Η εξαθλίωση χρειάζεται αλληλεγγύη (video)

Γράφει η Ελένη Σάκο

Αντιμέτωπο με την πείνα, την δυστυχία και την απόλυτη εξαθλίωση βρίσκεται καθημερινά πλέον ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού, το οποίο αδυνατεί να αγοράσει ακόμα και τα στοιχειώδη του “προς το  ζην”.

Πρόκειται για ανθρώπους όλων των ηλικιών, τους οποίους  η οικονομική κρίση έπληξε και “ανάγκασε” να στερηθούν βασικά δικαιώματα και ανάγκες, όπως στέγη, τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Το πρόβλημα των αστέγων είναι μεγάλο και αναπτύσσεται με  ραγδαίους ρυθμούς το τελευταίο διάστημα,  αυτό όμως δεν δείχνει να ευαισθητοποιεί τους υπεύθυνους αυτής της άθλιας κατάστασης.

Μπορεί οι περισσότεροι να κλείνουν τα μάτια  στο πρόβλημα, ο κ. Γιάννης Μαρωνίτης όμως, ως Πρόεδρος της Unesco Πειραιώς και Νήσων ευαισθητοποιείται και δημιουργεί τέσσερα Κέντρα Αλληλεγγύης που σκοπό έχουν να σταθούν στο πλευρό αυτών των ανθρώπων.

“Είχαμε ξεκινήσει πριν χρόνια τη διανομή τροφίμων, αλλά επειδή το πρόβλημα μεγαλώνει και μας αγγίζει όλους, σκεφτήκαμε να δημιουργήσουμε πιο οργανωμένες δομές”  ανέφερε σε δήλωση του ο κ. Μαρωνίτης.

Ειδικότερα ο όμιλος της  Unesco Πειραιώς και Νήσων έχει ιδρύσει τέσσερα Κέντρα Αλληλεγγύης για την αντιμετώπιση της φτώχειας. Τα Κέντρα αυτά βρίσκονται στον Πειραιά, στη Νίκαια, στην Κόρινθο και στο Κερατσίνι. 

Αναλυτικότερα οι δομές αυτές έχουν ένα χώρο διημέρευσης, ο οποίος περιλαμβάνει: Κοινωνικό Παντοπωλείο , εστιατόριο, 6 λουτήρες, πλυντήρια, ιματιοθήκη, παιδότοπο και πενήντα κλίνες, στις οποίες μπορούν οι άστεγοι-άποροι  να διανυκτερεύσουν.

Τα «Κέντρα Αγάπης», όπως τα αποκαλεί ο Πρόεδρος της Unesco, εκτός από τις υλικές υποδομές διαθέτουν και εξειδικευμένο προσωπικό όπως γιατρούς, φαρμακοποιούς, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, κι ένα γραφείο διαβούλευσης που σκοπό έχουν την επανένταξη των ανθρώπων αυτών στην αγορά εργασίας.

“Γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια από τον κ. Μαρωνίτη και τους εργαζομένους της Unesco”, ανέφερε η κοινωνική λειτουργός Βασιλική Παπαθανασίου, και ακόμα συμπλήρωσε, “προσπαθούμε αρχικά να τους κοινωνικοποιήσουμε, και ύστερα να τους εντάξουμε στην κοινωνία, αυτό επιτυγχάνεται μέσω μιας συζήτησης από καρδιάς, λόγια αγάπης, ένα άγγιγμα”.

Αξίζει να σημειωθεί πως τα έξοδα για να δημιουργηθούν τα Κέντρα αυτά, αλλά και  για να συνεχίσουν να παρέχουν στους συμπολίτες μας τα αναγκαία υλικά αγαθά που δεν μπορούν οι ίδιοι να εξασφαλίσουν, είναι τεράστια και σε  αυτό συνεισφέρουν κάποιοι ευαισθητοποιημένοι χορηγοί.

“Ο δήμος μας παρείχε τον χώρο, κι έχουμε εξασφαλίσει με χορηγούς έναν πολύ καλό εξοπλισμό και αλλά τρόφιμα” δήλωσε ο Πρόεδρος της Unesco.

Είναι σημαντικό να τονιστεί πως στα Κέντρα Υποδοχής Αστέγων εκτός από ένα πιάτο φαΐ κι ένα μέρος να κοιμηθούν, οι συνάνθρωποί μας βρίσκουν την ζεστασιά που αγνοούν εδώ και χρόνια.

Η υπεύθυνη της δομής Πειραιά κα. Σοφία Ξύδη η οποία είναι εθελόντρια, υποστηρίζει: ” Ένα Κέντρο Αγάπης για να μπορέσει να ανταποκριθεί στον σκοπό του πρέπει να πετύχει μια σχέση καρδιάς με τον άστεγο.”

Οι δομές αυτές είναι οι πιο σύγχρονες που υπάρχουν στην χώρα μας και έχουν δημιουργηθεί με πολλή διάθεση, πολύ μεράκι, και υπερβάλλουσα  αγάπη.

«Η προσφορά σε αυτούς τους ανθρώπους μας γυρνάει σε δύναμη και θετική ενέργεια», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Γιάννης Μαρωνίτης.

Αιτία της οικονομικής κρίσης ή λάθος χειρισμοί;

H κάμερα του e-Ρεπορταζ επισκέφτηκε τα Κέντρα Υποδοχής Αστέγων  και συνομίλησε με πολίτες οι οποίοι ζουν κάτω από το επίπεδο της φτώχειας και στερούνται και τα απολύτως απαραίτητα.

Ο Γιώργος είδε τον κόσμο του να καταρρέει το Πάσχα όταν πέθανε η έγκυος γυναίκα του και ο κουνιάδος του από καρδιά. Έκτοτε ζει σε κοντέινερ καθώς τα ξαδέρφια του κουνιάδου του, τον έδιωξαν από το σπίτι. Η κατάσταση του είναι τραγική αφού έχει χάσει τα πάντα! “Εγώ με τέτοια χάλια που έχω μπορώ να κρεμαστώ” ανέφερε απελπισμένος.Εδώ και αρκετό καιρό επισκέπτεται τα Κέντρα Αγάπης, όπου του προσφέρουν ένα πιάτο ζεστό φαΐ, ένα μέρος να κάνει μπάνιο, καθαρά ρούχα και πάνω απ όλα αγάπη.

Χαρακτηριστική όμως είναι και η περίπτωση της ´Άννας, η οποία τον τελευταίο μήνα βρήκε περίθαλψη στα Κέντρα Αγάπης καθώς αδυνατεί να πληρώσει ενοίκιο για ένα διαμέρισμα.Η Άννα μας περιγράφει το δικό της δράμα και μας εξηγεί ότι βρέθηκε στο δρόμο από καθαρά  οικογενειακούς λόγους.Ακόμα μας μιλάει για τα Κέντρα Υποδοχής Αστέγων και αναφέρει χαρακτηριστικά: “Τα Κέντρα Αγάπης είναι το ωραιότερο πράγμα. Βρίσκεις μια αγάπη εδώ μέσα πραγματική, σε αγκαλιάζουν, σου προσφέρουν ένα κρεβάτι να κοιμηθείς, φαγητό και καθαριότητα“. Προσθέτει επίσης “Συμφώνησα με την υπεύθυνη να μείνω έστω δύο μήνες, ώστε να μαζέψω τη συνταξούλα μου και να φύγω και να έρθει κάποιος άλλος που δεν έχει ούτε αυτό“.

Το Αξιοπρόσεκτο ποιό είναι;  Ότι οι άνθρωποι αυτοί παρόλο που ζουν τον προσωπικό τους εφιάλτη καθώς μέσα σε μερικές μέρες έχασαν τα πάντα και βρέθηκαν στο δρόμο, δεν χάνουν το αίσθημα αλληλεγγύης που τρέφουν για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια ή σε χειρότερη θέση από αυτούς. Εμείς άραγε μπορούμε να σκεφτούμε το ίδιο;

Tο βίντεο με το ρεπορτάζ: