Αριστούχα γιαγιά μεταξύ των επιτυχόντων στις εισαγωγικές

Παράδειγμα προς μίμηση είναι η Χανιώτισσα Ελένη Μανετάκη που στα 52 της και ενώ έχει ήδη αποκτήσει το πρώτο της εγγόνι μπήκε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου.

Η κυρία Μανετάκη αποφάσισε να τελειώσει το Λύκειο, που ήταν ο «μεγάλος καημός» της και αφού αρίστευσε τελειώνοντας το Εσπερινό με 19.2 οι καθηγητές της την προέτρεψαν να δώσει Πανελλήνιες.

«Πήγα στο Εσπερινό απλά και μόνο για να τελειώσω το Λύκειο. Το είχα μια ζωή καημό ότι σταμάτησα στην Β’ Λυκείου. Ο στόχος μου δεν ήταν καθόλου να δώσω Πανελλήνιες, ήθελα απλά να περάσω το Λύκειο έστω και με 10. Αυτό έλεγα όταν πρωτοξεκίνησα, γιατί δεν ήξερα αν μετά από 36 χρόνια αποχής από τα θρανία θα μπορούσα να παρακολουθήσω τα μαθήματα».

Σύμφωνα με το cretalive.gr η νέα φοιτήτρια του Οικονομικού είχε όνειρο να σπουδάσει στην ΑΣΟΕ, όμως οι οικογενειακές υποχρεώσεις δεν της το επέτρεψαν.

«Στα 15 μου ήθελα να μπω στην ΑΣΟΕ γιατί μου άρεσαν πολύ τα μαθηματικά, τελικά τα έφερε έτσι η ζωή και παντρεύτηκα, έκανα δύο υπέροχα παιδιά, πλέον έχω και μια εγγονούλα 2 χρονών. Αποφάσισα λοιπόν τώρα που τακτοποίησα τα παιδιά μου να κάνω κάτι και για μένα. Δεν δίστασα καθόλου να μπω σε αυτή τη διαδικασία, κουράστηκα ναι, αλλά δεν δίστασα. Είπα ότι δεν έχω να χάσω τίποτα. Ήθελα να τελειώσω το Λύκειο και το έκανα, και μάλιστα με πολύ καλό βαθμό και χωρίς φροντιστήριο».

Η καθημερινότητα της ήταν δύσκολη καθώς έπρεπε να σπουδάζει, να δουλεύει και να κάνει ότι κάνει μια αφοσιωμένη νοικοκυρά καθημερινά όμως έφτασε στον στόχο της.

«Δούλευα σε ένα φούρνο, σηκωνόμουν 5 η ώρα το πρωί, 5.30 φούρνιζα τυρόπιτες, σφολιατοειδή και πουλούσα ψωμί, το μεσημέρι ασχολιόμουν με τις δουλειές του σπιτιού ενώ το απόγευμα πήγαινα στο σχολείο και γυρνούσα 11.30 το βράδυ. Διάβαζα λίγο το μεσημέρι και περισσότερη ώρα αφιέρωνα τα Σαββατοκύριακα, ενώ έκανα πολλές επαναλήψεις τα Χριστούγεννα, το Πάσχα ή σε αργίες. Δεν σας κρύβω ότι ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ, όπως και όλοι οι υποψήφιοι, γιατί είναι δύσκολη η διαδικασία. Κατάλαβα καταρχήν τι περνούσαν τα παιδιά μου και κατάλαβα ότι το σύστημα αυτό είναι απάνθρωπο, είναι σαν να πηγαίνουν τα παιδιά στη σφαγή. Δεν κρίνονται οι γνώσεις τους, κρίνονται οι αντοχές τους. Υπήρχαν και κάποιες φορές που απογοητεύτηκα και ήθελα να σταματήσω, οι καθηγητές όμως ήταν πάντα δίπλα μου. Είναι πραγματικά όλοι τους υπέροχοι άνθρωποι και με τη βοήθειά τους αλλά και το δικό μου πείσμα κατάφερα τελικά και έδωσα Πανελλήνιες με το σημερινό αποτέλεσμα».

πηγή: cretalive.gr