Πάμε μια βόλτα στα Δωδεκάνησα με ιστιοπλοϊκό, καλοκαίρι είναι ακόμα!

Στη μαρίνα της Κω έχει αρκετή κίνηση. Ιστιοπλόοι και σκαφάτοι πηγαινοέρχονται ψωνίζοντας προμήθειες, τσεκάροντας μηχανές, μελετώντας χάρτες.

Στην Κω, της οποίας η μαρίνα, έτσι κι αλλιώς, φημίζεται για τις παροχές της.

Το GPS λέει πως πλέουμε στα τουρκικά χωρικά ύδατα – γι’ αυτό και τα σκάφη στα Δωδεκάνησα φέρουν και τούρκικο σημαιάκι μαζί με το ελληνικό. Έχοντας τον καιρό όρτσα (στην πλώρη) και τον αέρα στις 0 μοίρες, που θα πει ότι δεν ανοίγουμε πανιά για να αποφύγουμε το τακ (ζιγκ-ζαγκ). Πορεία βόρεια. Οι ακτές περνούν αργά δίπλα μας, τα θαλασσοπούλια πλανάρουν απ’ την άλλη και ένα ελαφρύ αεράκι μάς χτυπά. Το αίσθημα ελευθερίας σε όλο του το μεγαλείο. Έξι ώρες ήρεμης πλεύσης, πλάι σε νησιά. Από τη μια η Κάλυμνος, η Ψέριμος, η Λέρος από την άλλη η Καλόλιμνος, τα Ίμια, η Τουρκία – τόσο κοντά που ξεχωρίζεις τα σπίτια του Μπόντρουμ.

Αυτό είναι το μεγάλο ατού των Δωδεκανήσων για τους ιστιοπλόους: ανά πάσα στιγμή μπορείς να πιάσεις στεριά είτε λόγω ανάγκης, είτε για να γνωρίσεις άλλον τόπο. Ο άλλος λόγος είναι οι αέρηδες που, αν εξαιρέσεις κάποια μπουγάζια, είναι σταθερός, δυνατός, μαΐστρος (βορειοδυτικός).

Άφιξη στο λιμάνι των Αρκιών. Πράσινο παντού: αγριλιές, ελιές, πεύκα. Τα τζιτζίκια χαλούν τον κόσμο. Στο μικροσκοπικό λιμανάκι είναι αραγμένα πέντε σκάφη. Δένουμε εύκολα στον μικρό μόλο. Έλληνες από τη μία, Γάλλοι από την άλλη. Γενικώς, η περιοχή είναι αγαπημένη των ξένων επισκεπτών και ειδικά των σκαφάτων.

Στους Αρκιούς υπάρχουν δυο-τρεις ταβέρνες, μια καφετέρια, ένα μαγαζάκι με χειροποίητα είδη δώρων και τίποτε άλλο. Ούτε ρεύμα και νερό για το σκάφος θα βρείτε. Αν θέλετε να ξεμουδιάσετε όμως, μπορείτε να ανεβείτε μέχρι το εκκλησάκι της Παναγιάς Παντάνασσας και να χαζέψετε τη θέα από ψηλά.

Βουτιές θα κάνετε στην παραλία Πίσω Πατελιά (δέκα λεπτά περπάτημα από το λιμάνι) ή στο Λιμνάρι (είκοσι λεπτά με τα πόδια) και στα Τηγανάκια, έναν παράδεισο που προσεγγίζουν τα σκάφη. Μπλε βαθιά νερά όπου είναι αραγμένα καταμαράν, κότερα, φουσκωτά, απολαμβάνοντας τη νηνεμία ανάμεσα στις ομώνυμες νησίδες. Ρίχνουμε το βαρκάκι και πάμε στα ρηχά. Οι μικρές παραλίες μοιάζει λες και έχουν να πατηθούν χρόνια, τα νερά είναι τιρκουάζ, με γλιστερές πέτρες, η βουτιά… αξέχαστη.

Το βράδυ στο λιμανάκι όλοι οι δρόμοι οδηγούν σε αγαπημένες ταβέρνες !

Χαλαρή ατμόσφαιρα, τσιπουράκια, ένα ντόπιο κατσικάκι υπέροχο και ντόπια τυριά, μιας και στους Αρκιούς έχουν ζώα και τυροκομούν. Μια ξαφνική διακοπή ρεύματος βυθίζει τον οικισμό στο σκοτάδι: μένει μόνο το φως του φεγγαριού. Οι παρέες σιγοψιθυρίζουν, η ατμόσφαιρα είναι απερίγραπτη. Το ίδιο και στο σκάφος όπου ξαπλώνουμε στην πλώρη: η θάλασσα υπονοείται στο σκοτάδι, τα αστέρια μοιάζουν αδιανόητα φωτεινά ελλείψει φωτός και ανάμεσα στις σκότες και τα ιστία των διπλανών το φεγγάρι γέρνει κατακόκκινο. Αυτά τα κόκκινα φεγγάρια θα σας συντροφεύουν στα νησιά εδώ, που λόγω θέσης βλέπουν τη δύση της σελήνης φαντασμαγορικά.

ΑΚΡΙΤΙΚΟ ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ

Το πρωί βάζουμε πλώρη για Αγαθονήσι. Δεν ταιριάζει γεωγραφικά, αλλά αυτή είναι η χαρά του σκάφους: να πηγαίνεις όπου θέλεις όποτε θέλεις. Είναι το βορειότερο από τα Δωδεκάνησα εν γένει, δίπλα στη Σάμο και στις τουρκικές ακτές.

Ο αέρας στα 25 μίλια, η τροχιά στις 90 μοίρες και τα πανιά ανοιχτά. Η πλεύση σε πλαγιοδρομία είναι σκέτη απόλαυση. Λίγο πριν από την είσοδο πέφτει κανέις στο μπουγάζι του Αγαθονησίου που κατεβάζει καιρό απευθείας από το μυστήριο Ικάριο.

Στο Αγαθονήσι η μόνη επιλογή είναι να δέσει κανείς μπροστά στον οικισμό, αλλά τα ρηχά νερά θέλουν προσοχή. Στον ντόκο δένουν από τη μία τα καΐκια, από την άλλη το πλοίο της γραμμής και το λιμενικό. Δύο θέσεις ανάμεσά τους περισσεύουν, κι εκεί βολευόμαστε με πλαγιοδέτηση. Υπάρχει παροχή νερού και ρεύματος (με κάρτες των 10 ευρώ που θα βρείτε στη διπλανή καφετέρια), που όμως είναι αρκετά μακριά για να φτάσουν καλώδια και λάστιχα.

Εκατό κάτοικοι στο Αγαθονήσι, δύο χωριά και ξεχωριστός δήμος για τιμητικούς λόγους. Το κινητό πιάνει τούρκικα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας. Τα περισσότερα προϊόντα, όμως, είναι ντόπια ή σαμιώτικα. Εκτρέφουν μοσχάρια, κατσίκια και πρόβατα, φτιάχνουν τυριά, ψαρεύουν, διατηρούν μποστάνια. Θα τα δοκιμάσετε στις παραδοσιακές ταβέρνες.

Στην κοντινή παραλία Σπηλιά τα αρμυρίκια φτιάχνουν ωραίες σκιές. Στις παραλίες Πάλος και Βαθύ Πηγάδι πας περπατώντας και βρίσκεις και πολλούς με σκάφη. Στο Καθολικό συναντάς τους ντόπιους ψαράδες στα καΐκια και τις ψαροκαλύβες, και στο Καστράκι περπατάμε στον αρχαιολογικό χώρο του αρχαίου λιμανιού που είχε εργαστήρια πορφύρας. Φεύγοντας από το Αγαθονήσι, ο Γιάννης Γιαμαίος, το βιολί του νησιού, βγαίνει και σε αποχαιρετά παίζοντας μες στη μέση του δρόμου νησιώτικους σκοπούς.

ΕΡΗΜΙΤΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Τι είναι το Μαράθι; Μια παραλία! Αμμώδης με ρηχά νερά που βαθαίνουν ομαλά και με αρμυρίκια για σκιά. Είναι και τρεις ταβέρνες και το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου σε απόσταση 10 λεπτών. Θάλασσα και φαγητό, κόκκινα φεγγάρια και ζωή δίχως περιττές πολυτέλειες.

Το ίδιο ισχύει και στα Ασπρονήσια, τις ακατοίκητες νησίδες βορειοανατολικά των Λειψών. Νομίζω ότι είναι από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας. Εκεί όπου οι δύο νησίδες συγκλίνουν δημιουργείται μια κατάλευκη παραλία με ωραία ασβεστολιθικά βράχια και βότσαλα. Βλέπεις τα πιο γαλάζια, κρυστάλλινα νερά κι όταν βουτάς συνεπαρμένος σου κόβεται η ανάσα – και από την ομορφιά και από το κρύο.

Συνεχίζουμε για Μακρονήσι, το άλλο ακατοίκητο νησάκι νότια των Λειψών. Στη νότια πλευρά του, εκεί όπου περιμένουμε να είμαστε μόνοι μας, συναντάμε κάθε είδους πλεούμενο. Ρίχουν άγκυρα στον αμμώδη βυθό και περνούν όλη μέρα με καγιάκ, SUP, βουτιές από τα βράχια. Αν περπατήσετε λίγο στην ακτή, θα φτάσετε σε μια εντυπωσιακή περίκλειστη επιφανειακά λίμνη με θαλασσινό νερό.

ΟΙ ΛΕΙΨΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ

«Ένας κόμπος έλυσε τα χέρια των θαλασσινών», λέει ο καπετάνιος Κώστας και μέχρι να φτάσει κανείς στους Λειψούς έχει μάθει την περίφημη καντηλίτσα. Οργανωμένα πράγματα σε σχέση με τα υπόλοιπα νησιά. Όλες οι θέσεις είναι κατειλημμένες. Δένει κανείς στην εξωτερική πλευρά της προβλήτας. Ο δυνατός αέρας που έχει σηκωθεί μπορεί να σας κρατήσει στους Λειψούς δυο μέρες.

Το νησί είναι αγαπημένος προορισμός για Έλληνες και Ιταλούς που έρχονται κάθε καλοκαίρι. Κομβικό σημείο και πάλι τα γραφικά ταβερνάκια. Όλη μέρα βουτιές και καλό φαγητό, συνοδεία κοκτέιλ. Ωραίες βουτιές θα κάνετε και στον Πλατύ Γιαλό και στη Χοχλακούρα. Κοντά της υπάρχει μια μικρή μυστική παραλία με σπηλιά.

Έτσι κυλάει το διήμερο στο νησί. Με περιπάτους στο χωριό, με καλαμπούρια με τη θεατρική ομάδα που έχει πολλή όρεξη να διαπρέψει, με βόλτες με άλογα. Στην Παναγιά του Χάρου του 17ου αιώνα η Κατερίνα μάς εξηγεί ότι η παράξενη ονομασία προέρχεται από την εικόνα της Παναγίας που κρατάει τον Χριστό Εσταυρωμένο. Το απόγευμα στο οινοποιείο των Λειψών μπορείτε να δοκιμάσετε το φημισμένο φωκιανό κρασί του νησιού, με φόντο το ηλιοβασίλεμα και τον περιποιημένο αμπελώνα, ακούγοντας μαντινάδες.

Δείτε τις φωτογραφίες!