Οι γλυκιές ιστορίες (για παιδιά) της κυρίας Μηταράκη

Η ζωηρή της φαντασία και η μητρότητα τής άνοιξαν ένα παράθυρο στον κόσμο του παιδικού παραμυθιού. Ένας κόσμος που δεν είναι σε καμία περίπτωση ξεκομμένος από τη διδασκαλία και την έρευνα στον τομέα της Ιατρικής για την διδάκτωρ μοριακής και εφαρμοσμένης φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Μαρία ∆ουρίδα. Άλλωστε, είναι και η ίδια φανατική αναγνώστρια της παιδικής λογοτεχνίας, με αγαπημένο τον Oliver Jeffers. Όμως, δεν αρκέστηκε μόνο στο να διαβάζει. Σκαρφίζεται συνεχώς ιστορίες και μετά επιχειρεί να τις αποτυπώσει στο χαρτί.

Του ΣΤΑΘΗ ΜΠΑΛΤΑ

Μια τρυφερή περιπλάνηση στον κόσμο του παραμυθιού με την εμπνευσμένη γραφίδα της Μαρίας Δουρίδα, συζύγου του υπουργού Μετανάστευσης

Βεβαίως, ανάμεσα στη διαδικασία συγγραφής ενός παραμυθιού και στη δημοσίευσή του υπάρχει ένα χάσμα. Μια απόσταση, την οποία εκείνη αποφάσισε να γεφυρώσει, παρακολουθώντας σεμινάρια δημιουργικής γραφής. «Άλλο να λέμε απλά ιστοριούλες και άλλο μια ιστορία να είναι δημοσιεύσιμη σε μορφή παιδικού παραμυθιού», λέει η Μαρία ∆ουρίδα, μιλώντας στην «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ».

Καθημερινότητα

Ήταν αυτή η θέληση μιας μητέρας και εργαζόμενης σε έναν απαιτητικό κλάδο που την ώθησε στο να πραγματώσει τον στόχο της δημοσίευσης των ιστοριών της. Όχι μόνο εξέδωσε το πρώτο της παραμύθι με τίτλο «Το όνομά της ήταν Μπουμπού και δεν ήταν συνηθισμένη στη ζέστη», αλλά κατόρθωσε τόσο αυτό όσο και τα υπόλοιπα δύο που έχει μέχρι στιγμής κυκλοφορήσει, να έχουν τη «σφραγίδα» του δικού της εκδοτικού οίκου, «Once Upon A Book».

«Οι ιστορίες είναι βιωματικές και αντλούνται από την καθημερινότητα. Ο Ρόκο (σ.σ. ο ήρωας του δευτέρου βιβλίου της) πήγαινε κάθε μέρα για κολύμβηση με τον μπαμπά του. Αυτό έκανε και η κόρη μου η Ελισάβετ, πήγαινε για κολύμβηση με τον μπαμπά της. Αυτό συμβαίνει και με τα υπόλοιπα που διαδραματίζονται στα βιβλία. Είναι συμβολισμοί και δικές μου εμπειρίες», εξηγεί. Η Μαρία ∆ουρίδα – Μηταράκη διδάσκει μοριακή και εφαρμοσμένη φυσιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα «εργαλεία» που χρησιμοποιεί για να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις της στους φοιτητές είναι η επιστημονική κατάρτιση και η μεταδοτικότητα. Όταν φεύγει από τα πανεπιστημιακά έδρανα και περνάει το κατώφλι του σπιτιού της, μαζί της περνάει και η επιστήμη της, αλλά στη φαρέτρα των εργαλείων της ως παιδαγωγός, πλέον, προστίθεται και η φαντασία. «Το διάβασμα παραμυθιών σε παιδιά τονώνει συγκεκριμένες δομές του εγκεφάλου, οι οποίες σχετίζονται, μεταξύ άλλων, με τη φαντασία. Η ανεπτυγμένη φαντασία “σβήνει” πολλές δυσάρεστες πτυχές της κοινωνικής ζωής. Αποτελεί επίσης ένα από τα χαρακτηριστικά που μας δίνουν κριτική σκέψη, καθώς και ευρηματικές λύσεις και διεξόδους από προβλήματα».

Αναγνώσματα

Γι’ αυτό τον λόγο, προτείνει στην κόρη της, την Ελισάβετ, βιβλία που έχουν να κάνουν με το συναίσθημα και τη φαντασία. Επιδιώκει, μάλιστα, να τα διαβάζουν και μαζί. «Κάποιοι προτιμούν τη δράση στα αναγνώσματά τους. Θέλουν ιστορίες με κυρίαρχο στοιχείο την πλοκή. Εμείς επιλέγουμε τη φαντασία. Είναι προσωπική προτίμηση του κάθε γονιού του τι είδους βιβλία θα προτείνει στο παιδί του», σημειώνει. Η κοινή φιλοσοφία μητέρας και κόρης κάνει τη συγγραφή των παραμυθιών οικογενειακή υπόθεση! Οι δυο τους συζητούν για αρκετές πτυχές του κόσμου που πλάθει η συγγραφέας του σπιτιού. «Τα παιδιά, επειδή έχουν φαντασία και άποψη, βοηθούν πολλές φορές σε προβλήματα. Μπορώ να θυμηθώ φορές που η Ελισάβετ με έχει “ξεμπλοκάρει” με τις ιδέες της σε σημεία στα οποία η ιστορία “βαλτώνει”», αποκαλύπτει με περηφάνια η μητέρα της. Ορισμένες φορές και ο σύζυγος και πατέρας, Νότης Μηταράκης, εκφράζει μια γνώμη για το παραμύθι που πρόκειται να δημοσιευτεί, μας αποκαλύπτει η Μαρία ∆ουρίδα – Μηταράκη.

Πανδημία

Η πανδημία έχει βάλει «φρένο» στην έκδοση του τέταρτού της παραμυθιού. Όμως, αυτό είναι κάτι που μπορεί να περιμένει. Εκείνο που της στερεί η έξαρση του κορωνοϊού είναι η επαφή με τα παιδιά και η ανταλλαγή ιδεών μαζί τους. Η ίδια δεν κρύβει ότι μέσα από την ανταλλαγή ιδεών μαζί τους, αναζωογονείται και η  καθημερινότητά της γίνεται ανάλαφρη. Και μόνο η ιδέα ότι μόλις αυτός ο “εφιάλτης” ολοκληρωθεί, θα γεμίσει η ζωή της και πάλι με παιδικές φωνές, αρκεί για να τη γεμίσει αισιοδοξία.

Σπούδασε Ιατρική, την κέρδισε η συγγραφή

Η Μαρία Δουρίδα – Μηταράκη γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1976 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Φυσικοθεραπεία στην Αθήνα και το Λονδίνο.

Σήμερα είναι διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με αντικείμενο τη μοριακή και εφαρμοσμένη φυσιολογία.

Μαζί με τον σύζυγό της, Νότη Μηταράκη (φωτό), υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου, έχουν μια κόρη 10 χρονών, την Ελισάβετ. Η Μαρία Δουρίδα ασχολείται με τη συγγραφή παιδικών παραμυθιών. Μέχρι στιγμής έχει εκδώσει τρία βιβλία, με τίτλους «Το όνομά της ήταν Μπουμπού και δεν ήταν συνηθισμένη στη ζέστη», «Το όνομά του ήταν Ρόκο και δεν ήταν μια συνηθισμένη βόλτα» και «Λιλά μαλλιά και σύννεφα ψηλά».

 

Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Η δημόσια έκκληση -καταγγελία της Αλεξάνδρας Παλαιολόγου – Τι συνέβη;

Στέλιος Κουδουνάρης: Έτρωγα ό,τι πιο φθηνό υπήρχε για να ζήσω [vid]