Ο αγωνιστής που θυσιάζει το… DNA του απλώς και μόνο για να γίνει νέος Τσίπρας

Με διάθεσή να επιστρέψει στο προσκήνιο ως μέλος ενός κεντροαριστερού κόμματος, κόντρα στη φοιτητική του ιστορία!

Και το όνομα αυτού: Στέφανος Τζουμάκας! Ο επονομαζόμενος και νέος… ινστρούχτορας του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το λέμε εμείς. Εμμέσως πλην σαφώς, όμως, το ισχυρίστηκε ο ίδιος. «Ο Τζουμάκας και η άλλη άποψη», είπε σε πρόσφατη τηλεοπτική εμφάνισή του.

«Όχι σαν το μπαλαμούτι της απλής αναλογικής που έκαναν κάποιοι και οδήγησαν τον Τσίπρα στην ήττα, είναι και υποψήφιοι ορισμένοι», πρόσθεσε ο άλλοτε υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Εκεί στράφηκε για να δώσει χώρο και χρόνο στο DNA του, που παρέπεμπε στην ανατροπή και τη ριζοσπαστική πολιτική. Ναι, έτσι αυτοπροσδιοριζόταν στα χρόνια της παντοδυναμίας του ο Στέφανος από την Άρτα.

 

Ο Τζουμάκας είναι ένας μορφωμένος άνθρωπος. Υπήρξε και αγωνιστής. Μέσα στην κατάληψη της Νομικής. Μέσα και στο Πολυτεχνείο όταν μπήκε το τανκ. Αλλά, κατά πολλούς, ο Στέφανος ανήκε στην κατηγορία εκείνων που εξαργύρωσαν τον αγώνα για τη δημοκρατία. Στην ελίτ όσων πήραν θέσεις ευθύνης για τους αγώνες τους και ουσιαστικά δημιούργησαν με τα πεπραγμένα τους την Ελλάδα των μνημονίων, της κοινωνικής ανισότητας, της ανασύστασης των ακροδεξιών.

Ο ίδιος ενδεχομένως να αρνείται το δικό του μερίδιο ευθύνης. Όταν, όμως, έχει πει στον Στέλιο Κούλογλου ότι ο ατομισμός είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να εμφανιστεί σε έναν άνθρωπο και πως εκείνος, μαζί με τους συναγωνιστές του στη διάρκεια της επταετίας, κινήθηκαν ατομικά και συλλογικά για να ρίξουν τη χούντα, τότε κάθε προσπάθεια απεμπλοκής από τους υπεύθυνους για τα δεινά της χώρας είναι και ανεδαφική και υποκριτική.

Ως μέλος όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ο Τζουμάκας έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης. Όσο βρισκόταν στο Κοινοβούλιο και σε υπουργικά έδρανα, βέβαια, ο Στέφανος απέφευγε τις συγκρούσεις και τους αφορισμούς των πολιτικών που εφάρμοζαν είτε ο Ανδρέας Παπανδρέου είτε ο Κώστας Σημίτης. Κοινά οι δυο τους, άλλωστε, δεν είχαν, παρά μόνο τη σημαία με τον πράσινο ήλιο. Για τον Ανδρέα το ΠΑΣΟΚ ήταν κίνημα, για τον Σημίτη κόμμα. Ο Τζουμάκας, όμως, πορεύτηκε και με τους δύο. Όπως και πολλοί άλλοι της γενιάς τους. Μόνο από το 2012 και μετά τη συγκυβέρνηση Ευάγγελου Βενιζέλου – Αντώνη Σαμαρά αποφάσισε να προχωρήσει σε μία νέα ιδεολογική προσέγγιση της ταυτότητάς του.

«Η χώρα χρειάζεται μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία. Χρειάζεται μια δημοκρατική, προοδευτική διακυβέρνηση που θα δώσει αγώνες ενάντια στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική και στο κυρίαρχο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο, που θα ανακτήσει την πολιτική ισοτιμία της χώρας, που θα απαλλάξει τον τόπο και την ΕΕ από το ΔΝΤ και θα συμβάλει στη θεσμοθέτηση ενός ευρωπαϊκού νομισματικού μηχανισμού, μιας κοινής τραπεζικής αρχής και μιας κοινά αποδεκτής δημοσιονομικής πολιτικής με βάση τις πραγματικές δυνατότητες των χωρών-μελών της ΕΕ», είχε ενημερώσει την κοινή γνώμη στις 25 Ιουλίου 2013. Να που την Τρίτη συμπληρώνονται 10 χρόνια από εκείνο το εγχείρημά του. Προφανώς, για να τιμήσει την προσπάθεια δημιουργίας ενός κόμματος, αποφάσισε να διεκδικήσει την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Αγώνες

Με βάση τους αγώνες του, στα νεανικά χρόνια του, ο Τζουμάκας δικαιούται περισσότερο από κάθε άλλον υποψήφιο την καρέκλα του Αλέξη Τσίπρα.

«Χρειάζονται πολιτικές δυνάμεις με αρχές και αξίες που θα τις ασκούν έμπρακτα, που δεν θα αυθαιρετούν απέναντι στα πραγματικά δεδομένα της χώρας, που θα λειτουργούν συλλογικά και δεν θα επιτρέπουν τη λειτουργία κανενός μονοπρόσωπου θεσμού, που αποτέλεσε διαχρονικά στη χώρα μας σημαντικό παράγοντα εκτροπής και αυθαιρεσιών. Τα “βοναπαρτικά” πολιτικά συστήματα με συνταγματικό μανδύα που προωθούν ορισμένοι μνημονιακοί κύκλοι θα πέσουν στο κενό. Προς αυτή την κατεύθυνση και ύστερα από τη συμμετοχή μας, καθ’ όλη αυτή την περίοδο, σε κάθε δημοκρατική και προοδευτική δράση, θεωρούμε ότι ήρθε η ώρα και οφείλουμε να συμβάλουμε στην αναγέννηση του σοσιαλιστικού κινήματος, στην ανασύνταξη των σοσιαλιστικών και προοδευτικών δυνάμεων και στην ίδρυση ενός σοσιαλιστικού κόμματος, δημοκρατικού και προοδευτικού», έλεγε τότε. Τα ίδια λέει και τώρα. Προφανώς, από την ίδια αφετηρία. Με το ίδιο σκεπτικό. Αλλά καλό θα είναι να σκεφτεί πως «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».

 

Με τη συμμετοχή του σε κυβερνητικές θέσεις και με τη διάθεσή του να επιστρέψει στο προσκήνιο ως μέλος ενός κεντροαριστερού κόμματος, κόντρα στο φοιτητικό DNA του, ο Τζουμάκας μοιάζει να διαγράφει την προσωπική ιστορία του. Διότι ούτε στα υπουργεία ήρθε σε ρήξεις, ούτε ως βουλευτής πήγε σε ανατροπές και ούτε μέσω της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εφαρμόσει ριζοσπαστικές πολιτικές. Έτσι, δεν είναι, Στέφανε;

 

 

 

Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί