Αργεντινή: Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία και όχι ως φάρσα

Διαφθορά, κρατικές παρεμβάσεις χωρίς μακρόπνοο σχέδιο, ελλιπείς εμπορικοί δεσμοί με το εξωτερικό: η εκρηκτική συνταγή της αποτυχίας… σιγοβράζει και πάλι στη χώρα.

Το 2002 η Αργεντινή αναγκάστηκε να κηρύξει πτώχευση. Η οικονομική δίνη ξεκίνησε και φαίνεται να μην έχει τέλος.

Παρά τις περιόδους, που οι δείκτες έδειχναν σχετική ανάκαμψη, σήμερα η χώρα βρίσκεται προ των πυλών μιας ακόμη οικονομικής κατάρρευσης.

Μέχρι στιγμής, πάντως, δεν φαίνεται η κυβέρνηση να έχει διάθεση να παραδεχτεί ότι η οικονομία της χώρας δεν είναι βιώσιμη.

Μετά την οικονομική της κατάρρευση, ο πρόεδρος, Nestor Kirchner (2003 – 2007), και η διάδοχός του και σύζυγος του, Christina Fernandez de Kirchner (2007 – σήμερα), ακολούθησαν τη στρατηγική του… αυτόματου πιλότου, βασιζόμενοι στο φτηνό εθνικό νόμισμα και στα εμπορικά πλεονάσματα.

Οικονομολόγοι: Όχι ανάπτυξη, αυτο-εξαπάτηση

Σύμφωνα με ομάδα οικονομολόγων που δημοσιεύουν την ανάλυση τους στο International Policy Digest, ο λόγος της αρχικής οικονομικής επιτυχίας της Αργεντινής προήλθε από την αυτο-εξαπάτηση μέρους της εθνικής ηγεσίας της. Η διεθνής κοινότητα είχε εκφράσει την ανησυχία της ότι θα ήταν προς το συμφέρον της Αργεντινής να συγκρατήσει κάπως την οικονομική πρόοδο. Ωστόσο, αυτές οι ανησυχίες αντιμετωπίστηκαν με αύξηση των κρατικών ενισχύσεων προς τις μεταφορές και την ενέργεια, καθώς και με μεγαλύτερη χρηματοδότηση των κοινωνικών προγραμμάτων. Αυτές οι πολιτικές, αρχικά, χρηματοδοτούνταν από την εθνικοποίηση των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων.

Καθώς, όμως, οι καταναλωτικές δαπάνες αυξάνονταν, η Κεντρική Τράπεζα άρχισε να τυπώνει χρήμα.

Πώς η οικονομία έγινε μη βιώσιμη;

 Η αύξηση των κρατικών ενισχύσεων και των δαπανών οδήγησε την οικονομία της χώρας να χάνει, περίπου, 2 δισ. δολάρια το μήνα !

Από τη στιγμή, που το χαρτοφυλάκιο εξαγωγών της χώρας δεν είναι διαφοροποιημένο και δεν υπάρχουν ισχυροί εμπορικοί δεσμοί με άλλες χώρες, ο μόνος τρόπος για τη διατήρηση της ανάπτυξης είναι μέσω της μόχλευσης της κατανάλωσης, με την εκτύπωση περισσότερου χρήματος. Αυτό, όμως, το μόνο που καταφέρνει, είναι να δημιουργεί περισσότερο πληθωρισμό.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης, η Αργεντινή συνέχισε να μάχεται με την κατάρρευση του 2002, ενώ το momentum ήταν με το μέρος της, λόγω της αύξησης στις τιμές των τροφίμων. Η επιτυχία της χώρας έφτασε στο σημείο να μην είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα.

Τι μπορεί να γίνει στο μέλλον

 Ο πληθωρισμός βρίσκεται πλέον εκτός ελέγχου, αλλά η κυβέρνηση του Μπουένος Άιρες παραμένει απρόθυμη να αλλάξει την πολιτική της.

Πλέον, βρίσκεται πάνω από το 25%, σύμφωνα με εκτιμήσεις ιδιωτών αναλυτών.

Έτσι, οι κοινωνικές αναταραχές, που καταγράφονται από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα, δεν άργησαν να έρθουν.

Η απεργία των αστυνομικών έκανε τη χώρα ένα απέραντο “πεδίο” εγκληματικών ενεργειών: ληστείες, δολοφονίες κ.ά. Και, εκτιμάται ότι, μετά τους αστυνομικούς, έπονται και άλλες ομάδες δημοσίων υπαλλήλων.

Η χρεοκοπία του 2001, που προκάλεσε τον πληθωρισμό, έφερε και υπερτίμηση του νομίσματος, αδυναμία δανεισμού και ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών προγραμμάτων κατά τη διάρκεια ύφεσης, είναι πολύ διαφορετική από την οικονομική κατάσταση, που έχει αναδυθεί σήμερα.

Ωστόσο, οι επιπτώσεις της παραμένουν οι ίδιες.

Όπως επισημαίνουν έμπειροι παρατηρητές, ο μόνος τρόπος, η πρόεδρος Fernandez να μετακινήσει τη χώρα προς ένα πραγματικά σταθερό μονοπάτι, είναι να αναλάβει τα ηνία και να κατευθύνει την οικονομική πολιτική και να μην επιτρέψει στις οικονομικές εξελίξεις να καθορίσουν τις πολιτικές επιλογές και το μέλλον της χώρας.

Πηγή: Newsbeast