Ούτε Μάρμαρα ούτε... Αλαμουντίν - Τελευταία στιγμή η Ελλάδα έκανε πίσω από τη νομική διεκδίκηση των Γλυπτών

Του Παύλου Κιρκασίδη

«Μάρμαρο», κατά το κοινώς λεγόμενο, έμεινε όλη η υφήλιος από την αιφνίδια απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να παραιτηθεί κάθε νομικής οδού που, κατά πάσα πιθανότητα, θα υποχρέωνε τελικά το Ηνωμένο Βασίλειο να επιστρέψει τα Γλυπτά του Παρθενώνα στον ιστορικό τους κάτοχο, μια διαδικασία η οποία είχε ξεκινήσει ως καμπάνια με «πρέσβεις» το διάσημο ζεύγος Κλούνεϊ-Αλαμουντίν τον Οκτώβριο του 2014 και επί με τότε επικεφαλής του Υπουργείου Πολιτισμού τον κ. Κώστα Τασούλα.

 

«ΕΝΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΘΕΜΑ» Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ

Χωρίς να έχει γίνει γνωστή οποιαδήποτε ενδοκυβερνητική επεξεργασία, και κυρίως, χωρίς να έχει υπάρξει οποιαδήποτε προεκλογική αναφορά για ένα τόσο μείζον ζήτημα, το πρωί της Πέμπτης ο αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού κ. Νίκος Ξυδάκης αποφάσισε μέσα από ένα «πρωινάδικο» ιδιωτικού καναλιού να… πληροφορήσει τον ελληνικό λαό πως ξαφνικά, η Ελλάδα αποφάσισε να μην ακολουθήσει την πορεία που είχε πάρει το θέμα μέσω του νομικού γραφείου της Αμάλ Αλαμουντίν, αναφερόμενος σε προτιμότερες «πολιτικές και διπλωματικές» πρωτοβουλίες, μέσω των οποίων η χώρα θα επιλύσει ένα ζήτημα… 200 ετών.

«Δεν μπορείς να πηγαίνεις σε δίκες για οποιοδήποτε θέμα» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Νίκος Ξυδάκης, θεωρώντας προφανώς πως η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι ένα …«οποιοδήποτε θέμα».

Ο αναπλ. υπ. Πολιτισμού επιχειρώντας να στηρίξει τη θέση αυτή, έκανε λόγο για το αβέβαιο μιας απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου αφήνοντας να εννοηθεί πως οι πιθανότητες δεν θα ήταν με την πλευρά της Ελλάδας.

«Στα διεθνή δικαστήρια η έκβαση είναι αβέβαιη, δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα…» είπε, τονίζοντας παράλληλα πως θα ήταν αποτελεσματικότερος ένας «πολιτικός και διπλωματικός» δρόμος χωρίς ωστόσο να διευκρινίσει, ποια μεγαλύτερα, ως προς το επιθυμητό αποτέλεσμα, εχέγγυα  παρέχουν νεφελώδεις διατυπώσεις περί «πολιτικής και διπλωματικής πρωτοβουλιών».

Οι συγκεκριμένες δηλώσεις του κ. Νίκου Ξυδάκη γίνονται λίγες μόνο ημέρες μετά το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι τρεις διάσημοι δικηγόροι του Λονδίνου, Αμάλ Αλαμουντίν, Τζέφρι Ρόμπερτσον και Νόρμαν Πάλμερ, στο απόρρητο νομικό σημείωμα που έχουν συντάξει σχετικά με τα Γλυπτά του Παρθενώνα και το οποίο συνοψίζεται στο «Ή τώρα ή ποτέ… H ώρα (της διεκδίκησης) έχει έρθει…».

«ΜΠΕΡΔΕΨΕ» ΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΕ ΤΟ… ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ; 

Αξίζει να σημειωθεί πως ο έλληνας υπουργός έδειξε να διαμορφώνει τη συγκεκριμένη χαμηλών προσδοκιών πεποίθηση επηρεαζόμενος από τις πιθανότητες νίκης της τάξης του 15% που έδινε στην Ελλάδα το δικηγορικό “Doughty Street Chambers” το οποίο ωστόσο αναφερόταν σε περίπτωση προσφυγής της χώρας στα βρετανικά δικαστήρια (για αυτονόητους λόγους) και όχι στο Διεθνές Δικαστήριο όπου οι πιθανότητες ήταν, πάντα με τις εκτιμήσεις του ιδίου γραφείου, συντριπτικά υπέρ της Ελλάδας. 

ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟΝ  κ. ΞΥΔΑΚΗ ΟΙ… ΒΡΕΤΑΝΟΙ 

Όπως ήταν αναμενόμενο, έκπληκτη από το γεγονός έμεινε η διεθνής κοινή γνώμη κάτι που καταδεικνύει την κρατούσα πεποίθηση πως μια προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο είχε πάρα πολύ μεγάλες πιθανότητες θετικής για εκείνην έκβασης, κάτι που επιβεβαιώνεται πλήρως και από τα σχετικά δημοσιεύματα του βρετανικού Τύπου, τα οποία κυριολεκτικά… «χαιρετίζουν» με ενθουσιασμό την απολύτως αναπάντεχη δήλωση του έλληνα υπουργού.

Για «στροφή 180 μοιρών της Ελλάδας» κάνει λόγο η Daily Telegraph, αναφερόμενη μάλιστα στο θέμα της «έκπληξης» για τη συγκεκριμένη αλλαγή πορείας, κάτι που φανερώνει πως πίσω από την απόφαση δεν υπάρχει η παραμικρή παρασκηνιακή «διπλωματική ή πολιτική» προσέγγιση για το θέμα, πράγμα που σημαίνει πως η σχετική αποστροφή του κ. Νίκου Ξυδάκη αναφέρεται στο… μέλλον, διεκδικώντας κι αυτή τον τελευταίως εξαιρετικά δημοφιλή χαρακτηρισμό της …«δημιουργικής ασάφειας».

Ταυτόχρονα, η ίδια βρετανική εφημερίδα, αφού ξεπερνά το επίπεδο των… πανηγυρισμών, δεν διστάζει και να επικρίνει εμμέσως τον έλληνα Υπουργό για την απόφασή του αυτή λέγοντας χαρακτηριστικά πως «η Αθήνα σνόμπαρε τις συμβουλές που της έδωσε η νομική ομάδα της Αμάλ Αλαμουντίν αλλά και του αυστραλού διακεκριμένου νομικού Geoffrey Robertson», αναφερόμενη στην 150 σελίδων σχετική έκθεση που συνέταξαν και απέστειλαν στην ελληνική κυβέρνηση και με την οποία τη συμβούλευαν να παραπέμψει το Ηνωμένο Βασίλειο στο Διεθνές Δικαστήριο ή στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο.

ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΕΝΗ Η ΟΜΑΔΑ ΑΛΑΜΟΥΝΤΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΛΛΙΝΩΔΙΕΣ –
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ Ο «ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ»

Η όχι και τόσο επαρκώς ωστόσο αιτιολογημένη αυτή μεταστροφή της ελληνικής κυβέρνησης, δεν προκάλεσε μόνο παγκόσμια έκπληξη αλλά και τον εκνευρισμό του δικηγορικού γραφείου “Doughty Street Chambers” το οποίο είχε μπει στην τεράστια βάσανο της πολύμηνης μελέτης και επεξεργασίας ενός τόσο πολύπλοκου θέματος όπως επίσης και την «πλήρη απογοήτευση» του βρετανού David Hill, προέδρου του «Διεθνούς Συνδέσμου για την Επιστροφή των Γλυπτών στην Ελλάδα».

«Πριν καν ακούσει τις συμβουλές που έχουν να του προσφέρουν οι Βρετανοί δικηγόροι ο Νίκος Ξυδάκης απέρριψε τη λύση της νομικής οδού, αναφέρει χαρακτηριστικά, αναρωτώμενος στη συνέχεια «γιατί δεν περίμενε καν τη συνάντηση με τους  Βρετανούς δικηγόρους πριν αποφασίσει για το πώς θα κινηθεί;»

Στην ίδια επιστολή του ο David Hill μάλιστα επισημαίνει την «τεράστια απογοήτευση» που έλαβαν από τη στάση του έλληνα υπουργού οι βρετανοί αλλά και όλοι οι ανά τον κόσμο υποστηρικτές του επαναπατρισμού των ιερών Μαρμάρων.

ΤΑ 7+1 ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΥΛΟΓΑ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ 

1.  Πρόκειται για μια προσωπική απόφαση ενός υπουργού και αν όχι, μέσα από ποιες ακριβώς κεντρικές διαδικασίες και πότε αυτή ελήφθη;

2.  Αν πρόκειται για υπουργική απόφαση πώς μπορεί ένα τόσο μείζον θέμα να λύνεται δια της κρίσεως του «ενός ανδρός» όσο… σοφός αυτός και αν είναι;

3.  Εάν εξ αρχής η κυβέρνηση δεν συμφωνούσε με τη νομική προσφυγή της Ελλάδας, γιατί δεν έκανε προεκλογικά την παραμικρή αναφορά για το θέμα;

4.  Πώς είναι δυνατόν ο Υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδας να αποκαλεί το ζήτημα της επιστροφής των Μαρμάρων ως «ένα οποιοδήποτε ζήτημα»;

5.  Πώς είναι δυνατόν μια τόσο σημαντική απόφαση και για ένα τόσο εθνικής σημασίας ζήτημα να ανακοινώνεται μέσα ένα «πρωινάδικο» κάποιου ιδιωτικού καναλιού και… «παρ’ εμπιμπτόντως», ως να πρόκειται για μια… επιχορήγηση του Εθνικού ;

6.  Γιατί ο Υπουργός Πολιτισμού, πριν προχωρήσει σε οποιαδήποτε τελική ανακοίνωση, δεν συμβουλεύτηκε, δεν επικοινώνησε καν ακόμη και για λόγους πολιτικού τακτ, με τη νομική ομάδα που επί μήνες προσπαθούσε να βοηθήσει τη δικαίωση της Ελλάδας;

7.  Τι ήταν εκείνο που οδήγησε στην πλήρη περιφρόνηση μιας απολύτως τεκμηριωμένης θετικής εισήγησης ομάδας κορυφαίων νομικών του Λονδίνου που μελέτησαν σε όλες του τις πτυχές το θέμα και παράλληλα  στην ξαφνική «επένδυση» της ελληνικής πλευράς σε «διπλωματικές και πολιτικές πρωτοβουλίες» που, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, κινούνται στο επίπεδο του… φαντασιακού;

8.  Αν η απόφαση για παραίτηση της χώρας από κάθε νομική προσφυγή κατά του Ηνωμένου Βασιλείου και η υιοθέτηση άλλης πολιτικής είναι πραγματικά προσφορότερη για την Ελλάδα, ποιο ακριβώς είναι το στοιχείο που κάνει τους Βρετανούς να πανηγυρίζουν και τους φιλέλληνες ομοεθνείς τους που παλεύουν στο πλευρό των Ελλήνων για την επιστροφή των Γλυπτών να δηλώνουν «βαθιά απογοητευμένοι»;