ΑΛΜΥΡΙΔΑ ΧΑΝΙΩΝ: Το πολυεθνικό χωριό της Κρήτης με τις 36 εθνικότητες κατοίκων

ΚΡΗΤΗ
ΑΠΟΣΤΟΛΗ : ΠΑΝΟΣ Θ.ΤΖΙΦΑΣ

Το παγκόσμιο ενδιαφέρον και τα φώτα της δημοσιότητας έχει συγκεντρώσει ένα μικρό παραδοσιακό χωριό της Κρήτης εξακοσίων –μόλις- κατοίκων “διεκδικώντας” παράλληλα μια θέση στο βιβλίο διεθνών ρεκόρ Γκίνες. Στον κόλπο της Σούδας και με θέα στα Λευκά Όρη, η καταγάλανη παραλία της Αλμυρίδας είναι ένας μικρός τουριστικός “παράδεισος” του Νομού Χανίων, που δεν έγινε γνωστός ούτε για τα μαυροφορεμένα μουστακοφόρα παλικάρια του, ούτε για το καλό του λάδι! Το μικρό αυτό χωριουδάκι που όλοι στη Κρήτη γνωρίζουν και ως “Μικρή Νέα Υόρκη”, “φιλοξενεί” στα λίγα στρέμματα γης του, πολίτες τριάντα έξι (36!) διαφορετικών εθνικοτήτων από όλα τα μήκη και πλάτη της γης!
Η “ΜΠΑΜ” επισκέφθηκε την Αλμυρίδα, που ανήκει στο νεοσύστατο Δήμο Αποκορώνου του Νομού Χανίων, συνομίλησε με τους κατοίκους τους και σας μεταφέρει, το πώς ένα μικρό συντηρητικό μέχρι πρότινος ψαροχώρι της Κρήτης, κατάφερε να πραγματοποιήσει σε λιγότερο από 15 χρόνια, αυτό που προσπαθεί εδώ και 240 χρόνια, η “μητρόπολη του κόσμου”… Αμερική. Και δεν είναι άλλο, από την δημιουργία, μιας ειρηνικής πολυσυλλεκτικής κοινωνίας ανθρώπων, από όλο τον κόσμο, που ζουν και εργάζονται αρμονικά, παρά τις φυλετικές, θρησκευτικές ή ακόμα και πολιτικές διαφορές τους, μακριά από ξενοφοβικές τάσεις και ρατσιστικές αντιλήψεις.
Άγγλοι. Γάλλοι, Νορβηγοί, Γερμανοί, Σουηδοί, Αλβανοί, Ρουμάνοι, Ιταλοί, Αμερικανοί, Ρώσοι, Ουκρανοί, Σέρβοι, Ολλανδοί, όπως και Τζαμαϊκανοί, Σκωτσέζοι και Βέλγοι είναι μερικοί μόνο από τους μόνιμους κατοίκους της Αλμυρίδας αλλά και των όμορων κοινοτήτων.

“Πολυεθνικό χωριό”

“«Ποδαρικό» μας έκαναν πρώτοι οι Βρετανοί και οι Γερμανοί πριν από περίπου δέκαπεντε χρόνια, όταν βλέποντας την απαράμυλη φυσική ομορφιά του τόπου μας και τον μοναδικό τρόπο ζωής μας, άρχισαν να αγοράζουν μεγάλες εκτάσεις γής, χτίζοντας πολυτελείς βίλες. Από τότε, η Αλμυρίδα έχει μετατραπεί σε ένα “πολυεθνικό χωριό” όπου είτε είσαι Έλληνας, είτε Αλβανός είτε Αμερικάνος έχεις τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με αυτά των υπόλοιπων κατοίκων του χωριού” δηλώνει με υπερηφάνεια στο “Μπαμ” ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Αλμυρίδας – Πλάκας Νικήτας Παϊζης, που αγωνίζεται καθημερινά μαζί με τον σημερινό Δήμαρχο Αποκορώνου Χ. Κουκιανάκη, προκειμένου να διατηρηθεί αναλλοίωτος ο παραδοσιακός χαρακτήρας της κοινότητας, με τα ήθη και τα έθιμα της Κρήτης, «παντρεμένα» αρμονικά με τις ιδέες, τις συνήθειες και κουλτούρες των «νέων γειτόνων» τους!

«Είμαστε όλοι ένα»

Σύμφωνα με το κ. Παϊζη: “Παρόλο που οι Κρητικοί έχουμε την δική μας ιδιαίτερη κουλτούρα και στάση ζωής, με τη μακραίωνη ιστορία μας, την μουσική παράδοση και το αγωνιστικό μας πνεύμα, καταφέραμε να δείξουμε σε όλους τους ξένους που αποφάσισαν να ζήσουν εδώ, ανεξάρτητα από πού κατάγονται ή έρχονται, το φιλόξενο πρόσωπο μας. Ο αλληλοσεβασμός είναι το κύριο συστατικό της επιτυχίας μας, αλλά και το χαρακτηριστικό που μας κρατάει ενωμένους σαν γροθιά. Έτσι όλοι οι μόνιμοι κάτοικοι αλλά και οι καλοκαιρινοί επισκέπτες μας, Έλληνες, Σκανδιναβοί, Βαλκάνιοι, Ασιάτες και Ευρωπαίοι νοιώθουν ΅συγχωριανοί΅ μας, αφού πίνουν όλοι μαζί το καφέ τους, στα ίδια καφενεία, δουλεύουν στις ίδιες επιχειρήσεις και χωράφια, χωρίς διακρίσεις και προβλήματα. Νομίζω ότι μόνο για αυτό το λόγο αξίζουμε ένα βραβείο Γκίνες…” καταλήγει ο κ. Παϊζης.

«Είμαστε δίπλα τους»

«Για να είμαστε ακριβείς η κοινότητα Αλμυρίδας – Πλάκας αριθμεί 600 μόνιμους κατοίκους εκ των οποίων οι 230 είναι αλλοδαποί, πολίτες της Ε. Ένωσης. Αν όμως αναλογιστείτε ότι στη κοινότητα διαμένουν ακόμα 70 πολίτες χωρών εκτός Ε.Ε. όπως τη Τζχαμαϊκα, τη Σρι Λάνκα και χώρες του πρώην ανατολικού μπλόκ, τότε με βεβαιότητα το ποσοστό αλλοδαπών κατοίκων του χωριού αγγίζει με σιγουριά το 50%» μας εξηγεί ο Δήμαρχος Αποκορώνου κ. Χ. Κουκιανάκης και προσθέτει: «Πρέπει να ομολογήσω ότι μας τιμάει ιδαίτερα ότι τόσοι πολλοί ξένοι έχουν μετοικήσει στο Δήμο μας, παρόλο που στην αρχή είχαμε σημαντικά προβλήματα μιας και δεν είμασταν προετοιμασμένοι για αυτή την ευχάριστη… εισβολή. Αναφέρομαι στις υπηρεσίες και τις παροχές που οφείλει να προσφέρει ο Δήμος μας, όπως το αποχευτευτικό, οι δρόμοι, ο φωτισμός, η συγκομιδή των απορρημάτων και πολλά άλλα τα οποία φυσικά ως νέος Δήμος βάλαμε σε προτεραιότητα και τα επιλύουμε με γοργούς ρυθμούς. Εξάλλου οφείλουμε να το κάνουμε είτε ήταν Έλληνες οι νέοι μας γείτονες, είτε όχι» τονίζει ο Δήμαρχος και καταλήγει λέγοντας κάτι ιδιαίτερα σημαντικό σχετικά με τους νέους δημότες του Δήμου Αποκορώνου: «Αυτό που πρέπει να αντιληφθούν όλοι, είναι ότι στην πλειοψηφία τους, οι πολίτες που ήρθαν να ζήσουν στο τόπο μας, είναι συνταξιούχοι. Οι οποίοι σε ολόκληρο το Δήμο φτάνουν τους 3.000 κατοίκους! Αν λοιπον υπολογίσουμε πως κάθε ένας λαμβάνει 1.000ευρώ σύνταξη, την οποία ξοδεύει για την διαβίωση του, έχουμε ετησίως το αστρονομικό ποσό των 36 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο μένει στη Κρήτη και στη χώρα μας. Επομένως μιλάμε για μια σημαντική οικονομική δύναμη που θα πρέπει και να την υπολογίζουμε και να επιλύουμε τα αιτήματα ή προβλήματα τους.».

«Παγκόσμιο ενδιαφέρον»

Σημαντικό ρόλο στην διεθνή αναγνωρισημότητα της Αλμυρίδας, έπαιξε το έντονο ενδιαφέρον που έδειξαν παγκόσμια τηλεοπτικά δίκτυα, όπως το αμερικανικό CNN το βρετανικό BBC, το γερμανικό D. Welle και δεκάδες άλλα ξένα τηλεοπτικά κανάλια που «εδραίωσαν» τη φήμη της Αλμυρίδας- Πλάκας ως το πλέον φιλόξενο «πολυεθνικό χωριό» της Ε.Ε. μέσα από εκτενή ρεπορτάζ και πολύωρα ντοκιμαντέρ.

«Νέα μου πατρίδα η Αλμυρίδα!»

«Ήρθα στην Αλμυρίδα πριν από 15 χρόνια. Στόχος μου ήταν να εργαστώ στα χωράφια για μερικά χρόνια και μετά να επιστρέψω σπίτι μου. Όμως αγάπησα το μέρος, τους ανθρώπους που με αγκάλιασαν σαν δικό τους άνθρωπο και και φυσικά το υπέροχο φυσικό περιβάλλον που δεν ανταλλάσσεται με τίποτα στο κόσμο» δηλώνει στη Μπάμ ο Γιασίμ από το Μαρόκο και συνεχίζει λέγοντας: «Τελικά μετά από τρία χρόνια σκληρής δουλειάς, αποφάσισα με τα χρήματα που είχα συγκεντρώσει και την βοήθεια των φίλων μου, να αγοράσω το φούρνο της Αλμυρίδας. Δεν άργησα να παντρευτώ και να φέρω στο κόσμο ένα υγιέστατο παιδάκι, που σήμερα πάει σχολείο εδώ και νοιώθει Ελληνόπουλο».

«Δεν μετανιώνω»

Τον συναντήσαμε στην παραλία. Τα καλοκαίρια εργάζεται εκεί σαν beachboy (συλλέγει τα χρήματα από τις ξαπλώστρες) και το χειμώνα εργάζεται στις οικοδομές: “Ήρθα δύο φορές στην Ελλάδα για διακοπές με τον εξάδελφο μου και την τρίτη έμεινα”, τονίζει ο 27χρονος Σύρος που “μετράει” ήδη 14 χρόνια στην Αλμυρίδα και ο οποίος δείχνει πραγματικά χαλαρός και ευτυχισμένος: «Πάντα ήθελα να γνωρίσω την χώρα σας και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω εδώ, δεν το σκέφτηκα καθόλου. Έτσι πέρασαν 14 ολόκληρα χρόνια και δεν μετανοιώνω ούτε δευτερόλεπτο για την απόφαση μου» μας εξομολογείτε ο Άχμεντ.

«Αυτό είναι το σπίτι μου»

“Εδώ τα έχω βρει όλα. Ηρεμία, καλή παρέα, δουλειά και ένα φιλόξενο μέρος που αποκαλώ πλέον με σεβασμό…σπίτι μου” υποστηρίζει μετά από επτά χρόνια στην Αλμυρίδα ο 30χρονος Sebastian από τη Γαλλία.

«Ευχαριστώ τους Έλληνες»

“Το χειμώνα μαζευόμαστε μπροστά στο τζάκι και το καλοκαίρι κάνουμε παρέα με τις τουρίστριες στη παραλία. Κάπου εκεί ανάμεσα δουλεύω κιόλας για να βγάλω το νοίκι” δηλώνει ξέγνοιαστα, ο μόλις 22χρονών Ivan από τη Βουλγαρία, που δουλεύει σε εστιατόριο του Βρετανού φίλου του Andy και κλείνει λέγοντας: «Δεν θέλω να γυρίσω στη Ρουμανία. Το σπίτι μου πλέον είναι εδώ και ευχαριστώ το κοινοτάρχη και όλους τους Έλληνες που με έκαναν να νοιώθω καλύτερα και από το σπίτι μου στη Βουλγαρία».

Ο “ΜαύροJohn”

Τον λένε «Μαυρογιαννάκη». Δεν είναι όμως Κρητικός… Ο John είναι ένας 69χρονος συνταξιούχος από τη Σρι- Λάνκα που ζει με την γυναίκα του, την Chantra από τη Νέα Γουινέα 18 ολόκληρα χρόνια στο χωριό. Πως πήρε όμως το όνομα του; Δείτε τι λέει ο ίδιος χαμογελώντας: “Είναι το παρατσούκλι μου, που προκύπτει από το σκούρο μου χρώμα (μαύρο) και από το όνομα μου John που στα ελληνικά είναι Γιάννης. Αν τα ενώσεις, βγαίνει αυτό το ωραίο κρητικό επίθετο… Μαυρογιαννάκης!” και καταλήγει: «Από τότε που ήρθα στην Αλμυρίδα άλλαξε η ζωή μου. Εδώ δεν έχω στρές. Όλα κυλούν αργά και έχεις χρόνο πάντα και για τον εαυτό σου και για τις δουλειές σου. Δεν μου λεέιεπ τίποτα από την πατρίδα μου».

«Είμαι ευτυχισμένη»

Στο ίδιο πλαίσιο και οι δηλώσεις της Chantra: «Είμαι πραγματικά ευτυχισμένη στην Αλμυρίδα. Δεν έχει καμία σχέση με την πατρίδα μου. Πλέον έχω συνταξιοδοτηθεί και κάνω εποχιακές δουλείες για να συμπληρώνω το εισόδημα μου. Την υπόλοιπη ημέρα κάνω ότι μου αρέσει και πραγματικά νοιώθω ότι η Αλμυρίδα είναι το χωριό μου!».

Καλύτεροι οι Ρώσοι

Τέλος η «Μπάμ» θέλοντας να καταγράψει τα βηαθύτερα αίτια που οδήγησαν όλους αυτούς τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να μετοικήσουν στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης συνομίλησε με τον εργολάβο, κατασκευαστή κατοικιών Γιάννη Φρονιμάκη που έχει ανεγείρει πολυτελείς κατοικίες στον Αποκόρωνα: «Τα τελευταία 15 χρόνια υπήρξε μια έκρηξη στο κατασκευαστικό τομέα σε όλη τη Κρήτη. Τώρα αναφορικά με την Αλμυρίδα, θα έλεγα ότι υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες μόνιμων κατοίκων οι οποίες είναι οι εξής: Πρώτον έχουμε τους συνταξιούχους που στη πλειοψηφία τους είναι Ευρωπαίοι (Βρετανοί, Γερμανοί), Αυστραλοί και Σκανδιναβοί που εκμεταλλεύθηκαν το ισχυρό τους νόμισμα και αποφάσισαν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους σε ένα πιο χαλαρό, φιλικό και υγιές περιβάλλον όπως αυτό της Αλμυρίδας. Στη συνέχεια έχουμε αυτούς που είδαν την αγορά κατοικίας στη Κρήτη ως επένδυση, καιεπινοικιάζουντις οικίες τους σε συμπατριώτες τους και προέρχονται από κεντρική Ευρώπη, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Αγγλία κ.α Ενώ υπάρχει και μια μεγάλή μερίδα μόνιμων κατοίκων από βαλκανικές χώρες χώρες, ασιατικές και του πρώην ανατολικού μπλόκ που έρχονται για να εργαστούν» και καταλήγει λέγοντας ο κ. Φρονιμάκης: «Ετσι ανοιχτήκαμε σε νέες αγορές. Τρείς εξ αυτών είναι οι Κινέζοι, οι Ισραηλινοί δειλά-δειλα και φυσικά οι Ρώσοι. Οι τελευταίοι μάλιστα θα έλεγα είναι οι καλύτεροι από όλους καθώς εκτός του γεγονότος ότι αγοράζουν πολυτελείς επαύλεις και αφήνουν συνάλλαγμα είναι πολύ κοντά στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα οπότε είναι και καλοί γείτονες.».