλοντικά σχέδια και να μην βλέπω τόσο όλο αυτό το χάος που γίνεται στα σόσιαλ μίντια. Προσπαθώ να επικοινωνώ με τους δικούς μου και να διατηρώ την ψυχραιμία μου.

Μου λείπει, όμως, η Ελλάδα και οι δικοί μου άνθρωποι. Μου λείπει η Μύκονος, που είναι το μέρος που μεγάλωσα. Γνωρίζω ότι έχει δύο επιβεβαιωμένα κρούσματα, όμως χαίρομαι που τηρούν τους κανόνες του Δημάρχου και προστατεύονται.

Δυστυχώς, δεν συμβαίνει το ίδιο και εδώ. Οι δρόμοι δεν είναι τελείως άδειοι όπως θα έπρεπε. Οι άνθρωποι βγαίνουν, κυκλοφορούν στους δρόμους και στα πάρκα.

Νιώθω ότι θα κρατήσει παραπάνω από δύο ή τρεις μήνες. Θα γίνουν περισσότερα τεστ και τα κρούσματα θα δείξουν αύξηση. Σίγουρα η πολυκοσμία και ο συνωστισμός της Νέας Υόρκης βοήθησε στην ταχύτερη εξάπλωση του ιού, όμως καθυστερήσαμε και να πάρουμε μέτρα, για παράδειγμα η σχολή μου άργησε να κλείσει. Τουλάχιστον στην πολυκατοικία που μένω μας απαγόρευσαν τις επισκέψεις.

Είναι πραγματικά τρομερό αυτό που γίνεται στη Νέα Υόρκη είναι το κέντρο του κόσμου. Να βλέπεις άδειους δρόμους και όχι την κίνηση, το χάος, τους ανθρώπους από όλο τον κόσμο.