Η δολοφονία της Κυριακής: Η οκτασέλιδη, χειριστική, επιστολή του δράστη

Ως η προαναγγελία του επερχόμενου μακελειού μπορεί να εκληφθεί η οκτασέλιδη επιστολή την οποία κουβαλούσε το βράδυ της δολοφονίας ο δράστης και είχε καταχωνιάσει στο μαύρο τσαντάκι με το οποίο ήταν ζωσμένος.

ΤΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΟΥΣΟΥΛΟΥ, ΤΖΕΝΗΣ ΜΑΡΚΟΥ

---

• Πώς δολοφόνησε για δεύτερη φορά την 28χρονη γυναίκα!
• Η εμμονή, οι επικλήσεις και η προαναγγελθείσα δολοφονία

---

Μια απλή ανάγνωση του ιδιόχειρου σημειώματος, το οποίο αποκαλύφθηκε από την εκπομπή «Ανοιχτές Υποθέσεις» και φέρεται να συντάχθηκε δύο χρόνια πριν (και ουδείς γνωρίζει εάν παραδόθηκε ποτέ στην Κυριακή), όζει από χειριστικές εκφράσεις και εμμονικές ιδέες, οι οποίες όπως αποδεικνύεται είχαν σφηνωθεί στο μυαλό του 39χρονου μαχαιροβγάλτη δολοφόνου.

«Σου γράφω γιατί ήθελα μια φορά να με ακούσεις, χωρίς να μιλάς και να πετάς τα δικά σου, απλά να με ακούσεις.

Από την αρχή ρε Κυριακή δεν έδωσες περιθώριο σε αυτή τη σχέση για να γίνει κάτι ωραίο και σωστό. Απ’ την αρχή έσβησες κάτι κύριο, που χρειάζεται σε κάθε σχέση μεταξύ ανθρώπων, πόσο μάλλον ερωτική και μια σχέση που υποτίθεται ότι ήθελες να κρατήσει για πάντα όπως έλεγες. Έσβησες την εμπιστοσύνη και ό,τι συνεπάγεται με αυτό όταν πήγες με τον πρώην σου γιατί είχες νεύρα μαζί μου, έτσι είχες πει και τότε. Και με γάμησες, ό,τι ήθελα και περίμενα με εσένα το έκανες τόσο δύσκολο. Μετά με κλάματα, με υποσχέσεις και με ό,τι άλλο μπορούσες με έπεισες ότι δεν είναι έτσι, ότι με θέλεις, μόνο εμένα, και ότι αξίζει να είμαστε μαζί και θα το δω.

Εγώ από την αρχή, από την άλλη, δεν σου έκρυψα τίποτα, τίποτα όμως. Σου είπα μωρό μου έχω κάποια προβλήματα, έχω διπολική διαταραχή με τάσεις σχιζοφρένειας, ήμουν τόσα χρόνια χρήστης και ότι τώρα έκοψα πρώτη φορά κι αυτό γιατί ήθελα να είμαι μαζί σου. Και είναι κάτι που δεν έχω ξανακάνει, δεν το έχω καταφέρει πάλι, δεν ξέρω πώς θα είναι, αν θα τα κάνω όλα σωστά ή θα είναι όλα οκ, αλλά αυτό που ξέρω στα σίγουρα είναι ότι το θέλω και θα το κάνω για να είμαι με εσένα. Εσύ από την άλλη όπως σου είπα και εχθές δεν άφησες αυτή τη σχέση ποτέ σε ηρεμία. Σε παρακαλώ κάτσε λίγο και σκέψου το! Μια γινόταν το ένα, μια το άλλο, μια το παράλλο. Φωτογραφίες αγάπη μου, γιατί όταν βγαίνουμε μαζί κοιτάς αλλού; Γιατί μου λες ψέματα όταν βγαίνεις με την Παρασκευή; Γιατί δεν με θέλεις; Και τα λοιπά και τα λοιπά. Σε παρακαλώ όντως σκέψου το λίγο. Σου είχα πει τα πάντα μπορώ, αρκεί να είμαστε καλά εμείς μεταξύ μας.

Όμως πάντα κάτι γινόταν κι επειδή έκανα κι εγώ τη μαλακία και τα κράταγα, μετά έσκαγα και τα έκανα κι εγώ με τη σειρά μου σκατά. Όμως ήμουν σε πολύ δύσκολη φάση όλο τον καιρό γιατί συνέχεια πάλευα και με αυτά που σου είχα πει για μένα από την αρχή, όσο κι αν μην το καταλάβαινες ή δεν το σκεφτόσουν. Κι όχι δεν ήσουν η μάνα μου όπως μου είπες, ήσουν όμως αυτή που είπες ότι μ’ αγαπάς και θα είσαι εδώ για μένα και να μη φοβάμαι Κυριακή, ότι θα τα καταφέρουμε. Δεν θα κάτσω να σου πω για όλο τον καιρό, όπως σου είπα και παραπάνω, σκέψου το λίγο και εσύ.

Θα σου πω για τον τελευταίο καιρό και κάποια πράγματα όμως για να καταλάβεις λίγο. Ό,τι έκανα, ό,τι κατάφερνα, σκεφτόμουν πάντα και εσένα μαζί. Από σχέδια για το τι θα κάνουμε, πού θα πάμε, μέχρι το ότι έγινα υπεύθυνος στη δουλειά. Το χάρηκα κι ακόμα περισσότερο γιατί σκεφτόμουν ότι κι εσύ θα είσαι περήφανη για εμένα. Ότι θα σκέφτεσαι και θα μπορείς να πεις ο άντρας μου αυτό, παλεύει, προσπαθεί να γίνεται πάντα και σε όλα καλύτερος και πως μπορούμε να είμαστε πιο καλά.

Δεν με εκτιμούσες σε τίποτα…

Πάντα και όλα σκεφτόμουν κι εσένα και πως θα είσαι κι εσύ καλύτερα και πιο σίγουρη για εμένα. Από την άλλη ενώ όπως μου είχε πει κάποιος ‘‘Ρε συ, αφού σε απάτησε στην αρχή που υποτίθεται ότι είναι φουλ ερωτευμένη μαζί σου, όταν τσακωθείτε ή βαρεθεί τι θα κάνει; Δεν θα κάνει το ίδιο;’’.
Κι εγώ σε όλους έλεγα η Κυριακή μου είναι ό,τι καλύτερο έχω γνωρίσει στη ζωή μου και αξίζει, το έχω δει, έκανε κάποιες βλακείες, αλλά δεν είναι έτσι, την πιστεύω και δεν θα με πονούσε ποτέ έτσι, μετά από τόσα χρόνια, τόση αγάπη, κι αφού είναι κάτι που το έχουμε πει από την αρχή της σχέσης μας και το ξέρεις.

Κι όμως όλον τον τελευταίο καιρό μόνο με πρόσβαλλες, εσύ με πρόσβαλλες, δεν με εκτιμούσες σε τίποτα, δεν με ήθελες τις περισσότερες φορές και έδειχνες ότι με σιχαίνεσαι και εγώ έμενα να αναρωτιέμαι τι έκανα, τι κάνω λάθος. Ό,τι έλεγα για εσένα όπως είπες για τις διακοπές που έχουμε πάει σε τόσα μέρη, εγώ το έλεγα με χαρά και σε σένα ακουγόταν τόσο λάθος. Ό,τι έκανα για εσένα ήταν λάθος και προσπάθησα, αλήθεια ρε μωρό μου προσπάθησα να καταλάβω τι πρέπει να κάνω, αλλά όλα για σένα ήταν λάθος στο τέλος. Σε κοιτάω ακόμα και τώρα μπροστά μου εδώ και δεν μπορώ να πιστέψω ότι μας έκανες έτσι, αλλά βρήκες και πήγες σαν να μη σημαίνει τίποτα και πήγες με άλλον. Ό,τι και να λες είναι δικαιολογίες που έτσι ίσως τα έχεις στο μυαλό σου γιατί αυτό σε βοηθάει να είσαι οκ με τον εαυτό σου. Αλλά αυτό που έκανες έδειξε ότι δεν μ’ αγάπησες ρε Κυριακή, δεν ένιωθες τίποτα για μένα, και ότι δεν ήμουν και τίποτα τόσο καιρό, μόνο ότι ήταν σε λόγια. Ούτε και να με σεβαστείς σαν άνθρωπο που σου είχα πει μη με πονέσεις ποτέ έτσι. Δεν μου άξιζε μωρό μου.

Και δεν μου άξιζε γιατί σου έδειξα πως δεν έχω ξανανιώσει ποτέ όπως ένιωθα για σένα. Και ότι ήθελα όσο τίποτα να τα καταφέρουμε. Περάσαμε πολλά και έκανα πολλά λάθη και εγώ, όμως από την αρχή δεν σου είπα ψέματα σε κάτι, σου είπα εδώ είμαι, αυτός είμαι, θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ μέχρι να γίνω τέλειος. Όμως δεν είμαι και ένα ένα θα τα διορθώσω για να είμαστε όπως πρέπει. Μου είπες ότι εμένα θέλεις και ότι είσαι εδώ για εμένα, για εμένα, κάτι που δεν ήταν ποτέ κανείς. Και πίστεψα τόσο πολύ σε ό,τι μου έλεγες και στο πώς με έκανες να νιώθω. Δεν γίνεται ο ίδιος άνθρωπος που με έκανε να νιώσω τόση αγάπη, να με κάνει ξαφνικά και τόσο άδικα χίλια κομμάτια. Άξιζε μωρό μου; Τόσο ωραίος ήταν που έπρεπε να τον βάλεις στη λίστα σου; Έγινες πάλι στα 25 χειρότερη από ό,τι έδειχνες όταν γνωριστήκαμε; Γιατί; Δεν μπορούσαμε να είμαστε μια χαρά και με τη δουλειά μας και με όλα; Δεν είχαμε τόσα να κάνουμε και να ζήσουμε; Πώς φέρθηκες έτσι, δεν καταλαβαίνω…

Τότε θα καταλάβεις…

Κάποια στιγμή όμως ξέρω σίγουρα ότι θα σου έρθει σαν φλασιά. Θα συνειδητοποιήσεις τι έχει γίνει και τότε δεν θα μπορείς ούτε εσύ να σε δικαιολογήσεις στον εαυτό σου. Τότε θα καταλάβεις… Μου την είπες ότι δεν έλεγα αγάπη μου όταν κάναμε έρωτα χθες, έτσι κάνει κάποιος που αγάπησε κάποιον μανάρι μου. Ούτε στην αρχή δεν σε είχα για πήδημα, αν θυμάσαι μια φορά στο αμάξι μου και σου το είχα πει και τότε… μην υποτιμάς τον εαυτό σου, αξίζεις! Και αυτό πίστευα και εγώ όλο τον καιρό που ήμασταν μαζί, το κορίτσι μου αξίζει. Αξίζει να κάναμε πράγματα, αξίζει να γαμιέμαι στη δουλειά για να μπορούμε και να είμαστε καλύτερα και να χαίρεται για τον άντρα της. Αξίζει να κάνω υπομονή και να προσπαθώ να βρω την άκρη σε ό,τι συμπεριφορά και περιέργεια έχει. Αξίζει τα πάντα, εδώ είμαι όπως μου είπε ότι θα είναι κι αυτή για μένα. Αποφάσισες να δείξεις ότι δεν άξιζε τίποτα, υποτίμησες τόσο τον εαυτό σου… γιατί; Συνέχεια σου έλεγα πόσο όμορφη είσαι και ότι καμιά δεν συγκρίνεται μαζί σου.

Ήθελες επιβεβαίωση; Τώρα όλα εντάξει; Τόσα χρόνια για να μου δείξεις ότι όλα όσα μου είπες και πίστευα για σένα ήταν ψέματα και ότι εγώ δεν ήμουν τίποτα; Κρίμα ρε μωρό μου, σ’ αγάπησα τόσο πολύ και δεν το κατάλαβες καν. Τουλάχιστον μπορούσες να την τελειώσεις αυτή τη σχέση πιο σωστά ρε συ Κυριακή και όχι με αυτόν τον τρόπο και να μας κάνεις έτσι. Είναι πολύ άσχημο να σε παίρνω αγκαλιά και να νιώθω οτιδήποτε άλλο εκτός από αγάπη για εσένα και αυτό ακριβώς κατάφερες. Αλλιώς μου τα είχες πει. Ακόμα κι αν χωρίζαμε είχες πει ότι θέλεις να μπορείς να απλώνεις το χέρι σου και να ξέρεις ότι θα σου το πιάσω και θα σε κρατήσω, αλλά με σκότωσες και με έδιωξες με τον χειρότερο τρόπο. Ευχαριστώ καρδούλα μου. Τελικά αλλά πίστεψα όντως ό,τι μου έλεγες και δεν ήθελα να δω πραγματικά τι γίνεται. Δεν θέλω να ξανακάνεις την οποιαδήποτε κίνηση, δεν θέλω να μ’ ακουμπάς και γενικά δεν θέλω τίποτα από σένα μέχρι να σταματήσω και από οδηγός, οπότε και δεν θα βλεπόμαστε. Ό,τι αγάπησα δεν υπάρχει πια εκεί, το κατάλαβα και χθες που ‘‘προσπάθησα’’ να κάνω έρωτα μαζί σου. Το γάμησες όλο. Τελείωσε. Τουλάχιστον μπράβο, αν όντως ήταν αυτός ο στόχος σου, το κατάφερες και με το παραπάνω. Να είσαι πάντα καλά, αλλά μακριά μου. Κρίμα, γιατί σ’ αγάπησα…

Αντίο, ο μαλάκας ο Θανάσης σου»